وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا مَرِضَ أَوْ نَزَلَ بِهِ كَرْبٌ أَوْ بَلِيِّةٌ
دعاى آن حضرت هنگام مريضى و بيمارى
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي ، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي
(1) بار خدايا! تو را سپاس بر اين كه من هميشه در نعمت سلامتى بدن به سر مىبرم، و تو را سپاس بر اين كه اكنون در جسمم بيمارى پديد آوردهاى.
﴿2﴾
فَمَا أَدْرِي ، يَا إِلَهِي ، أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ ، وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ
(2) اى خداى من! نمىدانم كدام يك از اين دو حالت براى شكرگزارى تو واجبتر، و كدام يك از اين دو وقت براى ستايش تو بهتر و سزاوارتر است؟
﴿3﴾
أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَّأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ ، وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لِابْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ ، وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ
(3) آيا وقت تندرستى، كه روزيهاى پاكيزهات را در آن وقت برايم گوارا ساختى و براى به دست آوردن خوشنوديها و فضل و احسانت در آن وقت حال و نشاط بر من بخشيده؟ و بر طاعت و بندگيت با آن مرا نيرو دادى؟
﴿4﴾
أَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ الَّتِي مَحَّصْتَنِي بِهَا ، وَ النِّعَمِ الَّتِي أَتْحَفْتَنِي بِهَا ، تَخْفِيفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَيَّ ظَهْرِي مِنَ الْخَطِيئَاتِ ، وَ تَطْهِيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، وَ تَنْبِيهاً لِتَنَاوُلِ التَّوْبَةِ ، وَ تَذْكِيراً لِمحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِيمِ النِّعْمَةِ
(4) يا وقت بيمارى، كه با آن مرا از گناه پاك كردى، و نعمتهايى كه با آن بيمارى برايم هديه كرده و ارمغان آوردى، تا گناهان و خطايايى كه بر پشتم سنگينى مىكند سبك شود، و زشتىها و بدكارىهايى كه در آن غوطهور شدهام پاك گردد، و اقدام به توبه را به من بفهمانى و مرا به آن متوجه كنى، و نابود ساختن گناه با نعمت پيشين را يادآورى كنى؟
﴿5﴾
وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ ، مَا لَا قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ ، وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ ، وَ لَا جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ ، بَلْ إِفْضَالًا مِنْكَ عَلَيَّ ، وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَّ .
(5) و در اين ميان و طول بيماريم آنچه كه دو فرشتهى نويسنده از اعمال پاكيزه برايم نوشتهاند چيزى است كه نه دلى در آن فكر بوده، و نه زبانى به آن گويا شده، و نه عضوى رنج آن را كشيده، بلكه اين ثوابهايى را كه در نامهى عمل ثبت شده از باب احسان و بخشش تو بر من، و از باب نيكوكارى تو نسبت به من است.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي ، وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي ، وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَي عَفْوِكَ ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ ، و سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ
(6) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست، و آنچه را كه براى من پسنديدهاى محبوب و مورد پسند من گردان. و آنچه را كه بر من وارد ساختهاى برايم سهل و آسان فرما. و مرا از چركينى اعمال و كردارهايى كه گذراندهام پاك گردان. و از من شر و ضرر كارهايى را كه پيش از اين انجام دادهام نابود ساز. و شيرينى خوشى و آسودگى را در من به وجود آور. و خنكى و خوشگوارى سلامتى را بر من بچشان. و بيرون رفتن از بيماريم را به سوى آمرزشت قرار ده. و به حال آمدن از سرگيجى و غش و افتادنم را به سوى گذشت و بخششت برگردان. و رهايى از اندوهم را به سوى راحت بخشيت، و سالم ماندن از اين سختيم را به گشايشت ختم گردان.
﴿7﴾
إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ ، الْمُتَطَوِّلُ بِالِامْتِنَانِ ، الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ ، ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ .
(7) كه تو بخششگر نيكى و احسان و بخشندهى نعمت فراوان هستى، تويى بسيار بخشندهى بزرگوار و تويى صاحب عظمت و بزرگى و در خور ستايش و احترام.