وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا مَرِضَ أَوْ نَزَلَ بِهِ كَرْبٌ أَوْ بَلِيِّةٌ
دعاى آن حضرت- كه درود بر او باد- به هنگام بيمارى يا پيش آمدن سختى يا بلا
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي ، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي
(1) بار خدايا، ستايش توراست بر آنچه كه هماره از آن برخوردار بودهام و آن تندرستى و سلامت بدنم بوده است و ستايش توراست براى بيمارى كه در بدنم پديد آوردهاى.
﴿2﴾
فَمَا أَدْرِي ، يَا إِلَهِي ، أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ ، وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ
(2) بارالها، من نمىدانم كدام يك از اين دو حالت به شكر و سپاس تو سزاوارتر است و كدام يك از اين دو وقت به ستايش تو اولىتر؟
﴿3﴾
أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَّأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ ، وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لِابْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ ، وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ
(3) آيا هنگام صحت و تندرستى كه روزىهاى پاكيزهات را در آن بر من گوارا ساختهاى و براى رسيدن به خشنودى و فضلت به وسيلهى آن به نشاط بخشيدهاى و براى انجام فرمانت كه توفيقش را عنايت كردهاى و با آن مرا نيرومند ساختهاى؟
﴿4﴾
أَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ الَّتِي مَحَّصْتَنِي بِهَا ، وَ النِّعَمِ الَّتِي أَتْحَفْتَنِي بِهَا ، تَخْفِيفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَيَّ ظَهْرِي مِنَ الْخَطِيئَاتِ ، وَ تَطْهِيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، وَ تَنْبِيهاً لِتَنَاوُلِ التَّوْبَةِ ، وَ تَذْكِيراً لِمحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِيمِ النِّعْمَةِ
(4) يا زمان بيمارى كه مرا به وسيلهى آن خالص ساختهاى و نعمتهايى كه به رسم هديه در اثر آن برايم فرستادهاى تا تخفيفى باشد از خطاها و اشتباهاتى كه بر دوشم سنگينى نموده، و وسيلهى تطهير و پاكيزگى از بوهايى كه در آن فرورفتهام و بيدار باشى براى دست يافتن به توبه و يادآورى نعمت پيشين و از بين بردن گناهان بزرگ باشد؟
﴿5﴾
وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ ، مَا لَا قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ ، وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ ، وَ لَا جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ ، بَلْ إِفْضَالًا مِنْكَ عَلَيَّ ، وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَّ .
(5) در خلال اين بيمارى الطافى است كه از ناحيهى كاتبان اعمال در كارنامهى عملم ثبت شده همان اعمال ستودهاى كه در انديشه كسى نگذشته و هيچ زبانى به آن گويا نشده و هيچ اندامى براى انجام آن به زحمت نيفتاده، بلكه همهى اينها تفضلى است از ناحيهى تو بر من و احسانى است از جانب تو به سوى من.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي ، وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي ، وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَي عَفْوِكَ ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ ، و سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ
(6) بار خدايا بر محمد و آلش درود فرست و آنچه را برايم پسنديدهاى محبوبم ساز و آنچه را بر من وارد ساختهاى بر من آسان گردان و مرا از آلودگىهايى كه از پيش به وجود آوردهام پاكيزه فرما و شر آنچه را كه قبلا انجام دادهام از من بگير.
و شيرينى و گوارايى تندرستى را به من بچشان و حال كه شفايم مىدهى، مرا با گذشت خود همدم كن و برآمدن از بيمارى را به سوى عفوت قرار ده و رهايىام از اندوه را به سوى گشايش و سلامت و تندرستىام را از اين شدت، به سوى فرج خود قرار ده.
﴿7﴾
إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ ، الْمُتَطَوِّلُ بِالِامْتِنَانِ ، الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ ، ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ .
(7) زيرا تفضلت از روى احسان و بخشندگىات بسيار و از روى امتنان است و تو بخشندهى كريم و صاحب جلال و اكرامى.