دعای 15 ( دعا برای بیماری و اندوه و بلا و مریضی ) ترجمه محسن محمود زاده

(1) بارالها تو را سپاس مى‌گويم بر سلامتى بدنم كه پيوسته در آن بسر برده و برخوردار بوده‌ام و تو را سپاس مى‌گويم بر آنچه از بيمارى در جسمم پديد آورده‌اى.

(2) و نمى‌دانم اى خداى من كداميك از اين دو حالت سلامتى و بيمارى به شكر تو سزاوارتر است؟ و در كداميك از اين دو هنگام سپاسگزارى براى تو شايسته‌تر است؟

(3) آيا زمان تندرستى كه در آن روزى‌هاى نيكو و پاكيزه‌ات را بر من گوارا ساختى و بوسيله‌ى آن مرا به نشاط آوردى تا در پى خشنودى و فضل و احسان تو و در طلب روزى تو برايم و با آن نيرويم بخشيدى تا به طاعتت توفيقم بخشى.

(4) يا زمان بيمارى كه مرا به سبب آن از گناهان پاك و رها مى‌سازى و نعمت‌هايت كه هديه‌ام بخشيدى تا به سبك كند گناهانى را كه پشتم را سنگين كرده است و پاك كند بديهايى را كه در آن فرورفته‌ام و هشدارم دهد براى توبه و بازگشت به سوى تو و آگاهيم دهد كه با يادآورى نعمت سلامتى گذشته‌ات گناهم را پاك كنم؟

(5) و در اين بين در حال بيمارى كارهاى شايسته‌اى كه نويسندگان اعمال برايم نوشتند از هديه‌هاى توست آنچه را كه قلبى در آن انديشه نكرد و زبانى به آن گويا نشد و اندامى به رنج نيفتاد بلكه تفضلى از سوى تو بر من بود و احسانى از نيكى تو به من.

(6) بارالها بر محمد و آل او درود فرست و آنچه را برايم راضى هستى نزد من محبوب دار و آنچه به من فرود آورده‌اى برايم آسان ساز و مرا از آلودگى كردارهاى گذشته‌ام پاك ساز و بدى اعمال سابقم را از من محو كن و شيرينى تندرستى را برايم فراهم ساز و گوارايى سلامتى را به من بچشان و برايم راه خروجى از اين بيمارى به سوى عفو و بخشش خود قرار ده و تغيير حالم از اين زمينگيرى به سوى گذشت تو رهائيم از اين اندوه به سوى راحت و رحمت تو و تندرستى‌ام از اين شدت و سختى به سوى گشايش خود.

(7) به راستى كه تو بى استحقاق احسان مى‌كنى و بى دريغ نعمت بزرگ مى‌بخشى و بسيار بخشنده‌ى كريمى و صاحب جلال و اكرام.