وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
نيايش او (ع) پس از ستايش حضرت بارى عز اسمه، در درود به رسولالله (ص)
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) سپاس خدايى را كه با وجود محمد فرستادهى خود، در بين امتهاى گذشته و قرنهاى سپرى شده، بر ما منت گذاشت، با قدرتى كه در هيچ كار، هر چند بزرگ ناتوان نباشد و هيچ چيز، هر چند كوچك، از نظرش پنهان نماند،
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) و ما را خاتم همه ملتها قرار داد و بر منكران گواه گرفت، و ما را در مقابل ديگر امتها كه (در عزت) اندكاند، از سر ايثار نعمت بر آنان فزونى داد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) بار خدايا، بر محمد درود نثار فرماى كه امين وحى توست و برگزيدهى آفريدگان تو، و بندهى پسنديده در ميان بندگان تو،
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) اوست پيشواى مهر و رحمت و قافله سالار خير و رافت، و كليد (گنجينههاى) بركت
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) آنسان كه در اجراى فرمان تو جان خويشتن به رنج درافكند و در راه تو خود را عرضهى ناگواريها كرد
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در فراخواندن مردمان به سوى تو آشكارا با خويشاوندان درافتاد
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و خشنودى تو را با قبيلهى خويش به كارزار برخاست
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و در راه زنده داشتن آيين تو پيوند از بستگان بريد
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و نزديكترين دودمان خويش را به اين دليل كه انكار تو كردند از خود راند
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و دورترين افراد را كه به صلاى تو لبيك گفتند به خود نزديك گرداند
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و در راه تو با دورترين كس مهر ورزيد
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزديكترين كس دشمنى كرد
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و جان در پى تبليغ رسالت تو به سختى درافكند
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و به سبب فراخواندن مردمان به ملت تو به رنج درافتاد
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و به اندرز گفتن به كسانى كه به آيين تو دعوت مىشدند دل مشغول داشت و تا آيين تو را گرامى دارد و بر آنان كه به تو كفر مىورزند چيره گردد،
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) به ديار بيگانه و جايگاه دور از مسكن اهل و عشيره و موضع پايگاه خويش و محل سر پناه خود و منشاء و مولد و آرامگاه دل مهاجرت كرد
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) تا آنجا كه هر چه را دربارهى دشمنانت قصد كرده بود با پايدارى و پشتكار به دست آورد
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و آنچه در مورد دوستانت انديشيده بود به تمامى صورت تحقق بخشيد
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) پس در حالى كه به پشتيبانى تو پيروزى مىجست و در ناتوانى خويش به يارى تو نيرو مىگرفت شتابان به قصد نبرد با كافران برخاست
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) و تا پايان كار در پايگاه ديارشان مبارزه كرد
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و در ميان قرارگاهشان بر آنان يورش برد،
(22) تا فرمان تو آشكار گشت و كلمهى تو برترى يافت، اگر چه مشركان را ناخوشايند بود
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) بار خدايا، پس مرتبهى او را به سبب رنجهايى كه در راه تو كشيده است به بالاترين درجهى در بهشت والا گردان
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) تا آن اندازه كه هيچ كس در هيچ منزلت با او يكسان نباشد و در هيچ مرتبت با او همپايه، و در آستان تو هيچ فرشتهى مقرب و هيچ پيمبر مرسل با او به برابرى و همدوشى نرسد
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) و بيش از آنچه به او نويد دادهاى كه خاندان پاك و گرويدگان امت او را در روز شمار قرين حسن شفاعت فرمايى، عنايت فرماى
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى به جاى آورندهى نويد، اى وفاكنندهى قول، اى كه بدى و زشتكارى بندگان را به چندين برابر خوبى و زيبايى تبديل مىكنى. همانا كه تو را فضل و احسانى بزرگ است و تو گشادهدستى كريمى!