وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
نيايش و درود بر فرستادهى خدا (ص)
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) سپاس خدايى را كه بر ما نعمت وجود پيامبرش (ص) را بر خلاف گذشته و سدههاى ديرينه ارزانى داشت، با همان قدرتى كه در انجام آن از هر چيز سترك و خردى درمانده نخواهد شد
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) و در نتيجه ما را خاتم همهى آفريدگان از امم قرار داد و بر منكران گواه گرفت و به فضل خويش در مقابل شمار اندك ايشان فزونى بخشيد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) بار خدايا! پس بر امين وحى خود و برگزيدهى آفريدگان و گزيدهى بندگان خود محمد درود فرست، امام رحمت و پيشواى نيكى و كليد بركت،
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) همانگونه كه وى براى اجراى فرمان تو جان خود را به سختى افكند
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و در راه تو بدن خود را آماج تيرهاى بلا كرد
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و به پاس دعوت به سوى تو با خويشان خود درافتاد
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و با قبيلهى خويش در طريق خشنودى تو به جنگ پرداخت
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و براى زنده گردانيدن آيين تو رشتهى خويشاوندى خود را از هم گسست
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و بستگان نزديك خود را به علت انكار، از خود به دور كرد
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و دورترين خلق را به پاس پذيرش آيين تو به خويشتن نزديك نمود
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و به پاس تو با دورترين مردم دوستى اختيار
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزديكترين آنان دشمنى كرد
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و جان خويشتن را در رسانيدن پيام تو به سختى در افكند
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و در دعوت به آيين تو در رنج انداخت
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و به اندرزگرى از پذيرندگان دعوتت پرداخت
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و به قصد آنكه آئين تو را عزيز گرداند به سرزمين غربت و دور از وطن مالوف و دلبند خود هجرت گزيد تا دين تو را نصرت بخشد و بر آنان كه نسبت به تو كفر مىورزيدند چيره گردد،
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا بر هر چه دربارهى دشمنان تو اراده داشت دست يافت
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و هر چه در مورد دوستان تو انديشيده بود صورت حصول يافت.
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس در حالى كه از تو يارى مىجست و در ناتوانى خود از تو نيرو مىگرفت به نبرد با دشمنان برخاست
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) و با آنها در دل خانههايشان به جنگ دست زد
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در ميان منزلهاى ايشان بر سرشان تاخت
(22) تا فرمان تو آشكار و كلمه الله تو بلند گرديد، هر چند مشركان را ناخوش افتاده بود.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) بار خدايا! وى را به پاس رنجى كه در راه تو كشيد به عالىترين مراتب بهشتى ببر
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) تا در منزلت هيچ كس با وى برابر نباشد در مرتبت به درجهى وى نرسد و هيچ فرشتهى مقرب و پيامبر مرسل نزد تو همسنگ او نگردد
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و شفاعت و پايمردى وى در حق خاندان پاك و مومنان امتش را بيش از آنچه وعده دادهاى اعلام فرما. اى كسى كه وعدهات راستين و مقرون به وفاست!
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى آنكه بديها را به چندين برابر آن به خوبيها تبديل مىكنى! تويى همانا فزون بخش سترك!