دعای 51 ( دعا برای تضرّع و زاری به درگاه خداوند ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، تو را سپاس- و تو سپاس را سزاوارى- كه درباره‌ى من نيكى مى‌كنى و نعمت فراوان مى‌بخشى و عطاى بزرگ ارزانى مى‌دارى و به رحمت خود فزونى مى‌دهى و نعمت خويش بر من تمام

(2) كرده‌اى و چندان نعمت به من بخشيده‌اى كه شكرانه‌ى آن نتوانم گزارد

(3) اگر احسان تو بر من نبودى و فيض نعمتهاى فراوان تو بر من نثار نشدى به بهره و نصيب خود نرسيدمى و به اصلاح نفس خويش دست نيافتمى، اما تو با احسان كردن به من آغاز فرمودى و كارگزارى همه كارهاى مرا روزى من كردى و بلاى سخت از من بازگرداندى و حكم قضا را، كه از آن بايد پرهيخت، از من بازداشتى‌

(4) بار خدايا، بسا بلاى توانفرساى كه از من گرداندى و بسا فيض نعمتهاى تمام كه به من عنايت كردى و به آن چشم مرا روشن ساختى و بسا نيكيهاى ارجمند كه به من ارزانى داشتى‌

(5) تويى كه هنگام ناچارى و درماندگى دعاى مرا اجابت مى‌فرمايى و هنگامى كه از لغزش به سر درمى‌آيم از من درمى‌گذرى و حق مرا از دشمنانم بازمى‌ستانى‌

(6) اى پروردگار من، به هر هنگام كه از تو درخواستى كردم، تو را چنين نيافته‌ام كه از عطاى آن دريغ داشته باشى يا هنگامى كه قصد تو كردم مرا به مهر نپذيرفته باشى، بلكه پيوسته دعاى مرا مى‌شنوى و خواسته‌هاى مرا عطا مى‌كنى و هميشه در هر حال و به هر هنگام نعمتهاى بيدريغ تو را بر خود روان يافته‌ام، تو نزد من سزاوار ستايشى و احسان تو را قدر مى‌شناسم‌

(7) من با جان و زبان و خرد سپاس تو مى‌گويم، سپاسى در حد كمال و حقيقت شكر تو، سپاسى كه مايه‌ى خرسندى تو از من باشد و مرا از خشم تو برهاند

(8) اى كه هرگاه راهها بر من بسته شود، پناهگاه و راهگشاى منى و اى كه از لغزشهاى من درمى‌گذرى، اگر تو خطاهاى مرا نپوشانى هر آينه رسوا و بى‌آبرو مى‌گردم. اى كه مرا به نويد پيروزى دلگرم مى‌كنى، اگر يارى تو نباشد همانا كه دشمن بر من چيره مى‌گردد، اى كه همه گردنفرازان از شكوت و سطوت تو بيمناك‌اند و در آستانت يوغ خاكسارى بر گردن دارند و از تو هراسان‌اند و اى كه تو را نامهاى نيكوست،

(9) از تو مسئلت دارم كه مرا ببخشايى و از عذابم درگذرى و زين پس جرمم بپوشانى و مرا بيامرزى، من بيگناه نيستم تا به سبب آن عذرى داشته باشم و نيرويى ندارم تا پيروز گردم و گريزگاهيم نيست تا به آنجا گريزم از تو مى‌خواهم كه مرا دست گيرى تا نلغزم و از گناهانى كه مرا از هر سو فراگرفته و هلاك گردانده و درهم شكسته است به تو روى آورده‌ام، پروردگارا، از آن گناهان به درگاه تو گريخته‌ام، توبه‌ى مرا بپذير، به تو پناه آورده‌ام پناهم ده، از تو زنهار مى‌خواهم، پس مرا خوار مكن، از درگاه تو طلب نياز دارم، پس مرا نوميد مگردان، به آستان تو پناه آورده‌ام پس مرا وامگذار، از تو نياز مى‌خواهم، پس محرومم بازمگردان‌

(10) پروردگارا، اينك تو را درمانده‌اى لابه گوى و بيمزده و ترسيده مى‌خواند و تهيدستى بيچاره به درگاه تو روى آورده است‌

(11) پروردگارا، از ضعف نفس كه نمى‌توانم بر آنچه دوستانت را وعده داده‌اى پيشى گيرم و از آنچه دشمنانت را از آن برحذر داشته‌اى دورى جويم و از اندوه بيكران خود و وسوسه‌هاى نفس خويش به تو شكايت آورده‌ام‌

(12) بار پروردگارا، مرا به سبب كارهاى پنهانى رسوا نمى‌كنى و به گناههاى گران تباه نمى‌گردانى، تو را مى‌خوانم و مرا اجابت مى‌كنى با آنكه مرا مى‌خوانى و تو را دير پاسخ مى‌گويم و هر نياز كه داشته باشم و هر چه بخواهم از تو مى‌خواهم و هر كجا كه باشم راز با تو مى‌گويم و جز از تو خواهشى نمى‌كنم و جز به تو اميديم نيست‌

(13) لبيك، لبيك، هر كس به درگاه تو شكايت آورد سخن او را مى‌شنوى و هر كس به تو توكل كند او را مى‌پذيرى و هر كس به درگاه تو روى آورد او را از غم مى‌رهانى و هر كس به تو روى كند گره از كار فروبسته‌اش مى‌گشايى‌

(14) بار پروردگارا، اگر چنان كه بايد تو را شكر نمى‌گويم مرا از خير اين جهانى و آن جهانى محروم مفرما و آن گناهان مرا كه مى‌دانى بيامرز