وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
صلوات و درود بر محمد و خاندانش
﴿1﴾
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ .
(1) ستايش براى خداست كه بر ما منت نهاد و پيامبر خود، محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم، را به سوى ما فرستاد، نه به سوى امتهاى پيشين و مردمان گذشته؛ با قدرتى كه در هيچ كارى، هر چند بزرگ، در نماند و هيچ چيز را، هر چند كوچك، فرو نگذارد.
﴿2﴾
فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ .
(2) پس ما را واپسين آفريدگان خود قرار داد و بر خدا ناباوران گواه گردانيد، و به احسان خويش، بر آنان كه اندك شمار بودند، فزونى بخشيد.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ .
(3) خدايا، اينك بر محمد كه امانتدار وحى تو برگزيدهى آفريدگان تو و مخلص در ميان بندگان توست، درود فرست؛ او كه پيشواى رحمت و قافلهسالار نيكى و كليد گنجينههاى بركت است؛
﴿4﴾
كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) زيرا او در انجام دادن فرمان تو خود را به رنج افكند،
﴿5﴾
وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و جسمش را در راه تو هدف تيرهاى بلا گردانيد،
﴿6﴾
وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در فرا خواندن مردمان به دين تو، آشكارا با خويشانش در افتاد،
﴿7﴾
وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و براى خشنودى تو با خاندان خود به پيكار برخاست،
﴿8﴾
وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ .
(8) و از بستگانش بريد تا دين تو را زنده بدارد،
﴿9﴾
وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و نزديكان را به دليل انكار كردنشان از خود براند،
﴿10﴾
وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ .
(10) و دوران را بر اثر پذيرفتنشان، به خود نزديك ساخت،
﴿11﴾
وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) و در راه تو با بيگانگان دوستى ورزيد،
﴿12﴾
وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با خويشان دشمنى،
﴿13﴾
و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و خويشتن را در رساندن پيغام تو خسته كرد،
﴿14﴾
وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ .
(14) و براى اين كه مردم را به آيين تو دعوت كند، رنجها برد.،
﴿15﴾
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و خود را به اندرز دادن دعوتشدگان به كار گماشت،
﴿16﴾
وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ .
(16) و راهى ديار غربت شد و زادگاه و خانواده و سرزمينى را به آن انس گرفته بود، يكجا رها كرد تا دين تو را پيروزى و سربلندى بخشد، و از تو خواست كه در برابر كافران او را يارى كنى.
﴿17﴾
حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
(17) سرانجام، آنچه را در حق دشمنان تو خواسته بود، يكسر به دست آورد؛
﴿18﴾
وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ .
(18) و تمام آنچه را دربارهى دوستانت انديشيده بود، دريافت نمود.
﴿19﴾
فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ
(19) با كافران جنگيد، در حالى كه با يارى تو خواهان پيروزى بود و با نيروى تو بر ناتوانى خويش چيرگى مىجست.
﴿20﴾
فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ .
(20) با آنان در دل خانههاشان به جنگ پرداخت،
﴿21﴾
وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ
(21) و ناگاه در ميان منزلهايشان بر آنان تاخت،
(22) تا اين كه فرمان تو آشكار گرديد و كلمهى تو برترى يافت ؛ «گرچه مشركان را خوش نيامد».
﴿23﴾
اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ
(23) خدايا، او را به پاس رنجى كه در راه تو تاب آورده است، تا بالاترين مرتبههاى بهشت بالا ببر،
﴿24﴾
حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ .
(24) آن گونه كه هيچ كس در هيچ مقامى به پاى او نرسد، و در هيچ مرتبهاى با او برابر نباشد، و هيچ يك از فرشتگان مقرب درگاهت و هيچ يك از پيامبران فرستادهات، نزد تو با او برابرى نتواند.
﴿25﴾
وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ
(25) افزون بر آنچه به او وعده دادهاى كه شفاعتش را درحق خاندان پاك و امت با ايمانش بپذيرى، به او عطا فرما.
﴿26﴾
يَا نَافِذَ الْعِدَةِ ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ .
(26) اى كسى كه وعدهى خود را به انجام رسانى و به هر چه گويى وفا كنى؛ اى كه بدىها را تا چندين برابر به خوبىها دگرگون سازى؛ همانا تو داراى بخشش بزرگ هستى.