وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
دعاى امام-عليهالسلام- پس از ستايش خداوند، در درود بر رسول خدا-صلوات الله عليه-
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) سپاس خداى را كه با (بعثت) پيامبرش حضرت محمد-صلوات الله-بر ما منت نهاد منتى كه امتهاى گذشته و مردمى كه در سدههاى گذشته زندگى مىكردند، از آن بى بهره بودهاند. با آن قدرت خداييش كه از هيچ كارى ولو بسيار خطير در نمىماند و هيچ چيز ولو بسيار اندك و ناچيز از دست او نمىرهد؛
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) و ما را در شمار آخرين امتها قرار داد و بر انكار آنان گواه گرفت، و به فضل و كرم خويش بر گروه اندك آنان فزونىمان داد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) بارالها! بر محمد صلى الله و عليه و آله درود فرست كه امين وحى و برگزيدهى مخلوق و بندهى زبده و پسنديدهى تو در ميان بندگان توست، پيامبرى كه پيشواى رحمت است و كاروانسالار خير و كليد بركت؛
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) كه خود را در انجام فرمان تو آماده كرد و به زحمت انداخت؛
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و در راه (تبليغ احكام) تو، تن خود را در معرض هرگونه آزارى قرار داد.
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در راه دعوت مردم به سوى تو آشكارا با خويشان خويش در افتاد؛
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و بارى جلب خشنودى تو، با تبار خويش جنگيد؛
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و در راه زنده نگه داشتن دين تو، از اقوام خود بريد؛
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و بستگان نزديك به خود را به سبب انكارشان از خود دور ساخت؛
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و بيگانگانى را كه دين تو را پذيرفتند، به خود نزديك فرمود;
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و به خاطر تو با بيگانگان دوستى كرد؛
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و براى رضاى تو با آشنايان خود دشمنى ورزيد؛
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و جان خود را در ابلاغ پيام تو رنجه ساخت؛
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و براى دعوت مردم به دين تو، خود را در تعب افكند.
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و خود را به نصيحت آنان كه دعوت تو را پذيرفته بودند، مشغول ساخت؛
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و (از وطن مألوف خود) به ديار غربت هجرت كرد، و از زادگاه و محل نشو و نما و افراد خانواده و قبيلهى خو دورى گزيد تا چنان كه مىخواست دين تو را پيروز و سرافراز گرداند و براى در افتادن با كافران، ياران و همراهانى به دست آورد.
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا سرانجام به آنچه كه اراده كرده بود، نايل آمد؛
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و به آنچه كه در مورد دوستداران تو تدبير كرده بود، رسيد.
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) در حالى كه جوياى تو بود و در ناتوانى از تو قدرت و نيرو مىگرفت، بر كافران تاخت؛
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) و در ديار كافران جنگيد؛
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و بر آنان در قرارگاهشان هجوم برد؛
(22) تا فرمان تو (بر همه) آشكار و كلام تو (بر تمام كلامها) برترى يافت، اگر چه خوشايند مشركان نبود.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) بارالها! مقام و منزلت او را به خاطر مرارتى كه در راه تو كشيد، تا بالاترين درجات بهشت، بالا بر؛
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) مقام و منزلتى كه هيچ كس با او همپايه نباشد و در مرتبهى او جاى نگيرد و در پيشگاه تو هيچ فرشتهى مقرب و پيامبر مرسلى با او برابرى نتواند؛
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و شفاعت به جا و پسنديدهى او را در حق دودمان پاك و افراد با ايمان امتش افزون از آنچه وعده دادهاى، عنايت فرما.
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى خدايى كه به وعدهى خود وفا، و به قول خود عمل مىكنى! اى خدايى كه چندين برابر بدىها را به نيكى تبديل مىكنى! كه تو دارندهى فضل عظيمى.