وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا مَرِضَ أَوْ نَزَلَ بِهِ كَرْبٌ أَوْ بَلِيِّةٌ
دعاى امام به هنگام بيمارى و يا بلا و گرفتارى
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي ، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي
(1) بارالها! تو را سپاس به خاطر سلامتى و تندرستى بدن كه هميشه (و تاكنون) از آن بهرهمند بودهام، و تو را سپاس به خاطر اين بيمارى (كه هم اكنون) در جسم من پديد آوردهاى.
﴿2﴾
فَمَا أَدْرِي ، يَا إِلَهِي ، أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ ، وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ
(2) اى خداى من! و نمىدانم كدام از اين دو حالت: (حال سپاس بر تندرستى و يا سپاس در بيمارى) براى سپاسگزارى و تشكر از پيشگاه تو سزاوارتر است؟ و كدام يك از اين دو حال، به سپاس تو شايستهتر؟!
﴿3﴾
أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَّأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ ، وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لِابْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ ، وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ
(3) آيا به هنگام تندرستى؟ كه (استفاده از) روزهاى پاك خويش را براى من گوارا ساختى و براى (سپاس از نعمت تندرستى) و طلب خشنودى، به من حالت نشاط و شادمانى ارزانى داشتى، و با نيرويى كه نتيجهى تندرستى بود به طاعت خود توفيقم دادى.
﴿4﴾
أَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ الَّتِي مَحَّصْتَنِي بِهَا ، وَ النِّعَمِ الَّتِي أَتْحَفْتَنِي بِهَا ، تَخْفِيفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَيَّ ظَهْرِي مِنَ الْخَطِيئَاتِ ، وَ تَطْهِيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، وَ تَنْبِيهاً لِتَنَاوُلِ التَّوْبَةِ ، وَ تَذْكِيراً لِمحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِيمِ النِّعْمَةِ
(4) يا به هنگام بيمارى؟ كه مرا به سبب آن از آلودگى گناهان پاك كردى و با رهآورد نعمتهاى (ناشى از بيمارى) بار گناهان مرا كه بر پشت من سنگين مىكرد، سبكبار ساختى، و از (آلودگى به) خطاهايى كه در آن غوطهور بودم، پاكم كردى و اين آگاهى را به من ارزانى داشتى كه (گرد) گناه را به (آب) توبه بشويم و با يادآورى نعمتهايى كه در گذشته نصيبم كردهاى (نعمتهاى ناشى از تندرستى)،گرد گناهان را از نامهى اعمال خود پاك سازم؛
﴿5﴾
وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ ، مَا لَا قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ ، وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ ، وَ لَا جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ ، بَلْ إِفْضَالًا مِنْكَ عَلَيَّ ، وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَّ .
(5) و در مدت بيمارى، فرشتگان (مأمور ثبت اعمال) به اندازهاى از اعمال نيك و پاكيزه (در نامه اعمال من) نوشتهاند كه انديشهى آن از هيچ خاطرى عبور نكرده و بر هيچ زبانى جارى نشده است، (اعمال پاكيزهاى كه) هيچ يك از اعضاى (بدن) من براى (انجام) آن مرارتى نكشيده (و زحمتى متحمل نشده) است، بلكه (اين همه اعمال خيرى كه به هنگام بيمارى در نامهى اعمال من ثبت گرديده) به خاطر فضل و احسان تو بر من بوده است.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي ، وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي ، وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَي عَفْوِكَ ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ ، و سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ
(6) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و آن چه را كه براى من پسنديدهاى در نظرم محبوب گردان، و تحمل آن چه را بر (جسم و روح من فرود آوردهاى (برايم) آسان فرما و از آلودگى اعمال (بدى كه در) گذشته (مرتكب شدهام) پاكم ساز، و پيامدهاى زشت (و مكافات) اعمال (بد) گذشته را از من دور گردان، و شيرينى عافيت و سلامت رابر من بچشان، و چنان (تدبير) كن كه از اين بيمارى به خاطر آمرزش تو برهم، و از سرافكندگى به جهت گذشت تو رهايى يابم، از اين گرفتارى و اندوه به سبب رحمت تو آزاد گردم و از اين (مشقت و) و دشوارى در اثر گشايش تو، آسوده شوم.
﴿7﴾
إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ ، الْمُتَطَوِّلُ بِالِامْتِنَانِ ، الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ ، ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ .
(7) زيرا كه توان خداى كريمى كه بدون (كوچكترين) استحقاق (در حق بندگان خود احسان مىكنى و بىدريغ به (آنان) نعمت مىدهى، كه تويى خداوند بخشنده و كريم و دارندهى عظمت و بزرگى.