وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
از دعاهاى آن حضرت است پس از اين ستايش، در درود بر رسول خدا
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) و ستايش خدايى را كه به پيامبرش محمد بر ما منت نهاد نه بر امتهاى گذشته و اقوام پيشين، به قدرت و توانايى خود كه در برابر هيچ چيز- هرچند بزرگ- عاجز نيست، و هيچ چيز- گرچه خرد و ناديدنى- از دسترس آن بيرون نيست.
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) پس به وسيله ما بر همه آفريدگانش مهر پايان نهاد (ما را آخرين امتها قرار داد)، و ما را بر منكران گواه ساخت، و به من و بخشش خويش ما را بر امتهاى اندك فزونى و برترى داد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) خدايا، پس بر محمد امين وحيت، و برگزيده از ميان خلقت، و منتخب از ميان بندگانت، آن پيشواى رحمت، و پيشاهنگ خير، و كليد بركت درود فرست.
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) چنان كه او خود را براى اجراى فرمانت به رنج افكند.
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و بدنش را در راه تو آماج ناملايمات قرار داد.
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در راه دعوت به سوى تو با خويشان خود آشكارا به ستيز برخاست.
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و در راه خشنودى تو با خاندانش به جنگ پرداخت.
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و در راه زنده داشتن دين تو از ارحامش گسست.
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و نزديكان را به خاطر انكارشان دور ساخت.
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و بيگانگان را به خاطر پذيرششان نزديك ساخت.
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و در راه تو با بيگانهترين افراد دوستى كرد.
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزديكترين كسان دشمنى ورزيد.
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و خود را در راه تبليغ پيام تو به زحمت انداخت.
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و با دعوت به آيين تو به رنج افكند.
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و خود را سرگرم خيرخواهى پذيرندگان دعوت تو ساخت.
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و از وطن و محل زندگى و قدمگاه و محل تولد و جايى كه بدان خو گرفته بود به شهرهاى غربت و نقاط دور هجرت نمود، بر اين قصد كه دين تو را عزت بخشد، و بر ضد كافران به تو يارانى گرد آورد.
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) سرانجام آنچه درباره دشمنانت مىجست در اختيارش قرار گرفت.
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و آنچه درباره دوستانت مىانديشيد برايش كاملا فراهم گشت.
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس با اميد به پيروزى به كمك تو، و با قوت بخشيدن ضعف خود به يارى تو بر آنان تاخت.
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) پس در ميان ديارشان با آنان پيكار كرد.
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در وسط قرارگاهشان بر آنان هجوم برد.
(22) تا امر تو آشكار شد، و سخنت بالا گرفت اگر چه مشركان خوش نداشتند.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) خدايا، پس او را به پاس رنجهايى كه در راه تو برد، به بالاترين درجه بهشت بالا بر.
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) تا جايى كه در مقام و منزلت برابرى نداشته، و در پايه و مرتبت همتايى نداشته، و هيچ فرشته مقرب و پيامبر مرسلى در قرب به پيشگاه تو همپايه او نباشد.
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و او را درباره خاندان پاك و امت با ايمانش آگاه كن كه آنان را از شفاعتى نيكو و پذيرفته شده بسى بزرگتر از آنچه وعدهاش دادهاى برخوردار خواهى ساخت.
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى انجام دهنده وعده، اى وفا كننده به گفتار، اى تبديل كننده گناهان به چندين برابر آن از نيكىها، كه تو داراى فضل و بخشش بزرگ هستى.