وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا مَرِضَ أَوْ نَزَلَ بِهِ كَرْبٌ أَوْ بَلِيِّةٌ
دعاى بيمارى زدا و دافع اندوه و بلا
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي ، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي
(1) بار خدايا! سپاس تو را براى برخورداريم از سلامت بدن و نيز حمد تو را به علت ناراحتى كه در كالبدم پديد آوردهاى.
﴿2﴾
فَمَا أَدْرِي ، يَا إِلَهِي ، أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ ، وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ
(2) خداى من! درست نمىدانم كه كدام يك از دو حالت بيشتر در خور سپاسگزارى توست و كداميك از اين دو هنگام براى شكرانهى تو سزاوارترست!
﴿3﴾
أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَّأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ ، وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لِابْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ ، وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ
(3) آيا هنگام تندرستى كه مرا از نعمتهاى پاكيزهى خود روزى مىبخشيدى و در طلب خشنودى و فضل خود به تلاشم وا مىداشتى و در توفيق بر طاعتم نيرو ارزانى مىداشتى،
﴿4﴾
أَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ الَّتِي مَحَّصْتَنِي بِهَا ، وَ النِّعَمِ الَّتِي أَتْحَفْتَنِي بِهَا ، تَخْفِيفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَيَّ ظَهْرِي مِنَ الْخَطِيئَاتِ ، وَ تَطْهِيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، وَ تَنْبِيهاً لِتَنَاوُلِ التَّوْبَةِ ، وَ تَذْكِيراً لِمحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِيمِ النِّعْمَةِ
(4) يا اكنون كه بيمارم و مرا بدين بيمارى مورد آزمايش قرار دادهاى و اين دردها را ارمغانم فرمودهاى تا گناهانى را كه از آن گرانبارم سبكسازى و مرا از بديهايى كه در آن غرقهام پاك گردانى و به در يافتن «توبه» هشدارم دهى و با يادآورى نعمت سلامت گذشته گناه بزرگم را محو فرمائى؟!
﴿5﴾
وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ ، مَا لَا قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ ، وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ ، وَ لَا جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ ، بَلْ إِفْضَالًا مِنْكَ عَلَيَّ ، وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَّ .
(5) و در اثناى اين احوال بسا اعمال نيكوست كه آن دو فرشتهى كاتب اعمال به سود من ثبت كردهاند كه نه هيچ دلى در آن انديشيده و نه هيچ زبانى از آن سخن رانده و نه هيچ اندامى در انجام آن تحمل رنج كرده است، بلكه صرفا از پرتو فضل و از بركت احسان تو بحساب من گذاشته شده است.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي ، وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي ، وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَي عَفْوِكَ ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ ، و سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ
(6) بار خدايا! درود بر محمد و خاندان وى، و هر چه را كه بر من پسنديدهاى در نظرم دوست داشتنى گردان و آنچه را كه بر من وارد آوردهاى بردنش را بر من آسان گردان و مرا از آلودگى كردارهاى پيشينم پاك ساز و از گزند كارهاى ناپسند گذشتهام پيراسته فرماى و شيرينى عافيت و طراوت سلامت را به من درچشان و بيرون شدم را از اين بيمارى به سوى عفو خود منتهى ساز، و بر آمدنم از اين اندوه را به سوى گشايش و رهاييم از اين گرفتارى را به سوى فرج خود منجر گردان،
﴿7﴾
إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ ، الْمُتَطَوِّلُ بِالِامْتِنَانِ ، الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ ، ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ .
(7) تويى تو كه به فضل خود احسان بىكران مىكنى و دهشمند بزرگ و صاحب جلال و اكرامى.