دعای 2 ( دعا در صلوات و درود بر رسول خدا و بیان اوصاف آن حضرت ) ترجمه محمد رسولی

(1) و سپاس خدايى را كه توانايى و قدرتى كه از هيچ چيزى هر چند بزرگ باشد ناتوان نمى‌باشد. و هيچ چيزى كه هر چند ظريف و باريك باشد از آن قدرت به دور نمى‌ماند، پيامبر خود محمد صلى الله عليه و آله و سلم را بر ما احسان فرمود، تا ما را پيش امتهاى ديگر به وسيله‌ى آن حضرت امتياز و سرفرازى و نعمت بخشد.

(2) آنگاه ما را پايان بخش همه‌ى امتها قرار داد و ما را بر كسانى كه خدا و دستورهاى او را انكار كنند گواه گردانيد. و با احسان خود ما را بر كسانى كه كم و اندك بودند زيادى و برترى بخشيد.

(3) بار خدايا! بر محمد كه امانتدار وحى تو، و برگزيده‌ى تو از ميان آفريده‌هايت، و انتخاب شده‌ى تو از ميان بندگانت، و پيشواى رحمت و رهبر نيكى و كليد بركت است درود و رحمت بفرست.

(4) همانگونه كه او خود را براى اجراى امر و فرمان تو آماده ساخت.

(5) و در راه تو وجود خود را آماج بلاها و در معرض پيشامدهاى ناگوار قرار داد.

(6) و در راه دعوت به سوى تو با خويشاوندان نزديكش رويارو شد.

(7) و در راه خشنودى تو با بستگان و فاميلش جنگيد.

(8) و در زنده كردن آيين تو از خويشان خود بريد.

(9) و نزديكان خود را بر سر انكار كردنشان (خدا و احكام او را) از خود دور ساخت.

(10) و دوران را به جهت سر فرود آوردنشان به امر تو و پذيرفتن آنها تو را، به خود نزديك ساخت.

(11) و در راه تو دورترين‌ها را به خود دوست گرفت.

(12) و با نزديك‌ترين‌ها دشمنى ورزيد.

(13) و در راستاى رساندن پيامت رنج‌ها و خستگى‌ها را به خود پذيرا شود.

(14) و با خواندن مردم به دين تو خود را به زحمت و خستگى انداخت.

(15) و خود را به خيرخواهى و پند دادن كسانى كه اهل دعوت تو بودند مشغول ساخت.

(16) و به ديار غربت و جاى دور از ميهن و جايگاه اقامت خود و دور از پايگاه و زادگاه خويش و دور از جاى انس و الفت گرفته و مكان خود كرده‌ى خود كوچ كرد. و اين كوچ كردن او به منظور سربلندى دين تو و براى نيرو جمع كردن بر عليه كسانى كه بر تو كفر مى‌ورزيدند بود.

(17) تا اين كه براى او آنچه كه درباره‌ى دشمنانت خواسته و اراده كرده بود فراهم شد.

(18) و آنچه براى دوستانت طرح ريزى كرده بود به دست آمد.

(19) پس در حالى كه به كمك تو فتح و پيروزى را خواستار بود و با يارى تو براى ناتوانى خود نيرو مى‌گرفت، به سوى آنها يورش برد.

(20) با آنها در دم خانه‌هايشان جنگيد.

(21) و در ميان آسايشگاهشان بر آنها تاخت.

(22) تا فرمان تو جلوه‌گر و آشكار شد. و فرموده و حرف تو بلند آوازه گرديد؛ هر چند كه شرك ورزان بدشان مى‌آمد و ناراحت مى‌شدند.

(23) بار خدايا! به آن رنجى كه او در راه تو پذيرا شده، او را به درجه‌ى بالاى بهشت خود برسان.

(24) به گونه‌اى كه كسى در رتبه، با او برابر، و در مقام، همانند او نباشد. و هيچ فرشته‌ى عالى مقام و پيامبر مرسل همپايه‌ى او نباشد.

(25) و درباره‌ى خاندان پاك و امت مؤمنش بزرگتر از آن شفاعتى كه او را وعده داده‌اى نيكو مرحمت فرما.

(26) اى گذراننده‌ى وعده! واى وفا كننده‌ى به قول! اى آن كه بديها را به چند برابر از خوبى تبديل مى‌كنى! همانا تو صاحب احسان و بخشش بزرگ هستى.