اخلاق خوبان، ص: 95
|
بردمد آن از دهان و از لبش |
تا پديد آرد ضمير و مذهبش |
|
|
سرِّ بيخ هر درختی و خورَش |
جملگی پيدا شود آن بر سرش «1» |
|
قيامت
بنابراين قيامت روزی بس عظيم و بزرگ است.
«2»
و همين عظمت موجب آن شده است كه نام هايی كثير و فراوان با خود داشته باشد.
و يكی از مهمترين نام های قيامت «يوم الحسرة» است، چرا كه در آن روز بسياری از انسان ها در حسرت و تاسف و سرافكندگی فرو می روند.
و البته، تنها تاثر و حسرت ايشان در اين است كه چرا با چراغ عقل و خرد، پيش نرفتند، و همين حقيقت را نيز با جهانی غم و اندوه بر زبان می رانند.
«3»
اگر گوشی شنوا داشته، و تعقل می كرديم، اكنون در اين آتش سوزان و پرلهيب جای نمی گرفتيم.
همنشين سوء
و از چيزهايی كه اهل آتش بر آن تعقل نكردند و خود از آن ياد می كنند، انتخاب همنشين سوء و نارواست.
«4»
______________________________ (1)) مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بيت 3971 تا 3971.
(2) انعام/ 15.
(3) ملك/ 10.
(4) فرقان/ 21.
