دعای 15 ( دعا برای بیماری و اندوه و بلا و مریضی ) ترجمه داریوش شاهین

(1) عابد نوازا، سپاس بى‌شمار تو را كه پيش از اين پيوسته مرا نعمت سلامتى مى‌بخشيدى، و شكر تو گويم كه امروز در خانه تنم درد و بيمارى نشسته كه تو آن را به من بخشيده‌اى.

(2) بار الها، من نمى‌دانم بر كداميك از اين دو حالت بيمارى و سلامت، بايد بيشتر تو را سپاس گويم و در كدامين زمان- هنگام بيمارى يا زمان سلامت- شكر نعمتت به جاى آورم.

(3) آيا به هنگام سلامت و تندرستى كه از روزى پاك خويش به من داده‌اى و از لطف و كرمت مرا شادمان كرده‌اى و بدين سبب توفيق طاعت و قدرت و نيرويم بخشيده‌اى؟

(4) يا آنگاه كه بيمار مى‌شوم و تو مى‌خواهى كه در ميان درد تن، بار گناه سبك كنم، و پاس نعمتهائى را كه در تندرستى ندانسته‌ام به جا آورم و پشت خويش را از سنگينى گناه برهانم، و از منجلاب بديها بيرون آيم، و به راه توبه از گناه روان گردم و شكر نعمت سلامتى روزهاى پيشين را به جاى آورم؟

(5) خداوندا، مى‌دانم كه در ميان درد و در نهايت بيمارى، دو فرشته هستند كه رفتار و كردار صادقانه مرا مى‌نگارند، كه دل و زبانم از آن رفتار بى‌خبرند، و هيچ بند و پيوندى از تن من براى انجام آن كردار رنجى نكشيده، بلكه همه از احسان تو مايه و بر فضل تو پايه مى‌گيرد.

(6) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. قادرا، تو آنچه را كه براى من تقدير داشته‌اى، با قلب من مهربان كن، و سختى آنچه را كه برايم مى‌فرستى بر من سهل گردان و وجود مرا از آلودگيهاى كردار و رفتار پيشين پاك ساز و آنها را نابود كن. جان مرا با شهد سلامت بياميز و آب پاك تندرستى را در وجود من بريز. رحمانا، مرا از قفس درد، به عفو و رحمت خويش بيرون بياور، از بند شرنگ آن برهان و اين اندوه را به بخشش خويش از من دور ساز، و به آرامش و آسايش تندرستى بازگردان.

(7) زيرا مى‌دانم تنها توئى كه بى‌منت نعمت مى‌بخشى و تنها توئى كه بسيار بخشنده و بسى مهربانى، و تنها اين عظمت و شكوه و جلال تو را سزاست.