دعای 15 ( دعا برای بیماری و اندوه و بلا و مریضی ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) خدايا، ستايش تو را بر سلامتى بدنم كه پيوسته در آن حال به هر كار مى‌پردازم، و ستايش تو را بر بيماريى كه در جسمم پديد آورده‌اى.

(2) پس نمى‌دانم- اى خداى من- كه كدام يك از اين دو حالت به سپاسگزارى از تو سزاوارتر، و كدام يك از اين دو وقت به ستايش تو شايسته‌تر است.

(3) آيا وقت تندرستى كه در آن حال روزى‌هاى پاكيزه‌ات را برايم گوارا نموده‌اى، و به سبب آن براى طلب خشنودى‌ها و احسانت نشاطم بخشيده‌اى، و با آن حال مرا به طاعت خويش موفق كرده‌اى؟

(4) يا وقت بيمارى كه به سبب آن مرا از گناهان پاك كرده‌اى، و نعمت‌هايى (از پاداش اخروى) به من هديه داده‌اى، تا سنگينى بار خطاهايى را كه پشتم را خم كرده سبك سازى، و گناهانى را كه در آنها فرو رفته‌ام پاك نمايى، و مرا به انجام توبه توجه دهى، و گناهم را به خاطر يادآورى نعمت پيشينت (كه تندرستى بود) محو نمايى؟

(5) و در اين اعمال پاكيزه‌اى هست كه دو فرشته نويسنده اعمال برايم نوشته‌اند، اعمالى كه نه دلى در آن باره انديشيده، و نه زبانى بدان گويا گشته، و نه عضوى در انجامش رنج كشيده، بلكه تفضلى از سوى تو بر من، و احسانى از عنايات نيك تو به من بوده است.

(6) خدايا، پس بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه را برايم (از تندرستى يا بيمارى) پسنديده‌اى در نظرم محبوب دار، و آنچه را بر من وارد آورده‌اى برايم آسان ساز، و مرا از آلودگى گناهان گذشته‌ام پاك كن، و شر اعمالى را كه پيش فرستاده‌ام از من بزدا، و شيرينى تندرستى را به كامم رسان تا آن را دريابم، و لذت سلامتى را به من بچشان، و بيرون رفتن مرا از بيماريم به سوى عفوت، و بازگشتم را از سرنگونى گناهم به سوى گذشتت، و رهاييم را از اندوه و گرفتاريم به سوى فضاى گسترده رحمتت، و سلامتيم را از اين سختى به سوى گشايش و غمزدايى‌ات قرار ده.

(7) كه تو احسان كننده‌اى از روى فضل و بخشش نه استحقاق كسى، بخشنده نعمت‌هاى بزرگ، بسيار بخشنده و كريم، و با شكوه و گرامى هستى.