وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
در صلوات بر پيامبر صلى الله عليه و آله
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) و سپاس مخصوص خداوندى است كه با محمد پيامبرش- كه درود خدا بر او و خاندانش باد- بر ما منت نهاد، منتى كه امتهاى گذشته و مردم پيش از ما از آن بىبهره بودند، به قدرت و توانائى تو كه از هر چيز هر چند بزرگ ناتوان نيست، و چيزى از آن نمىگريزد هر چند خرد باشد،
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) و ما را آخرين موجودات خود قرار داد، و ما را بر منكرانش گواه گردانيد، و به نعمتش ما را بر كسانى كه اندك بودند فزونى بخشيد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) خدايا! درود فرست بر محمد، كه امين بر وحيت، و برگزيدهات در ميان آفريدگان، و دوست تو از بندگانت، و پيشواى رحمت و مهربانى، و پيشاهنگ خير و نيكى، و كليد بركت است،
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) همچنانكه او را براى انجام فرمانت آماده نموده
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و در راهت بدن خويش را در معرض آزارها قرار داد،
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در دعوت به سويت با خويشاوندانش آشكارا دشمنى كرد،
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و در رضا و خشنوديت با قبيلهاش كارزار نمود،
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و در راه زنده كردن دينت از خويشاوندانش دورى گزيد،
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و نزديكان را بر اثر انكارشان دور گردانيد،
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و بيگانگان را بر اثر پذيرفتنشان نزديك نمود،
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و در راهت با بيگانگان دوستى،
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزديكان دشمنى كرد.
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و در راه رساندن پيامت خود را خسته كرد،
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و با دعوت به دينت خود را به رنج افكنده،
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و به نصيحت و پند كسانى كه آنان را دعوت كردهاى خود را مشغول داشت،
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و به شهرهاى دور هجرت كرد، و نيز به جايگاهى كه از شهرش، و از قرارگاهش، و جاى به دنيا آمدنش و انس و الفت گرفتنش دور باشد، چرا كه خواستهى آن حضرت از هجرت گرامى داشت دينت و يارى خواستن بر اهل كفر بود.
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا اينكه آنچه دربارهى دشمنانت خواسته بود تحقق يافت،
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و آنچه دربارهى دوستانت مىانديشيد انجام پذيرفت،
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس در حاليكه به ياريت اميد داشت و با ناتوانيش به يارى تو نيرو يافت به جنگ ايشان قيام نمود،
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) پس با آنان در ميان خانههاشان جنگيد،
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در وسط منازلشان ناگهان بر آنان تاخت،
(22) تا آنكه امر و فرمانت آشكار شد و كلمهات بلند گرديد، هر چند مشركين كراهت داشتند.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) خدايا! به رنجى كه آن حضرت دربارهى تو كشيد، او را به بالاترين درجه و مقام بهشت خود بالا بر،
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) تا هيچ كس در رتبه با او مساوى و در مقام همانند وى نباشد، و هيچ فرشتهى مقرب و پيامبر فرستاده شده با او برابرى نكند،
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و او را از شفاعت نيكو دربارهى خويشان پاكيزهاش و امت باايمانش بيش از آنچه به آن حضرت وعده دادهاى عطا فرما.
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى انجامدهندهى وعدهها، و اى وفاكنندهى به سخنان، اى آنكه بديها را به چندين برابر آن از خوبيها مبدل مىسازى، به درستى كه تو صاحب احسان و نيكى بزرگ مىباشى.