وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
دعاى آن حضرت- كه درود بر او باد- بعد از ستايش، در صلوات بر پيامبر (درود خدا بر او و خاندانش باد)
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) سپاس مخصوص خداوندى است كه با محمد پيامبرش- كه درود خدا بر او و خاندانش باد- بر ما منت نهاد. منتى كه امتهاى گذشته و مردم پيش از ما از آن بى بهره بودند؛ به قدرت و توانايى خود كه از انجام هر چيز هر چند بزرگ، ناتوان نيست و چيزى از آن دور نمىماند هر چند كوچك باشد.
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) و ما را خاتم همه امتها قرار داد و ما را بر منكراتش گواه گردانيد و به نعمتش ما را بر كسانى كه اندك بودند فزونى بخشيد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) خدايا، بر محمد كه امين بر وحيت و برگزيدهات در ميان آفريدگان و دوست تو از بندگانت و پيشواى رحمت و مهربانى، و پيشواى خير و نيكى و كليد بركت است درود فرست.
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) همچنان كه او خود را براى انجام فرمانت آماده نمود.
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و در راه تو بدن خويش را در معرض آزارها قرار داد.
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در راه دعوت به سوى تو، با خويشاوندانش درافتاد.
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و براى خشنودى تو با قبيلهاش كارزار نمود.
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و در راه زنده كردن دينت از خويشاوندانش دورى گزيد.
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و نزديكانش را بر اثر انكارشان از خود دور گردانيد.
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و بيگانگان را به دليل پذيرفتن دين به خود نزديك نمود.
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و در راهت با بيگانگان دوستى نمود.
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نرديكان دشمنى كرد.
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و در راه رساندن پيام تو تن خود را فرسود.
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و با دعوت به دينت خود را به رنج افكند.
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و به نصيحت و پند كسانى كه آنان را دعوت كردهاى پرداخت.
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و به ديار غربت كوچ كرد و به جايگاهى كهم از شهر و زادگاهش و از محل انس و الفت گرفتنش دور بود هجرت كرد و هدف او از اين هجرت، عزيز داشتن دينت و يارى خواستن عليه اهل كفر بود.
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) سرانجام آنچه دربارهى دشمنانت بود تحقق يافت.
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و آنچه دربارهى دوستانت مىانديشيد انجام پذيرفت.
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس در حالى كه به يارىات اميد داشت و با وجود ضعف به يارى تو نيرو مىيافت.
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) به جنگ كفار قيام نمود و با آنان در خانههايشان جنگيد.
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در شهرهايشان ناگهان بر آنان تاخت.
(22) تا آن كه امر و فرمانت آشكار شد و كلمهات بلند گرديد هر چند مشركان كراهت داشتند.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) خدايا، به رنجى كه آن حضرت در راه تو كشيد، او را در بالاترين درجه و مقام بهشت خود قرار ده.
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) تا هيچ كس در مقام و منزلت با او مساوى نبوده و در هيچ مرتبهاى همانند وى نباشد و هيچ فرشتهى مقرب و پيامبر فرستاده شده با او برابرى نكند.
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و او را از شفاعت نيكو دربارهى خويشان پاكيزهاش و امت با ايمانش بيش از آنچه كه به آن حضرت وعده دادهاى عطا فرما.
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى خدايى كه به تمام وعدهها عمل كنى و به گفتههايت وفا كنى و اى آن كه بدىها را به چندين برابر آن از خوبىها مبدل مىسازى، به درستى كه تو صاحب احسان و نيكى بزرگ مىباشى.