وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
دعاى آن حضرت پس از ستايش (در) طلب رحمت بر رسول خدا (صلى الله عليه و آله)
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) سپاس خدائى را كه نعمت وجود محمد صلى الله عليه و آله را به ما ارزانى داشت نه بر امم گذشته و قرنهاى درنوشته. به آن قدرت خود كه از هيچ چيز- به هر بزرگى كه باشد- فرو نمىماند و چيزى به هر خوردى كه باشد از آن فوت نمىگردد
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) و ما را خاتم همهى آفريدگان قرار داد، و بر منكران گواه گرفت و در پرتو لطف خود بر امم كم و كوچك فزونى بخشيد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) بار الها پس رحمت فرست بر محمد (ص) امين وحيت و برگزيدهى از آفريدگانت و پسنديدهى بندگانت كه پيشواى رحمت و قافلهى سالار خير و كليد بركت است
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) همچنانكه او براى اجراى فرمان تو جان خويش را به مشقت انداخت
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و در راه تو خود را آماج (تيرهاى) آزار ساخت
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در دعوت به سوى تو با خويشان خود درافتاد
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و براى خشنودى تو با قبيله خود كارزار نمود
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و در راه احياى دين تو رشتهى خويشاوندى خود را بگسيخت
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و نزديكترين بستگانش را به علت اصرار بر انكار تو از خويش دور كرد
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و دورترين مردم را به جهت پذيرفتن دين تو به خود نزديك ساخت
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و براى تو با دورترين مردم دوستى كرد
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزديكترين آنها دشمنى ورزيد
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و جان خود را در رساندن پيام تو خسته كرد
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و به سبب دعوت به شريعت تو به رنج افكند
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و به نصيحت پذيرندگان دعوتت مشغول داشت
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و به سرزمين غربت و محل دورى از جايگاه اهل و عشيرت و منشا و مولد و آرامگاه جانش هجرت كرد و به قصد آنكه دين تو را عزيز سازد و بر كافران به تو غلبه كند
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا تصميمش دربارهى دشمنان تو راست و استوار آمد
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و تدبيرش دربارهى دوستانت انجام گرفت،
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس در حالى كه از تو يارى مىجست و در ناتوانى از تو نيرو مىگرفت، به جنگ دشمنان برخاست
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) تا به كنج خانهاشان لشكر كشيد
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در ميان آرامگاهشان بر ايشان هجوم برد،
(22) تا فرمان تو آشكار و كلمهات بلند گرديد، اگر چه مشركين كراهت مىداشتند.
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) بار الها پس به سبب زحمتى كه براى تو كشيده او را به بالاترين درجات بهشت برآور
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) تا كسى در منزلت با او مساوى نباشد و در مرتبت با او همسرى نكند و هيچ فرشتهى مقرب و پيغمبر مرسل نزد تو با او برابرى ننمايد.
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و قبول شفاعتش را در ميان اهلبيت طاهرين و مومنان از امتش بيش از آنچه وعده دادهاى به او اعلام فرماى،
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى كسى كه وعدهات نافذ است. اى كسى كه بديها را به چندين برابرش از خوبيها تبديل مىكنى، زيرا كه تو صاحب فضل عظيمى