وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا مَرِضَ أَوْ نَزَلَ بِهِ كَرْبٌ أَوْ بَلِيِّةٌ
از دعاهاى امام عليهالسلام است هنگامى كه بيمار مىشد يا اندوه يا گرفتارى به آن حضرت رومىآورد:
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي ، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي
(1) بار خدايا تو را سپاس بر تندرستى تن من كه (پيش از اين) هميشه در آن به سر مىبردم، و تو را سپاس بر بيمارى كه (اينك) در بدنم پديد آوردهاى
﴿2﴾
فَمَا أَدْرِي ، يَا إِلَهِي ، أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ ، وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ
(2) پس نمىدانم، اى خداى من، كدام يك از اين دو حالت (تندرستى و بيمارى) به سپاسگزارى تو شايستهتر و كدام يك از اين دو هنگام براى ستايش تو سزاوارتر است
﴿3﴾
أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَّأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ ، وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لِابْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ ، وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ
(3) آيا هنگام تندرستى كه در آن روزيهاى پاكيزهات را به من گوارا ساخته و براى درخواست خشنودى و احسانت شادمانى بخشيده و با آن بر طاعت خويش توفيقم داده و توانايم كرده بودى؟
﴿4﴾
أَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ الَّتِي مَحَّصْتَنِي بِهَا ، وَ النِّعَمِ الَّتِي أَتْحَفْتَنِي بِهَا ، تَخْفِيفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَيَّ ظَهْرِي مِنَ الْخَطِيئَاتِ ، وَ تَطْهِيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، وَ تَنْبِيهاً لِتَنَاوُلِ التَّوْبَةِ ، وَ تَذْكِيراً لِمحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِيمِ النِّعْمَةِ
(4) يا هنگام بيمارى كه مرا با آن (از گناهان) رهانيدى و هنگام نعمتها (دردها) ئى كه آنها را به من ارمغان دادى تا گناهانى را كه پشت مرا سنگين كرده سبك نمايد، و از بديهائى كه در آن فرورفتهام پاكم سازد، و براى فراگرفتن توبه آگاه نمودن و براى از بين بردن گناه به نعمت پيشين (تندرستى) يادآورى باشد؟
﴿5﴾
وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ ، مَا لَا قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ ، وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ ، وَ لَا جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ ، بَلْ إِفْضَالًا مِنْكَ عَلَيَّ ، وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَّ .
(5) در حاليكه در بين آن بيمارى كردارهاى پاكيزهاى است كه دو فرشتهى نويسندهى اعمال برايم نوشتهاند، كردارى كه نه دلى در آن انديشه نموده، و نه زبانى به آن گويا گشته، و نه اندامى (در انجامش) رنج كشيده، بلكه (نيكيهاى نوشته شده در اين اوقات) فضل و احسان تو است بر من (رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده: خداى عزوجل به فرشتهاى كه به مومن موكل است هنگامى كه بيمار مىشود مىفرمايد: براى او بنويس آنچه را كه در تندرستى براى او مىنوشتى، زيرا من او را گرفتار نمودهام، و هم آن حضرت فرموده: درد سر يك شب هر گناهى جز گناهان بزرگ را از بين مىبرد)
﴿6﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي ، وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي ، وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَي عَفْوِكَ ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ ، و سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ
(6) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه برايم پسنديدهاى (بيمارى يا اندوه و گرفتارى) را محبوب من گردان، و آنچه كه بر من فرود آوردهاى برايم آسان فرما، و مرا (در برابر اين گرفتارى) از چركى كردارهاى پيش از اينم پاك كن، و اعمال بد پيش از اينم را نابود ساز، و شيرينى تندرستى را برايم پديد آور، و گوارائى سلامتى را به من بچشان، و بيرون شدن از بيماريم را به عفو و بخششت و بازگشت از درافتادنم را بگذشتت و رهائى از اندوهم را به رحمتت و تندرستىام از اين سختى را به گشايشت قرار ده
﴿7﴾
إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ ، الْمُتَطَوِّلُ بِالِامْتِنَانِ ، الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ ، ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ .
(7) زيرا توئى كه بىاستحقاق احسان مىكنى و نعمت بزرگ مىبخشى، و توئى بسيار بخشندهى ستوده شده، و توئى داراى عظمت و بزرگى.