دعای 2 ( دعا در صلوات و درود بر رسول خدا و بیان اوصاف آن حضرت ) ترجمه عبدالمحمد آيتی

(1) حمد و سپاس خداوندى را كه بر ما منت نهاد و پيامبر خود محمد صلى الله عليه و آله را به رسالت بر ما فرستاد. اين نعمت ويژه ما بود و امتهاى گذشته كه در قرنهاى پيشين مى‌زيستند بى‌بهره از آن بودند. اين همه برآمده از قدرت اوست كه ناتوان نبود در هر كار هر چند سترگ بود و فرونگذارد هيچ كارى را هر چند خرد بود.

(2) پس ما را خاتم همه آفريدگان قرار داد و گواهان بر منكران. و به كرم خود شمار ما را از آنان كه شمارشان فروكاست فزونى بخشيد.

(3) بار خدايا، بر محمد كه امين وحى توست، برگزيده از ميان آفريدگان توست، دوست مخلص از ميان همه بندگان توست، آن امام رحمت و پيشواى خير و كليد بركات، درود به فرست،

(4) آنسان كه او جان خويش در فرمان تو نهاد

(5) و جسم خويش به راه تو هدف تير بلا گردانيد

(6) و در دعوت به دين تو با خويشاوندان خود آشكارا خصومت ورزيد

(7) و براى خشنودى تو با خاندان خويش به پيكار برخاست‌

(8) و تا دين تو را زنده دارد، پيوند از خويش و پيوند ببريد.

(9) نزديكان انكار پيشه را از خود دور داشت‌

(10) و دوران دعوت پذير را به خود نزديك ساخت.

(11) در راه تو با بيگانگان دوستى ورزيد

(12) و با نزديكان دشمنى.

(13) و تا حق رسالت تو بگزارد، خويشتن به رنج افكند.

(14) جان خويش در بوته تعب نهاد تا به كيش تو دعوت كند.

(15) خويشتن به كار داشت تا امت را اندرز دهد.

(16) به ديار غربت رخت كشيد و موطن مالوف و زاد بوم و سراى انس خود رها كرد، تا دين تو را نصرت دهد و بر آنان كه بر تو كفر مى‌ورزيدند غلبه جويد،

(17) تا به هر چه در حق دشمنان تو خواسته بود به تمام دست يافت‌

(18) و هر چه درباره دوستان تو انديشيده بود، به كمال حاصل آمد.

(19) پس بدان هنگام كه به يارى تو پيروزى مى‌طلبيد و به نيروى نصرت تو بر ناتوانى خويش چيره مى‌گشت، آهنگ جنگ ايشان كرد.

(20) با آنان در دل خانه‌هايشان غزا كرد

(21) و به ناگاه در ميان منازلشان بر سرشان تاخت،

(22) تا دين تو آشكار گرديد و كلمه تو برتر شد، اگر چه مشركان را ناخوش افتاد.

(23) بار خدايا، محمد را به پاداش رنجى كه در راه تو كشيد به عالى‌ترين درجات بهشت خود فرا بر،

(24) آنسان كه هيچ كس را نرسد تا به منزلت با او برابرى جويد و به مرتبت با او همبرى كند و هيچ ملك مقرب و پيامبر مرسلى در نزد تو با او برابرى نتواند.

(25) بار خدايا، افزون از آنچه او را وعده داده‌اى كه شفاعتش را در حق اهل‌بيت پاك و امت با ايمانش بپذيرى، عطا فرماى.

(26) اى خداوندى كه هيچ وعده‌اى خلاف نكنى و به هر چه گويى وفا كنى. اى دگرگون‌كننده‌ى بديها به چند برابر نيكيها انك ذو الفضل العظيم و الجواد الكريم.