دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه جواد فاضل

(1) خواهندگان آنچه بخواهند در انتهاى حوايج و خواهشهاى خويش به ذات اقدس تو رسند و تو را منتهاى احتياجات و تمنيات خويش دانند.

(2) تو آن كسى كه آرزوى آرزومندان به ذات اقدس و اعلاى تو انتها پذيرد و تمنيات بى‌انتهاى ما يكجا در خزانه‌ى پايان‌ناپذير تو ذخيره و آماده باشد.

(3) اى پروردگار من كه نعماى بى‌قياس خود را در برابر قيمت اعطا نفرمائى و روزى را به روزى خوران نفروشى.

(4) اى پروردگار من كه عطيات و مواهب و هرگز كدورت منت نپذيرد و بندگان تو كه هميشه در نعماى تو غرق باشند هرگز از تو سرزنش و ملامت نگيرند.

(5) اى پروردگار من كه همه در سايه‌ى عنايات تو از ماسواى تو مستغنى باشند ولى هرگز از عنايات تو كس را استغنا نيست.

(6) اى پروردگار من كه همواره دلهاى ما به سوى تو پر كشد و جان مشتاق ما از درگاه تو روى برنگرداند.

(7) اى پروردگار من كه خزانه‌ى غيب تو بى‌دريغ بر كائنات سيم و زر بيفشاند و كرم بى‌مانند تو خزانه‌ى غيب تو را تهى نسازد.

(8) اى پروردگار من كه حوادث روزگار نظام حكمت تو را در هم نشكند و مشيت علياى تو را از ممشاى خويش برنگرداند.

(9) اى پروردگار من كه خواهش خواهندگان از درگاه تو يك لحظه وانماند

(10) و تمناى بندگان خسته‌ات نكند.

(11) خويش را به بى‌نيازى ستودى‌و كائنات را در پيشگاه الوهيت خويش مسكين و محتاج شمردى. بى‌نيازى تو را سزاست و ما را نيز به درگاه تو استغاثه و احتياج سزاوار است.

(12) خويش را به بى‌نيازى ستودى‌و كائنات را در پيشگاه الوهيت خويش مسكين و محتاج شمردى. بى‌نيازى تو را سزاست و ما را نيز به درگاه تو استغاثه و احتياج سزاوار است.

(13) آنانكه همى خواهند از فقر به سوى غنا گرايند دست گدائى به درگاه تو پيش آورند و به هنگامى كه گمان اجابت قويتر باشد حاجت خويش از تو خواهند و حقيقت اينست كه رشد و صلاح خود دريافته‌اند و راه خانه‌ى تو را شناخته‌اند،

(14) زيرا آنكسان كه در گمراهى حلقه بر خانه‌ى ديگران كوبند جز حرمان و حسرت بهره‌اى نخواهند برد و به سزاى گمراهى خويش خواهند رسيد.

(15) اى پروردگار من! من كه اكنون دست دعا به ملكوت اعلاى تو پيش آورده‌ام بنده‌اى مسكين و محتاج باشم و جز خانه‌ى تو خانه‌اى را نشناسم. خداى من! هر چه به خاطر حاجت خويش كوشيده‌ام بيهوده مانده و هر چه حيله و تدبير به كار برده‌ام تمناى من صورت نگرفته‌ است. نفس نابردبار من به وسوسه افتاد و همى خواست كه كف حاجت مرا به سوى مردمى كه خود حاجات خويش را به درگاه تو آورند بكشاند و مرا از خانه‌ى خالق به خانه‌ى مخلوق ببرد.

(16) نفس من سخت در تب و تاب و اضطراب بود و پاى مرا به بى‌تابى مى‌لرزانيد و بيم آن مى‌رفت همچون خطاكاران بلغزم و با گناهكاران از پرتگاه غفلت فرو افتم ولى لطف عميم تو به فريادم رسيد و مرا به خويشتن باز آورد. ديده از خواب غفلت بگشودم و در پناه تو از لرزش و لغزش، از سقوط و شقاوت بركنار ماندم و به سوى تو باز گشتم.

(17) گفتم كه عظمت و جلال ويژه‌ى پروردگار من است و اين فكر كودك و كوچك ماست كه گاهى كوتهى آورد و تباهى كند و گرنه بديهى است كه هرگز درويش حاجت درويش ديگر برنياورد و محتاج به پيش محتاج حاجت خويش عرضه نكند، و تهيدست دستهاى تهى را گرانبار ندارد.

(18) اى پروردگار من! يكباره به جانب تو روى آورده‌ام و با رغبت و اشتياق بسيار حلقه‌ى خواهش بر در خانه‌ى تو كوبيده‌ام.

(19) به تو عرض حاجت مى‌دارم اى پروردگار من، ايمان من كوه صفت استوار است كه خواهشهاى من هر چه دشوار باشد براى تو سنگين نخواهد بود و هر قدر بسيار باشد باز هم در پيشگاه تو از هر اندكى اندكتر است. رحمت وسيع و كرم عميم تو همه كس را فرا گرفته و همه جا را فرو برده است. دست بخشنده تو از بخششهاى بى‌شمار هرگز كليل و عليل نخواهد شد.

(20) بنابراين اى خداى من، به روح پاك محمد و آل محمد رحمت فرست و مرا آنچنان كه فضل و عنايت تو اقتضا كند به درگاه خويش بپذير زيرا اگر به استحقاق من حوالت شود از عطيت تو محروم خواهد ماند. من نخستين كس نباشم كه دست حاجت به سوى تو پيش آورده و شايسته اجابت نيست و نخستين خواهنده نيستم كه تنها به اميد فضل تو با روى سياه به درگاه تو روى نهاده است. به آنكسان كه از خزانه‌ى غناى تو استحقاق نعمت ندارند نعمت بخشيده‌اى و بر مردمى كه فضل تو را سزاوار نيستند افضال و انعام فرموده‌اى.

(21) صل على محمد و آله صداى مرا با مرحمت و عنايت بشنو و بر التماس و تضرع من رحمت آور و دعاى مرا اجابت فرماى.

(22) پروردگارا مگذار كه نگاه اميدوار من از ملكوت مقدس تو نوميد باز گردد و رشته‌اى كه قلب مرا با آسمانها پيوند مى‌دهد بريده شود، و هرگز حاجات مرا اى برآورنده‌ى حاجات از حضرت‌ خويشتن به ديگران باز مگذار.

(23) هم خود حاجات مرا برآور و هنوز كف دريوزگى من از درگاه تو فرو نيفتاده آرزوهاى مرا به من ببخش. گره از كار فرو بسته‌ى من بگشاى و سرنوشت مرا به سعادت و سلامت من پايان فرماى.

(24) به روح نازنين پيامبر اكرم و فرزندان گراميش رحمتى فرست كه همچون ذات اقدس تو بى ابتدا و انتها باشد و از بركت همين صلوات و تحيات مرا به آنچه از فضل و رحمت تو مى‌خواهم برسان زيرا رحمت تو وسيع و كرم تو عميم باشد.

(25) «در اينجا امام عليه‌السلام حاجات خويش را به زبان مى‌آورد و سپس پيشانى بر خاك مى‌گذاشت و در سجده به درگاه خدا عرضه مى‌داشت.» مرحمت تو زبان مرا به عرض حاجت گشود و احسان تو مرا به درگاه تو راهنمائى كرد. اكنون محمد و آل محمد را در پيشگاه تو به شفاعت آورده‌ام تا مرا از حضرت خويش نوميد باز نگردانى. يا رحيم.