وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
آن حضرت پس از ستايش خداوند متعال، بر رسول خدا صلى الله عليه و آله درود مىفرستادند و مىفرمودند:
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) حمد و سپاس خدايى را كه بر ما منت نهاد و پيامبر خود محمد را به ما ارزانى داشت و اين نعمت، مخصوص ماست و امتهاى گذشته كه در قرنهاى سپرى شده زندگى مىكردند؛ از آن بىبهره بودند؛ اين بر اساس قدرت اوست كه در هر كارى ناتوان نيست هر چند بزرگ باشد و هيچ چيزى را فرونگذارد هر چند كوچك باشد.
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) پس خداوند متعال ما را خاتم همهى آفريدگان و امتهاى خود قرار داد و بر منكران حق گواه گرفت و به لطف خود، ما را بر امتهايى كه اندك بودند، فزونى بخشيد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) خداوندا! پس رحمت و درود بفرست بر محمد كه امين وحى تو و برگزيدهى آفريدگان تو و بندهى پسنديدهات در ميان بندگان است؛ آن امام رحمت و پيشواى خير و كليد بركت.
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) آن گونه كه جان خويش را براى اجراى فرمان تو به زحمت انداخت.
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و در راه تو بدن خويش را آماج تيرهاى بلا ساخت.
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در دعوت به سوى تو با خويشان خود درافتاد.
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و براى خشنودى تو با خاندان خويش جنگيد.
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و براى زنده نگه داشتن دين تو، پيوند و ريشهى خويشاوندى خود را بريد.
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) او كه نزديكترين بستگانش را به علت انكار تو از خويش دور كرد.
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و دورترين مردم را به جهت پذيرفتن دين تو به خود نزديك ساخت.
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) در راه تو با دورترين مردم دوستى ورزيد.
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزديكان، دشمنى نمود.
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و براى رساندن پيام تو جان خود را به خطر افكند.
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و به جهت دعوت مردم به آيين تو خود را به رنج انداخت.
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و جهت نصيحت كردن قبول كنندگان دعوت تو، خود را مشغول كرد.
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) تا آن جا كه به سرزمين غربت و محلى دور از وطن و خاندان و جايگاه سكونت و زادگاه و آرامگاه جانش هجرت كرد تا دين تو را عزيز سازد و بر آنان كه بر تو كفر مىورزيدند، غلبه كند.
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا بدان جا كه به هر چه دربارهى دشمنانت خواسته بود، به طور كامل دست يافت.
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و هر چه در مورد دوستانت تدبير نموده و انديشيده بود، به طور كامل انجام گرفت.
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس در حالى كه از تو يارى مىطلبيد و در ناتوانى خود از تو نيرو مىگرفت، به جنگ برخاست.
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) و با آنان تا كنج خانههايشان نبرد كرد.
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در ميان آرامگاهشان بر آنها تاخت.
(22) تا فرمان تو آشكار گرديد و كلمهى تو برترى يافت؛ اگر چه مشركان را ناخوش آمد.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) خداوندا! پس او را به سبب زحماتى كه براى تو كشيده در بالاترين درجات بهشت خود مقام ده.
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) تا كسى در مقام و منزلت، با او برابر نباشد و در مرتبت، با او يكسان نگردد و هيچ فرشتهى مقرب و پيغمبر مرسل در نزد تو با او برابرى نكند.
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و پذيرش شفاعتش را در راه حق اهلبيت پاكيزه و امت باايمانش، افزون بر آن چه به او وعده دادهاى، به او عطا بفرما.
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى خدايى كه هيچ خلاف وعده نكنى و به هر چه كه مىگويى، وفا مىكنى.
اى كسى كه بدىها را به چند برابر به نيكى تبديل مىكنى! همانا كه تو صاحب فضل عظيمى.