دعای 51 ( دعا برای تضرّع و زاری به درگاه خداوند ) ترجمه تقدسی نيا

(1) اى خداى من! تو را حمد و ستايش مى‌كنم و تو شايسته حمد و ستايشى، در برابر نيكى و احسانت نسبت به من، و وفور نعمتهايت بر من، و عطاهاى بزرگت درباره‌ام، و به خاطر نعمتى كه مرا به آن بر ديگران برترى بخشيدى، و بر نعمتت كه بر من سرشار ساختى، پس حقا آنقدر درباره‌ام احسان كرده‌اى كه زبان شكر و سپاس من در برابر آن عاجز و ناتوان مانده است.

(2) و اگر احسانت به من، و سرشارى نعمتهايت براى من نبود من هرگز نمى‌توانستم حظ و بهره‌ام را احراز و كسب نمايم و به اصلاح نفسم بپردازم، اما تو احسانت را نسبت به من آغاز فرمودى، و كفايت و بى‌نيازى را در همه‌ى كارها روزيم ساختى، و رنج و بلا و گرفتارى را از من بازگرداندى، و قضا و قدر ترسناك را از من باز داشتى.

(3) اى خداى من! پس چه بسا بلاى مشقت بارى كه از من برطرف نمودى، و چه بسا نعمت سرشار كه چشمم را به آن روشن نمودى، و چه بسا احسان و نيكى‌هاى گرانقدر كه از تو نزد من است.

(4) (خدايا) توئى ه به هنگام اضطرار دعايم را مستجاب ساختى، و به هنگام وقوع در گناه از لغزشم درگذشتى، و حقم را از دشمنان كه از راه ظلم و ستم از من گرفته بودند باز ستاندى.

(5) اى خداى من! آن هنگام از تو درخواست كردم تو را بخيل نيافتم، و هنگامى كه آهنگ آمدن به سوى تو كردم، تو را عبوس و گرفته نديدم، بلكه تو را نسبت به دعايم شنونده و نسبت به خواسته‌هايم بخشنده يافتم، و دريافتم كه نعمت‌هايت بر من در هرحال از حالاتم و در هر زمان از زمانها بر من سرشار است، و از اين رو تو نزد من ستوده‌اى، و احسانت نزد من پسنديده است .

(6) جان و زبان و عقل من تو را مى‌ستايند، ستايشى كه تمام و كامل و به حقيقت شكر برسد، ستايشى كه به نهايت خشنوديت از من برسد، پس مرا از خشم و غضبت نجات بخش.

(7) اى پناه من! هنگامى كه راههاى گوناگون مرا به رنج و زحمت انداخته، و اى درگذرنده از لغزش من! اگر پرده‌پوشى تو درباره‌ام نبود هم اكنون از رسوا شدگان تو بودم، و اى كسى كه مرا با ياريش تأييد فرمودى! اگر مرا يارى نمى‌كردى قطعا از شكست خوردگان بودم، و اى كسى كه پادشاهان در پيشگاهت يوغ مذلت بر گردن نهاده‌اند، و از غلبه و اقتدار تو هراسناكند! و اى كسى كه با پرهيزگاران و اهل تقوى انس و الفت دارى! و اى كسى كه نامهاى نيكو مخصوص تو است! از تو مى‌خواهم كه مرا مورد عفو خود قرار دهى، و مرا ببخشى، زيرا من بى‌گناه نيستم تا در پيشگاهت دليل و عذر بياورم، و داراى قوت و قدرتى نيستم تا غالب و پيروز گردم، و گريزگاهى ندارم تا فرار كنم.

(8) و از تو مى‌خواهم كه از لغزشهايم درگذرى، و از گناهانى كه از تو پوزش مى‌طلبم كه مرا گرفتار ساخته، و مرا احاطه كرده آن چنانكه هلاك و تباهم ساخته‌اند، اى پروردگار من! از اين گناهان در حال توبه به سوى تو فرار كرده‌ام پس توبه‌ام را بپذير، و به سوى تو پناه آورده‌ام پس پناهم ده، از تو حمايت مى‌طلبم پس خوارم مساز، درخواست كننده از پيشگاه توام پس مرا محروم مساز، به دامن تو چنگ زده‌ام پس مرا تسليم دشمن مفرما، تو را مى‌خوانم پس مرا مأيوس و نوميد مگردان.

(9) اى خداى من تو را مى‌خوانم! تو را مى‌خوانم در حالى كه مسكين، درمانده، ترسان، هراسان، بيمناك، تهى‌دست و مضطر درگاه توام.

(10) اى خداى من! از ناتوانيم كه قادر نيستم به سوى آنچه دوستانت را وعده فرموده‌اى شتاب كنم، و از آنچه دشمنانت را تحذير نموده‌اى بپرهيزم، و از غم و اندوه بسيار و وسوسه‌ى نفسم به تو شكايت مى‌آورم.

(11) اى خداى من! مرا به خاطر بدى نيتم رسوا و مفتضح نساخته‌اى، و به خاطر گناهانم مرا هلاك نفرموده‌اى، تو را مى‌خوانم و تو اجابت مى‌كنى اگر چه آنگاه كه تو مرا مى‌خوانى كندى و سستى مى‌نمايم، هر حاجتى كه دارم در هر كجا كه باشم از تو مى‌خواهم، رازم را پيش تو مى‌سپارم، از اين رو جز تو را نمى‌خوانم، و به غير تو اميد ندارم.

(12) لبيك، لبيك! شكايت كسى را كه نزد تو شكايت آورد مى‌شنوى و به كسى كه به تو توكل نمايد مى‌پذيرى، و كسى كه به تو پناه آورد رها مى‌سازى، و كسى كه به تو پناهنده شود غم و اندوه را دور مى‌سازى.

(13) اى خداى من! پس مرا به خاطر كم سپاسيم از خير آخرت و دنيا محروم و نااميد مفرما، و گناهانى را كه از من دانى بيامرز.

(14) پس اگر مرا عذاب كنى من همان ظالم تفريط كننده، تباه كننده گناهكار، مقصر كوتاهى كننده، و غافل از بهره‌ى خويشتنم، اما اگر مرا بيامرزى تو مهربان‌ترين مهربانانى.