دعای 51 ( دعا برای تضرّع و زاری به درگاه خداوند ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) پروردگارا سپاس تو را مى‌گويم كه تو اهل حمدى و شايسته‌ى ستايشى زيرا تو نيكوكارى كردى با من تو نعمتهاى گوناگون بخشودى به من و مرا به لطف خود پرورش دادى تو هستى كه مرا برترى دادى به رحمت خود، و نعمت خود را بر من تمام كردى و چنان كردى كه من از شكر و سپاسگزارى آن عاجز هستم‌

(2) اگر احسان تو نمى‌بود و نعمت تو بر من تمام نمى‌شد از نصيب خود محروم بودم و معايب و آفات خود را نمى‌شناختم ليكن با من احسان فرمودى قبل از آن كه از تو درخواست كنم و با من عنايت فرمودى و امور مرا كفايت فرمودى در حالى كه من خود عاجز از انجام كار خود بودم هر بلائى را تو از من دور ساختى و قضاء بد را از من بركنار فرمودى‌

(3) اى پروردگارى كه چه بلاهاى سخت را از من دور كردى و چه نعمتهاى فراوان به من عطا كردى و ديده‌ى مرا به آن نعم بى‌پايان خود خنك ساختى‌

(4) توئى آن كسى كه در اضطراب وحشت من حفظ كردى و دعاى مرا مستجاب فرمودى و از لغزش و خطا مرا مصون داشتى و از بيدادگران و دشمنان احقاق حق مرا فرمودى‌

(5) اى خدائى كه بخل در آستان تو نبود و نيست و هرگاه سوال كردم بدون آن كه روى در هم كشى عطا فرمودى و مرا رهين منت خود ساختى، خدايا هر وقت اراده كردم و به سوى تو روى نياز آوردم تا مرا پذيرفتى توئى كه دعاهاى مرا مى‌شنوى و حاجت مرا برمى‌آورى و مسئلت ما را عطا مى‌كنى و در هر زمان نعمت تو بر دعاى من و تقاضاى من سبقت دارد، خدايا تو در نظر من بزرگى و ستايش شده زيرا كار تو احسان است و هر كار كنى مقبول و مشكور و پسنديده است‌

(6) خدايا تو را به زبان و دل و اعضاء و عقل و عمل حمد مى‌كنم حق حمدى كه در خور شكر نعمت تو باشد اما هرگز به آن اندازه نمى‌توان شكر تو به جاى آورد حمدى كه به قدر رضاى تو از من باشد آن قدر حمد مى‌كنم كه تو از من راضى شوى خدايا حال حمد مرا از خشم نجات بخش‌

(7) و پناه ده كه جز تو راهى ندارم اى كسى كه در گذرنده از خطا هستى اگر تو عيب من نمى‌پوشيدى هر آينه رسوا شده بودم اى خدائى كه مرا به نصرت خود قوت مى‌بخشى اگر نصرت تو نمى‌بود هر آينه من از مقهورين بودم اى آن كه براى پادشاهان در بارگاه تو يوغ خوارى و مذلت برگردن نهاده‌اند و از سطوت و قهر تو خائفند اى آن كه سزاوارى از تو بپرهيزند و از عقاب تو انديشه كنند اى كسى كه داراى نام نيكو و لقب نيكوترى از تو مسئلت مى‌كنم مرا ببخشى و عفو كنى و مرا بيامرزى خدايا من بى‌گناه هستم كه عذر آوردم و نه نيروى آن را دارم كه با تو معارضه كنم مرا گريزگاهى جز تو نيست.

(8) خدايا از خطاهاى من درگذر كه من از گناه بيزارم و مى‌ترسم مرا در هلاكت و بلا افكند و مرا نابود كند و ناچيز گرداند خدايا از اين گناهان گريختم و به سوى تو توبه‌كنان پناه آوردم به رحمت خود توبه‌ام بپذير و مرا پناه ده و مهلت ده و خوار و بى‌مددكار مگذار، خداوندا گداى تو درب خانه‌ى تو ايستاده است او را محروم مكن او چنگ به حمايت رحمت تو زده و تسليم تو شده باز مگردان او را نوميد مساز كه زيان‌كار شود،

(9) خدايا از آستان تو مسئلت مى‌كنم كه مسكينم و ترسانم و هراسانم و پريشان انديشه و محتاج و مضطر و مضطرب در اين حال به تو پناه آورده‌ام و گريزى جز تو ندارم،

(10) خدايا شكايت از ضعف نفس خود دارم كه نمى‌تواند در مسابقه‌ى ثواب تو گوى سبقت بربايد خدايا از آن اعمال نصيب من كن و از آن وعده‌اى كه دادى مرا بهره‌مند ساز و وعده‌اى كه به دوستان خود دادى و دشمنان خود را بيمناك فرمودى به تو شكايت مى‌كنم از انديشه‌هاى بد و وسوسه نفس و سپاه هم و غم‌

(11) خدايا مرا رسوا نساختى و در پناه خود جا دادى و هلاك نكردى. خدايا مى‌خوانم تو را كه اجابت كنى مرا و حاجتهاى مرا برآورى با تو راز مى‌گويم و درد دل خود را شرح مى‌دهم خدايا تو مرا كفايت مى‌كنى و دعوت مرا اجابت مى‌كنى پس نمى‌خواهم جز تو را و اميدوار نيستم مگر تو را،

(12) مى‌شنوى هر كه شكايت كند به سوى تو هر كه واگذار كند كار خود را به تو، لبيك لبيك و مى‌رهانى از چنگ دشمنان موذى كسى را كه به تو پناه آورده است‌

(13) خداى من محروم مكن مرا از خير آخرت و دنيا به علت كمى شكر من و بيامرز مرا از آنچه تو مى‌دانى چه كرده‌ام‌

(14) اگر عذاب كنى ظلم نكرده‌اى بلكه من ظالم هستم كه به نفس خود ظلم كرده و راه افراط را پيش گرفتم من غافل بودم و بى‌خبر از نصيب و بهره‌ى خود و از مقام و منزلت خويش، خدايا اگر مرا نيامرزى به كجا پناه برم، مرا بيامرز كه شان تو ارحم الراحمين است.