وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
نيايش پس از ستايش خدا در طلب رحمت بر رسول خدا (صلى الله عليه و آله)
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) سپاس خدايى را كه نعمت وجود محمد (صلى الله عليه و آله) را به ما ارزانى داشت، نه بر امم گذشته و قرون در نوشته، به آن قدرت خود كه از هيچ چيز به هر بزرگى كه باشد فرونمىماند، و چيزى به هر خردى كه باشد- از آن فوت نمىگردد.
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) پس ما را خاتم همهى آفريدگان از امم قرار داد. بر منكران گواه گرفت، و در پرتو لطف خود، بر اممى كه از جهت شماره، ثروت و قدرت اندك بودند، فزونى بخشيد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) خدايا، پس رحمت فرست بر محمد، امين تو بر وحيت، و برگزيدهات از آفريدگانت، و پسنديدهات از بندگانت، امام رحمت و قافله سالار خير و بركت
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) همچنان كه او براى اجراى فرمان تو جان خويش را به مشقت انداخت.
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) در راه تو بدن خود را آماج تيرهاى آزار ساخت،
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در دعوت بسوى تو با خويشان خود درافتاد،
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و براى خشنودى تو با قبيلهى خود كارزار نمود،
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و در را (راه) احياى دين تو رشتهى خويشاوندى خود را بگسيخت،
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و نزديكترين بستگانش را به علت اصرار بر انكار تو از خويش دور كرد،
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و دورترين مردم را به جهت پذيرفتن دين تو به خود نزديك ساخت.
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) براى تو با دورترين مردم دوستى گزيد،
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزديكترين آنها دشمنى ورزيد،
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و جان خود را در رساندن پيام تو فرو خست.
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) به سبب دعوت به شريعت تو به رنج افكند،
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و به نصيحت پذيرندگان دعوت مشغول داشت،
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و به سرزمين غربت و محل دورى از جايگاه اهل و عشيرت و منشا و مولد و آرامگاه جانش هجرت كرد، به قصد آنكه دين تو را عزيز سازد. بر كافران به تو غلبه كند،
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا تصميمش دربارهى دشمنان تو راست و استوار آمد،
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و تدبيرش دربارهى دوستانت به كمال پيوست،
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس در حالى كه از تو يارى مىجست و در ناتوانى از تو نيرو مىگرفت،
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) به جنگ دشمنان برخاست تا به كنج خانههاشان لشكر كشيد،
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در ميان آرامگاهشان بر ايشان هجوم برد،
(22) تا فرمان تو آشكار و كلمهات بلند گرديد، اگر چه مشركين كراهت مىداشتند.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) خدايا پس به سبب مشقتى كه براى تو كشيده، او را به بالاترين درجات بهشت برآور،
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) تا كسى در منزلت، با او برابر نباشد، و در مرتبت با او همسر نگردد و هيچ فرشتهى مقرب و پيمبر مرسل نزد تو با او به موازات برنيايد،
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و قبول شفاعتش را در ميان اهل بيت طاهرين و مومنان از امتش بيش از آنچه وعده دادهاى به او اعلام فرماى،
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى كسى كه وعدهات نافذ است. اى كسى كه بديها را به چندين برابرش از خوبيها تبديل مىكنى. زيرا كه تو صاحب فضل عظيمى.