دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) خدايا، اى آخرين خواستگاه حاجت‌ها.

(2) و اى كه نزد توست دستيابى به خواسته‌ها.

(3) و اى كه نعمت‌هاى خود را با پول معامله نمى‌كنى.

(4) و اى كه بخشش‌هاى خود را با منت نهادن تيره نمى‌سازى.

(5) و اى كه به سبب تو بى نياز شوند و هرگز از تو بى نياز نشوند.

(6) و اى كه به تو رغبت ورزند و هيچ گاه به تو بى رغبت نگردند.

(7) و اى كه درخواست‌ها گنجينه‌هايت را تهى نكند.

(8) و اى كه اسباب و وسايل صلاح انديشى‌ات را تغيير ندهد.

(9) و اى كه حوايج نيازمندان از تو قطع نگردد.

(10) و اى كه دعاى خوانندگان خسته و رنجورت نكند.

(11) خود را به بى نيازى از آفريدگانت ستوده‌اى و تو واقعا شايسته بى نيازى از آنهايى.

(12) و آنان را به نيازمندى نسبت داده‌اى و آنان حقيقتا شايسته نيازمندى به تواند.

(13) پس هر كه بخواهد رخنه تهيدستى‌اش را از نزد تو پر كند و نيازش را به واسطه تو از خود برطرف سازد، حتما حاجتش را از خواستگاه آن طلب كرده، و از راهى كه بايد برود به سراغ خواسته‌اش رفته است.

(14) و هر كه حاجتش را نزد يكى از آفريدگان تو برد، يا او را بدون در نظر گرفتن تو سبب برآورده شدن آن داند، همانا خود را در معرض نوميدى و محروميت قرار داده، و نزد تو سزاوار عدم احسان گرديده است.

(15) خدايا، از تو حاجتى دارم كه كوششم در انجام آن نارساست، و راه‌هاى چاره‌ام به آن بسته است، و نفسم چنين در نظرم آراسته كه آن را از كسى بخواهم كه خود حوائجش را از تو مى‌خواهد، و در خواسته‌هايش از تو بى نياز نيست، و اين لغزشى است از لغزش‌هاى خطاكاران، و خطايى است از خطاهاى گنهكاران.

(16) سپس با يادآورى تو از خواب غفلت خود بيدار شدم، و به توفيق تو از لغزش خود برخاستم، و با كمك و رهنمايى تو از خطايم بازگشتم و عقب نشستم

(17) و گفتم: سبحان الله! چگونه نيازمندى از نيازمند ديگر درخواست كند؟! و كجا تهيدستى به تهيدست ديگر رو آورد؟!

(18) پس- اى خدا ى من- با ميل و رغبت به سوى تو روى آوردم، و با اعتماد به تو اميدم را به درگاه تو آوردم.

(19) و مى‌دانم كه فراوانى آنچه از تو مى‌خواهم در برابر دارايى تو اندك است، و بزرگى آنچه از تو خواهش مى‌كنم در برابر تواناييت ناچيز است، و دايره كرم تو در برابر درخواست كسى تنگ نيست، و دست تو در بخشش‌ها بالاى هر دستى است.

(20) خدايا، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به كرم خود مشمول فضل و بخشش خويش قرار ده، و به عدل خود گرفتار آنچه سزاوار آنم مساز، زيرا من نخستين كسى نيستم كه به سوى تو رغبت ورزيده و به او بخشش نموده‌اى با آن كه سزاوار منع بوده، و نخستين كسى نيستم كه از تو درخواست نموده و به او تفضل فرموده‌اى با آن كه شايسته محروميت و نوميدى بوده است.

(21) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و دعايم را اجابت كننده، و به فريادم نزديك، و به گريه و زاريم دلسوز، و صدايم را شنوا باش.

(22) و اميدم را از خود مبر، و رشته پيوندم را از خود مگسل، و مرا در اين حاجت و حاجت‌هاى ديگرم به غير خود متوجه مساز.

(23) و با روا شدن خواسته‌ام و برآورده شدن حاجتم و رسيدن به درخواستم پيش از آن كه از اينجا حركت كنم، با آسان ساختن دشوارى برايم و تقدير نيك در همه امورم، مرا يارى و سرپرستى نما.

(24) و بر محمد و آل او درود فرست، درودى پيوسته و بالنده كه هيچ گاه قطع نشود و هر گز مدتش به سر نيايد، و آن را ياور من و سبب روا شدن خواسته‌ام قرار ده، كه تو گشاده دست و كرم كننده‌اى.

(25) پروردگارا، و از جمله حاجت‌هاى من اين است كه... (و حاجت خود را نام مى‌برى، سپس به سجده مى‌روى و در سجده ات مى‌گويى) فضل و بخشش تو مرا دلگرم و مطمئن ساخته، و احسان تو مرا (به درگاهت) راه نموده، پس به حق خودت و به حق محمد و آ ل او- كه درود تو بر همه آنان باد- از تو مى‌خواهم كه مرا نوميد و تهيدست باز نگردانى.