دعای 15 ( دعا برای بیماری و اندوه و بلا و مریضی ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، تو را سپاس بر سلامت بدن كه همواره از آن برخوردار بوده‌ام و تو را سپاس بر آن بيمارى كه در كالبدم پديد آورده‌اى‌

(2) نمى‌دانم اى خداى من كه كدام يك از اين دو حال بيشتر شايسته‌ى شكرانه به درگاه توست و در كداميك از اين دو وقت، حمد تو را گفتن شايسته‌تر است‌

(3) آيا هنگام تندرستى كه روزيهاى پاكيزه‌ى خود را بر من گوارا مى‌گردانى و به آن براى طلب خشنودى و نعمتهاى خود به من نشاط مى‌بخشى و با آن تندرستى به من نيرو مى‌دهى تا توفيق طاعت تو يابم؟

(4) يا هنگام بيمارى كه با آن مرا از گناه پاك مى‌كنى، و نعمتهايى مرا به تحفه مى‌دهى تا سنگينى گناه را بر دوشم سبك گردانى و از پليدى نافرمانى- كه آلوده‌ى آنم- تطهيرم كنى و آگاهى‌ام دهى كه قدر نعمت پيشين بدانم و خطاها را محو كنم و يادآورى‌ام مى‌كنى كه زنگ گناه به توبه از دل بزدايم؟

(5) در خلال آن بيمارى از جمله‌ى تحفه‌ها، كه به من كرامت مى‌كنى، اين است كه فرشتگان به حساب من چيزها در نامه‌ى اعمالم مى‌نويسند كه از فرط نيكويى نه در انديشه‌اى گنجد و نه بر زبانى رود و نه هيچيك از جوارح من براى انجام دادن آن رنجى برده است. بلكه اين همه فضل توست بر من و از احسان تو

(6) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و محبت چيزى در دلم انداز كه بر من مى‌پسندى و تحمل آنچه را كه بر من فرود مى‌آورى بر من آسان كن و از پليدى زشتيها كه زين پيش گذشت پاكم گردان، و شر آنچه زين پيش كرده‌ام از من بستر و مرا شيرينى و لذت عافيت ببخش و گوارايى سلامت بچشان و چنان كن كه از بستر اين بيمارى به سوى رستگارى و بخشايش تو راه خلاص و بيرونشو يابم و از اين زمينگيرى به لطف تو انتقال يابم و از اين اندوه و دشوارى به رحمت و گشايش تو رسم و به سر منزلى درآيم كه از گناه من چشم بپوشى و به جاى اين اندوه شادمانى بخشى‌

(7) همانا كه تو بى‌شايستگى ما به ما احسان مى‌كنى و نعمت بيدريغ نثار مى‌فرمايى و بخشنده‌اى كريمى كه عطاهاى تو را پايانى نيست و داراى جلال و اكرامى.