دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه تقدسی نيا

(1) بار خدايا اى منتهاى درخواست نيازها،

(2) و اى كسى كه رسيدن به خواستها نزد اوست،

(3) و اى كسى كه نعمت‌هايش را به قيمت و بهاء نمى‌فروشد،

(4) و اى كسى كه بخشش‌هايش را با منت تيره نمى‌سازد،

(5) و اى كسى كه به وسيله‌ى او مى‌توان بى‌نياز شد ولى از او هرگز نمى‌توان بى‌نياز گرديد،

(6) و اى كسى كه به او مى‌توان روى آورد ولى از او نمى‌توان روى گردان شد،

(7) و اى كسى كه كه با درخواستها خزائنش كاسته نمى‌شود،

(8) و ابزار و وسائل حكمتش را تغيير نمى‌دهد،

(9) و اى كسى كه حوائج نيازمندان هرگز از او قطع نمى‌شود،

(10) و اى كسى كه دعاى دعا كنندگان او را به رنج و سختى نمى‌افكند،

(11) پروردگارا تو خود را به بى‌نيازى از آفريدگانت ستوده‌اى و به حق تو از آنها بى‌نيازى.

(12) و به بندگانت فقر و تنگدستى نسبت داده‌اى و آنان هم به حق به تو نيازمندند.

(13) پس هر كس فقر و تنگدستى خود را نزد تو جبران كند، و احتياجات خود را به وسيله‌ى تو رفع نمايد حاجت خود را در جايگاهش طلب كرده، و از راهى كه سزاوار بود وارد شده است.

(14) اما اگر كسى حاجت خود را نزد يكى از بندگانت ببرد و يا غير تو را سبب برآمدن آن حاجت قرار دهد پس متعرض حرمان شده، و سزاوار آن است كه هيچ گونه احسانى از ناحيه‌ى تو به او نرسد.

(15) بار خدايا حاجت و نيازى به تو دارم كه طاقت و توانائيم از رسيدن به آن درمانده است، و چاره جوئيهايم منقطع شده، و نفسم در نظرم، بردن حوائجش را نزد كسى كه حاجتهايش را نزد تو مى‌آورد جلوه مى‌دهد، و در خواستهايش از تو بى‌نياز نيست، و آنچه نفس جلوه دهد لغزشى از لغزشهاى خطاكاران، و گناهى از گناهان گناهكاران است.

(16) سپس با تذكر تو از غفلتم آگاه شدم، و با توفيق تو از لغزشم برخاستم، و با كمك تو از گناهانم برگشتم،

(17) و گفتم: منزه است پروردگار من، چگونه ممكن است نيازمندى درخواست خود را به سوى نيازمند ديگرى ببرد؟ و كجا فقيرى به فقير ديگرى روى آورد؟

(18) پس اى خداى من با رغبت و علاقه به درگاه تو روى آوردم، و با اعتماد و اطمينان به تو اميدم را به پيش تو آوردم.

(19) چرا كه مى‌دانم خواستهاى زيادى كه از تو دارم در برابر توانگرى تو ناچيز است، و درخواستهاى بزرگى كه از تو دارم در برابر وسعت رحمت تو كوچك است، و دائره وجود و بخشش تو با درخواست ضيق و تنگ نمى‌گردد، و دست بخششت از هر دستى بالاتر و برتر است.

(20) بارخدايا پس بر محمد و آل او درود فرست، و با كرم خود با من به تفضل رفتار فرما، و با عدالت خود و استحقاقم رفتار مكن، و من نخستين راغبى نيستم كه به تو روى آورده و با اين كه مستحق منع است به او بخشش عطا نموده‌اى، و اول سائلى نيستم كه درخواستهايى از تو داشته و با اين كه سزاوار حرمان بوده به او تفضل و احسان كرده‌اى.

(21) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و دعا و درخواستم را به اجابت برسان، و نسبت به ندايم نزديك و قريب و بر تضرع و زاريم مهربان، و بر صدايم شنوا باشد.

(22) و اميدم را از خود قطع مفرما، و دعايم را از درگاهت بر مگردان، و اين حاجت و حاجتهاى ديگرم را به غير خود حواله نده.

(23) و در رسيدن به درخواستم و برآورده شدن حاجتم و نيل به سؤالم، پيش از رفتن از اينجا با آسان نمودن سختى و دشوارى و حسن تقدير خود در همه‌ى امور سرپرستى و ياريم كن.

(24) و بر محمد و آل او درود فرست، درود دائم و پيوسته كه رو به افزايش باشد كه ابديت و مدت آن به پايان و نهايت نرسد، و آن را كمك من و سببى براى رسيدن به حاجتم قرار ده، كه تو واسع و كريمى.

(25) كذا حاجت خود را ذكر كن] [سپس به سجده برو و در سجده اين ذكر را بگو:] فضل و بخشش تو همراه و مونس من بوده، و احسان تو راهنماى من بوده، پس از تو به حق خودت و به حق محمد و آل (صلوات الله عليهم) درخواست مى‌كنم كه مرا نوميد برنگردانى.