دعای 51 ( دعا برای تضرّع و زاری به درگاه خداوند ) ترجمه جواد قيومی اصفهانی

(1) خدايا! تو را سپاس مى‌گويم، كه توئى سزاوار هر حمد و سپاس، در برابر احسان نيكويت به من، و فراوانى نعمتهايت بر من، و بخششهاى بسيارت درباره‌ى من، و بر رحمت و مهربانيت كه مرا به آن برترى دادى، و نعمتت كه بر من گستراندى، به درستى كه درباره‌ى من آنگونه احسان نموده‌اى كه توان شكر و سپاس تو را ندارم،

(2) و اگر احسان و نيكى تو به من و فراوانى نعمتهايت بر من نبود، قادر به بهره بردن از نصيبم و اصلاح خود نبودم، ولى تو درباره‌ى من به احسان و نيكى آغاز كردى و كفايت و بى‌نيازى در همه‌ى كارهايم را به من ارزانى داشتى، و بلاهاى سخت را از من دور كردى، و قضاء و قدر ترسناكت را از من بازداشتى.

(3) خدايا! چه بسيار بلاهاى سختى كه از من برگرداندى، و چه بسيار نعمتهاى گسترده‌اى كه چشمانم را به آنها روشن ساختى، و چه بسيار احسان نيكوئى كه بر من روا داشتى،

(4) تو كسى هستى كه در هنگام اضطرار دعايم را اجابت كردى، و در هنگام لغزيدن لغزشم را ناديده گرفتى، و از دشمنانم حقم را بازگرفتى.

(5) خدايا! هنگامى كه از تو درخواستى كردم تو را بخيل نيافتم، و هنگامى كه آهنگ تو را نمودم تو را گرفته نيافتم، بلكه تو را براى دعايم شنونده و براى خواسته‌هايم بخشنده يافته، و در هر حال و هر زمان نعمتت را بر خود گسترده نگريستم، از اينرو نزد من ستوده و احسانت پيش من نيكوست،

(6) جسم و تن و زبان و عقلم تو را سپاس گزارند، سپاسى كه تمام و كامل باشد، و به كنه و اصل سپاس رسد، سپاسى كه منتهى و پايان خشنودى تو از من باشد، پس از اينرو مرا از خشم خود رهائى ده.

(7) اى پناهم هنگامى كه راهها مرا به رنج انداخته، و اى درگذرنده‌ى از لغزشم، كه اگر پرده‌پوشى تو درباره‌ى من از آنچه از آن شرم دارم نبود از رسواشدگان مى‌بودم، و اى آنكه با يارى كردنش مرا تاييد كرده، و اگر يارى تو نبود از شكست‌خوردگان بودم، و اى آنكه پادشاهان براى او نشانه‌ى ذلت و خوارى بر گردنهايشان نهاده‌اند، و از غلبه و اقتدار او ترسانند، و اى سزاوار پرهيزكارى، و اى كسى كه داراى نامهاى نيكوست. از تو مى‌خواهم كه از من درگذرى و مرا بيامرزى، زيرا بى‌گناه نيستم كه عذر آورم، و نيرومند نيستم تا پيروز گردم، و راه فرارى ندارم كه بگريزم،

(8) و از تو مى‌خواهم كه از لغزشهايم درگذرى، و به درگاه تو از گناهانى كه مرا گرفتار كرده و مرا احاطه نموده و هلاكم ساخته‌اند، پوزش مى‌خواهم. پروردگارا از آنها به سوى تو گريخته‌ام در حاليكه توبه‌كننده‌ام پس توبه‌ام را بپذير، پناه‌آورنده‌ام پناهم ده، پناهنده‌ام خوارم منما، خواهنده‌ام محرومم مكن، چنگ‌زننده‌ام دست از من بازمدار، خواهانم نوميدم بازم مگردان.

(9) پروردگارا تو را خواندم، فقيرانه، زارى‌كننده، ترسان، هراسان، بيمناك، بى‌چيز و بيچاره‌ى درگاه توام.

(10) خداوندا! به سوى تو شكوه و گله مى‌كنم ناتوانيم را از شتاب به آنچه به دوستانت وعده داده‌اى، و از دورى نمودن از آنچه دشمنانت را به آن بيم داده‌اى، و از بسيارى اندوههايم و از وسوسه و بد انديشيدنم شكايت مى‌كنم.

(11) خدايا! مرا به نيت و قصدم رسوا نكردى، و به وسيله‌ى گناهانم هلاك و تباه ننمودى، تو را مى‌خوانم و اجابت مى‌كنى، و اگر چه هنگامى كه تو مرا مى‌خوانى من كندى و سستى مى‌كنم، و هر حاجت و خواسته‌اى كه مى‌خواهم را از تو درخواست مى‌نمايم، و هر كجا كه هستم راز خود را پيش تو مى‌گذارم، از اينرو جز تو را نمى‌خوانم و به جز تو اميد ندارم.

(12) فرمانبردار و مطيع توام، كسى كه نزد تو شكايت كند را مى‌شنوى، و به هر كه بر تو توكل كند توجه مى‌نمائى، و هر كه بر تو دست آويزد او را رها مى‌سازى، و هر كه به تو پناه آورد از غم و اندوه رهايش مى‌كنى.

(13) خداوندا! به سبب كمى شكرم مرا از خير دنيا و آخرت محروم مكن، و گناهانى كه از آن آگاهى را بيامرز،

(14) اگر عذاب كنى، من ستمكار مقصر، تباه‌كننده‌ى گناهكار، كوتاهى‌كننده، واگذارنده و اهمال‌كننده‌ى بهره‌ى خود هستم، و اگر بيامرزى پس تو مهربانترين مهربانانى.