وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
دعاى امام عليه است پس از اين ستايش در درود بر رسول خدا
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) ستايش خداى را كه به محمد پيغمبر خود - كه خدا بر او و خاندانش درود فرستد- بر ما منت نهاد بر امتهاى گذشته، و قرنهاى سپرى شده، به قدرت خود كه از چيزى هر چند بزرگ ناتوان نباشد، و چيزى هر چند كوچك از آن بيرون نرود،
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) و به وسيلهى ما مهر پايان بر تمام كسانى كه آفريده زد، و ما را بر كسانى كه (دين او را) انكار كردند گواه گردانيد، و ما را به نعمت خود بر آنان كه اندك بودند فزونى بخشيد،
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) خدايا! درود فرست بر محمد (ص) امين تو بر وحيت، و گرامى تو از ميان آفريدهات، و برگزيده تو از بندگانت، پيشواى رحمت، و سر دستهى نيكى، و كليد بركت،
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) چنان كه او خود را براى فرمان تو بپا داشت،
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و به خاطر تو بدنش را در معرض ناراحتى قرار داد،
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و دشمنيش را در دعوت به سوى تو با خويشانش آشكار ساخت،
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و در راه خشنوديت با خويشاوندانش كارزار كرد،
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و در زنده داشتن دينت از نزديكان خود بريد،
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و نزديكترينها را به خاطر انكارشان دور ساخت،
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و دورترينها را به خاطر پذيرش تو نزديك كرد،
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و در راه تو با دورترين (مردم) دوستى نمود،
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و در راه تو با نزديكترين (كسانش) دشمنى كرد،
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و خويش را در رساندن پيامت به رنج انداخت،
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و آن را در دعوت به آئينت به ستوه آورد،
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و به اندرز شايستگان دعوتت مشغول داشت،
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و به شهرهاى غربت و جاى دور از جاى خويشاوندان خود هجرت كرد (و نيز) از محل اقامت، و محل به دنيا آمدن، و جايگاه انس و الفت خويش، خواستهاش عزيز شدن دينت، و يارى خواستن بر اهل كفر بود،
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا آنچه دربارهى دشمنانت خواسته بود به دست آمد،
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و آنچه دربارهى دوستانت انديشه كرده بود انجام گرفت،
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس به جنگ ايشان برخاست در حالى كه به كمك تو خواهان پيروزى بود و به يارى تو بر ضعف خود نيرو يافت،
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) پس در وسط خاكشان با آنها به جنگ پرداخت،
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در ميان قرارگاهشان بر آنان حملهور شد،
(22) تا آن كه فرمان تو آشكار گشت، و كلمهى (توحيد)ت بلند گرديده اگر چه مشركان ناپسند داشتند،
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) خدايا! او را به سبب زحمتى كه در راه تو كشيد به بالاترين درجهى بهشتت بالا ببر،
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) تا هيچكس در رتبه با او مساوى، و در مقام با او همانند نباشد، و در نزدت با او برابرى نكند هيچ فرشتهى مقرب، و نه پيغمبر مرسلى،
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و آگاهش ساز در مورد خاندان پاكيزهاش و امت با ايمانش از شفاعت نيكو بيش از آنچه به او وعده دادهاى،
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى انجام دهندهى وعده، اى وفا كنندهى گفتار، اى تغيير دهندهى گناهان به چندين برابر به خوبىها همانا تو صاحب فضل بزرگى.