دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه باقر رجبی نژاد

(1) خدايا! اى نهايت درخواست نيازها،

(2) و اى كسى كه رسيدن به خواسته‌ها نزد اوست،

(3) اى كسى كه نعمتهايش را به بها مبادله نمى‌كند،

(4) و اى كسى كه عطاهايش را با منت تيره نمى‌سازد،

(5) و اى كسى كه به واسطه‌ى او بى‌نياز شوند و از او بى‌نياز نشوند،

(6) و اى كسى كه به سوى او زارى و درخواست شود و از او اعراض نگردد،

(7) و اى كسى كه خواسته‌ها (ى خلق) گنجينه‌هايش را از بين نبرد،

(8) و اى كسى كه وسائل حكمتش را دگرگون نسازد،

(9) و اى كسى كه نيازهاى نيازمندان از او قطع نمى‌گردد،

(10) و اى كسى كه خواندن دعا كنندگان او را نرنجاند،

(11) تو خود را به بى نيازى از آفريدگانت ستوده‌اى و تو به بى‌نيازى از خلق سزاوارى،

(12) و خلق را به نيازمندى نسبت داده‌اى و ايشان در نيازمندى به تو شايسته‌اند،

(13) پس هر كه بستن (روزنه‌ى) نيازش را از درگاه تو بخواهد، و برگرداندن فقر از خويشتن را به وسيله‌ى تو طلب كند، همانا خواسته‌هايش را از جايگاههاى خود طلبيده، و تقاضاى خودش را از راه خود آورده.

(14) و هر كه در نيازش به يكى از آفريده‌هاى تو رو كند، يا او را سبب برآمدن حاجت قرار دهد، نه تو را، البته به محروميت رو نموده، و در نزد تو شايسته‌ى فقدان احسان (تو) گشته.

(15) خدايا! مرا به درگاهت حاجتى است كه توانم از آن عاجز است، و چاره‌هايم در برابر آن گسسته، و نفس من در نظرم جلوه داده! بردن حاجت را به در كسى كه حاجت‌هاى خود را پيش تو مى‌آورد، و در خواسته‌هايش از تو بى‌نياز نيست، و اين (جلوه نفس) لغزشى است از لغزش‌هاى خطاكاران، و سقوطى است از سقوطهاى گناهكاران،

(16) سپس به يادآورى تو مرا از (خواب) غفلت خود بيدار شدم، و به توفيق تو از لغزشم برخاستم، و با تقويت تو از سقوطم برگشته و عقب نشستم،

(17) و گفتم: پاك و منزه است پروردگارم! چگونه نيازمند از نيازمندى درخواست مى‌كند؟ و كجا گدايى به گدايى رو مى‌آورد؟

(18) پس - اى خداى من! از روى شوق آهنگ تو نمودم، و اميدم را با اعتماد به تو بر تو وارد نمودم،

(19) و دانستم آنچه بسيار از تو درخواست مى‌كنم در برابر توانگريت اندك است، و بخشش بزرگ كه از تو مى‌خواهم در برابر توانائيت كوچك است، و جود تو از درخواست كسى تنگدست نمى‌گردد، و دست تو در بخشش‌ها از هر دستى برتر است.

(20) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و به كرم خويش با من به تفضل رفتار نما، و با من به عدل خويش بر (اساس) شايستگى رفتار مكن، زيرا من اولين ميل كننده‌اى نيستم كه به سويت ميل كرده و تو عطايش كردى با آن كه سزاوار منع بود، و اولين درخواست كننده‌اى نيستم كه از تو درخواست كرده و تو بر او احسان كردى با اين كه شايسته محروميتت بوده است.

(21) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و اجابت كننده دعايم باش، و به ندايم نزديك (زود اجابت كننده)، و به زاريم ترحم، و به صداى من شنوا باش،

(22) و اميد مرا از خود باز مدار، و سبب مرا از خود قطع مفرما، و در اين حاجت و ديگر حاجت‌ها قصد مرا به سوى غير خودت قرار مده،

(23) و به برآورده شدن خواسته‌ام ياريم فرما، و به روا كردن حاجتم، و رسيدن به خواسته‌ام پيش از بازگشتم از اين جايگاه حاضر با آسان كردن دشوارى برايم، و با تقدير نيكويت در همه كارها،

(24) و بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، درودى هميشگى (و) فراوان كه جاودانگيش بريده نگردد، و مدت آن را پايانى نباشد، و آن (درود) را كمك كار من و سبب برآورده شدن خواسته‌ام قرار ده، كه همانا تو (در بى‌نيازى و رحمت) واسع كريمى،

(25) و حاجت‌هاى من - اى پروردگارم! چنين و چنان است و حاجت خود را به ياد مى‌آورى، سپس به سجده مى‌روى و در سجده مى‌گويى: فضل تو آرامشم داده، و احسان تو راهنمائيم نموده، پس از تو مى‌خواهم به حق خودت و محمد و خاندانش - كه درودت بر آنان باد - مرا نااميد (از درگاه خود ) بازنگردانى.