وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
از دعاهاى امام است پس از ستايش در درود بر رسول خدا صلى الله عليه و آله
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) ستايش خدايى راست كه تنها بر ما رسالت پيامبرش محمد را كه درود خدا بر او و خاندانش باد منت نهاد و اين نعمت را به اقوام پيشين و ادوار سپرين نداد با آن قدرتش كه در برابر هر چيزى هر چند سترگ ناتوان نباشد و نزدش هر چيزى هر چند خود نهان نماند.
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) پس با ما مهر پايانى بر تمامى گذشتگان بزد و ما را گواهى بر منكران گزيد، و با احسانش ما را بر امتهاى كم شمار فزونى بخشيد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست آنى كه وحيت را امانتدار و در ميان خلقت بزرگوار و در بين بندگانت برگزيده بود؛ همو كه مهربانى را جلو دار، نيكى را طلايهدار و گنج بركت را كليددار بود.
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) چنان كه سرانجام جانش بر سر فرمانت نهاد.
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و پيكرش را در راه تو آماج تيرهاى بلا نمود.
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و با خويشان در راه دعوت به دين تو آشكار درافتاد.
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و در راه رضاى تو با قبيلهاش جنگيد.
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و در طريق احياى دينت از بستگانش دورى گزيد.
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) از نزديكان به خاطر كفرشان گسست.
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و بيگانگان را به پاس ايمانشان به خود پيوست.
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) با دوردستان در راه تو دوستى گزيد.
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزديكان به خاطر تو به سختى ستيزه ورزيد.
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و در رساندن پيامت خويش را آزرد و همى كوشيد.
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و در دعوت به دينت جان را به رنج افكند.
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و بسى جوشيد و براى ارشاد اهل هدايت به كار افتاد.
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) به سرزمينهاى غربت و دور از جايگاه و پايگاهش ودور از زادگاه و محل دلخواهش رفت؛ چون هواى اعتلاى دين تو در سر داشت و آهنگ چيرگى بر منكران تو گذاشت.
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا آن كه آنچه براى دشمنانت در دل داشت به اجرا درآمد.
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و آنچه براى مؤمنان مىانديشيد به سرانجام بيامد.
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) آن گاه با جانى اميدوار به يارىات و با دلى دلاور گشته به مددت به جنگ با دشمنانت برخاست.
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) با آنان در ميانه ديارشان كارزار ساخت.
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در دل سرزمينشان بر آنان تاخت.
(22) تا آن گاه كه دينت چيره گشت و پرچم توحيدت بالا رفت، هر چند مشركان را ناخوش افتاد و برآشفت.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) بار خدايا او را به پاس رنجى كه در راهت كشيد به بالاترين درجه بهشت و بدان جاى بالابر.
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) كه در منزلت با او هرگز همسانى نباشد و در مرتبت هيچ گاه همانندى نبود و هيچ فرشته مقرب و پيامبر فرستادهاى با او يكسان نشايد.
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) او را در ميان خاندان پاك و پيروان با ايمانش با اعطاى شفاعتى بيش از آنچه وعدهاش فرمودى ممتاز و گرامى دار.
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى كه در گزاردن وعده وفادارى و در سخن راست گفتارى، و بدىهاى را به چندين برابر از خوبى بدل مىدارى؛ بى گمان تويى كه دارنده احسان سترگى.