وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
از دعاهاى اوست پس از ستايش خداوند در درود بر رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) سپاس و ستايش خدايى را كه بر ما منت نهاد و نعمت وجود محمد، پيامبر خويش- كه درود خدا بر او و خاندانش باد-، را به ما ارزانى داشت؛ نعمتى كه امتهاى گذشته و روزگاران پيشين، از آن بىبهره بودند، با قدرتى كه از هيچ چيز- هر چند بزرگ باشد- فرو نمىماند، و هيچ چيز- هر چند ظريف و خرد باشد-، از نظرش نهان نمى ماند.
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) از اين رو، ما را آخرين همهى آفريدههايش قرار داد و بر كسانى كه او را انكار كرند، گواه گرفت، و در پرتو نعمتش بر پيشينيان- كه شمارشان اندك بود-،فزونى بخشيد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) خداوندا! بر محمد كه امين وحى تو، و برگزيدهى از خلق و برترين بندگان توست، درود فرست كه پيشواى رحمت، و قافلهسالار خير و نيكى، و كليد بركت و خجستگى است.
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) همچنان كه جان خويش را در انجام دادن فرمان تو به سختى و مشقت واداشت.
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و در اين راه، تن خود را آماج (تيرهاى) بلا و مصيبت گردانيد.
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در فراخواندن مردم به آيين تو با تبار خويش، درافتاد.
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و در راه جلب رضاى تو با نزديكانش به خصومت و دشمنى برخاست.
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و براى بازداشتن دين تو رشتهى خويشاوندى را گسست.
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و وابستهترين نزديكان خود را به سبب انكارشان دور گردانيد.
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و دورترين مردم را به پاس اجابت دعوت توحيد، به خود نزديك ساخت.
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و به خاطر تو، دورترين مردم را به دوستى و محبت برگزيد.
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزديكترين آنان دشمنى ورزيد.
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و در اداى حق رسالت تو و رساندن پيامت خود را خسته ساخت.
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و در مسير دعوت به دينت به مشقت افتاد.
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و در نصيحت و خيرخواهى اجابتكنندگان، سر از پا نشناخت.
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و (در راه عزت و سربلندى اسلام) به غريبستان و سرزمين دور از وطن مالوف و زادگاهش، كه در آن مىزيست و به آن دل سپرده و عشق مىورزيد و با آن انس داشت، هجرت نمود. مىخواست تا دين تو را عزيز گرداند.
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا آنچه كه دربارهى دشمنان در سر داشت، جامهى عمل پوشيد.
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و آنچه كه براى دوستان و مؤمنان مىانديشيد، تحقق يافت.
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس در حالى كه از تو يارى مىخواست و به هنگام ضعف و درماندگى مدد مىگرفت، به آهنگ جنگ بر آنان بتاخت.
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) تا آن جا كه در درون سرزمينشان با آنان درگير شد.
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در ميان خانههاشان بر آنان هجوم برد.
(22) تا اين كه فرمان تو آشكار گشت، و كلمهات (لا اله الا الله) برترى يافت و برافراشته شد، هر چند (اين پيروزى و بالندگى) مشركان را ناخوش آمد.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) خدايا! به پاداش اين همه رنج و سختى كه در راه سربلندى نام تو بر خويشتن هموار كرد، او را به بالاترين درجات بهشت درآور.
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) به اندازهاى كه هيچ كس در مكانت، با او برابرى نكند و در هيچ مرتبهاى هم رتبهى او نباشد، هيچ فرشتهى مقربى و پيامبر مرسلى با او برابرى نكند.
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و دربارهى اهل بيت پاكش و مؤمنان از امتش قبول شفاعتش را بيش از آنچه وعده كردهاى به او بنمايان.
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى خدايى كه وعدههايت نافذ است، اى آن كه وفاكنندهاى؛ اى تبديل كنندهى بديها به چندين برابر نيكىها. به راستى كه تو بزرگ بخشندهاى هستى!