دعای 15 ( دعا برای بیماری و اندوه و بلا و مریضی ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خدايا! تو را سپاس بر نعمت تندرستى كه پيوسته در آن به سر مى‌بردم، و تو را سپاس بر بيمارى كه اكنون در بدنم پديد آورده‌اى،

(2) زيرا نمى‌دانم اى معبود من! كدام يك از اين دو حال، براى شكر تو سزاوارتر است؟ و كدام يك از اين دو وقت، به ستايش تو اولى است؟

(3) آيا وقت تندرستى كه روزيهاى پاكيزه‌ات را بر من، گوارا ساختى، و به بركتش، به من براى به دست آوردن خوشنودى و لطفت نشاط دادى، و به وسيله‌ى آن، بر طاعتى كه به انجامش موفقم داشتى، نيرو بخشيدى،

(4) يا وقت بيمارى؟ كه مرا به آن آزمودى، و (وقت) نعمت دردهايى كه به من، تحفه دادى، تا خطاهايى را كه پشتم بدان سنگين شده است تخفيف بخشى، و مرا از گناهانى كه در آن فرو رفته‌ام پاك فرمايى، و متنبهم سازى كه «توبه» كنم، و براى محو گناه بزرگ، متذكرم نمايى كه نعمت سلامت پيشين را از ياد نبرم.

(5) و در اثناى اين بيمارى، دو فرشته‌ى نويسنده، برايم اعمال پاكيزه‌اى نوشته‌اند كه فكرش به خاطرى نگذشته، و زبانى به آن، باز نشده، و هيچ يك از اعضاء در انجامش رنجى نبرده، بلكه از راه تفضلت بر من، و احسانت درباره‌ام بوده است.

(6) خدايا! پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و هر چه را برايم پسنديده‌اى، در نظرم محبوب ساز، و تحمل آنچه را كه بر من وارد نموده‌اى، آسان فرماى، و مرا از آلودگى اعمال گذشته‌ام پاك نماى، و شر كارهاى پيشينم را از من بزداى، و از شيرينى عافيت، كاميابم گردان، و لذت سلامتى را به من بچشان، و چنان كن كه از بستر بيمارى، به سوى عفوت برخيزم، و از زمين خوردنم (و گناهكارى‌ام)، به جانب گذشتت انتقال يابم، و از اندوهم، به طرف رحمتت خلاصى جويم، و سلامت يافتنم از سختى كنونى، به سمت گشايشت باشد،

(7) كه تو بى شرط استحقاق، احسان مى‌نمايى، بدون سابقه، نعمت عظيم مى‌بخشى، بسيار هبه مى‌دهى، كريمى، صاحب جلال و كرامتى