وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
از دعاهاى آن حضرت عليهالسلام است پس از ستايش خداوند در درود بر رسول خدا
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) و سپاس خداى را كه به سبب وجود محمد پيامبرش، بر ما منت نهاد، نعمتى كه امتهاى گذشته و روزگاران سپرى شده از آن محروم بودند، با قدرتى كه از هيچ چيز- هر چند بزرگ- ناتوان نباشد، و هيچ چيز- هر چند كوچك- از نظرش مخفى نماند.
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) پس ما را آخرين مخلوقاتش قرار داد، و بر كسانى كه حق را انكار كردند، به گواهى گرفت، و در سايهى منتش كه بر ما نهاد، بر كسانى كه اندك بودند ما را فزونى بخشيد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) خدايا! پس درود فرست بر محمد امين وحى خود، و پسنديده و برگزيدهى بندگانت، و امام و پيشواى رحمت، و قافله سالار نيكى، و كليد بركت.
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) همچنان كه جان خويش را در راه انجام دادن امر توبه مشقت انداخت.
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و در راه تو بدنش را هدف مصائب و سختىها قرار داد.
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در راه دعوت كردن به سوى تو با نزديكانش در افتاد.
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و براى رضايت تو با قبيله و تبارش به ستيزه برخاست.
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و در زنده كردن دين تو رشتهى خويشاوندى خود را بريد.
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و نزديكترين بستگان خود را به سبب انكار حق، از خويش دور كرد.
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و دورترين مردم را كه پذيراى حق شدند، به خود نزديك ساخت.
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و با بيگانگان به خاطر تو دوستى كرد.
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزديكان به خاطر تو دشمنى ورزيد.
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و خودش را در راه تبليغ رسالت و پيام تو خسته كرد.
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و با فراخواندن به سوى آئين تو خود را به مشقت افكند.
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و با نصيحت و خيرخواهى كردن براى مؤمنان، خود را مشغول ساخت.
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و به سرزمينهاى دور و غريب هجرت كرد، دور از زادگاهش كه در آنجا سكونت داشت، و محل نشو و نماى او بود، محلى كه در آنجا بدنيا آمده بود، و بدانجا انس گرفته بود، همه اينها به خاطر سربلند كردن دين تو بود، و به خاطر يارى جستن بر عليه كافران.
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا جايى كه با استقامت، هر چه دربارهى دشمنان تو در سر داشت، جامهى عمل پوشانيد.
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و آنچه دربارهى دوستانت مىانديشيد، به دست آورد.
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس در حالى كه از تو كمك مىخواست، و از تو نيرو طلب مىكرد، به ستيز با دشمنان تو برخاست.
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) پس در دل وطن دشمن با آنها جنگيد.
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در ميان قرارگاهشان بر آنان هجوم برد.
(22) تا دين تو آشكار گشت، و كلمه تو برترى يافت، هر چند خوشايند مشركان نبود.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) خدايا! در برابر زحماتى كه براى تو متحمل شد او را به بالاترين درجات بهشت برسان.
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) تا جايى كه هيچ كس با او برابر نباشد، و در هيچ مرتبهاى با وى هم رتبه نگردد، و در نزد تو هيچ ملك مقربى و هيچ پيامبر مرسلى با او برابرى نكند.
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) قبول شفاعت او را دربارهى اهل بيت پاك و طاهرش و امت مؤمنش، بيش از آنچه به ما وعده فرمودهاى به او بنما و معرفى كن.
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى كسى كه وعدههايت نافذ است! اى كسى كه به قولت وفا مىكنى! اى كسى كه بدىها را به چندين برابر به خوبىها مبدل مىسازى! به راستى كه تو بخشنده و بزرگى.