وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا مَرِضَ أَوْ نَزَلَ بِهِ كَرْبٌ أَوْ بَلِيِّةٌ
و از دعاهاى آن حضرت عليهالسلام است هنگامى كه بيمار مىشد يا به اندوه و بلايى گرفتار مىگشت
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي ، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي
(1) خدايا! تو را سپاس بر سلامتى بدنم كه همواره از اين نعمت برخوردار بودهام و سپاس تو را بر آن بيمارى كه بر جسم من عارض كردى.
﴿2﴾
فَمَا أَدْرِي ، يَا إِلَهِي ، أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ ، وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ
(2) اى خداى من! نمىدانم كه كدام يك از اين دو حال براى شكر و سپاسگزارى تو سزاوارتر است و كداميك از اين دو وقت براى ستايش تو بهتر است؟
﴿3﴾
أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَّأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ ، وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لِابْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ ، وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ
(3) آيا هنگام سلامت كه روزىهاى پاكيزهات را گواراى وجودم ساختى و در طلب رضا و خشنوديت و به دست آوردن روزى و احسانت به من نشاط دادى و به سبب آن تندرستى، به من قوت داده تا به طاعت تو مشغول شوم.
﴿4﴾
أَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ الَّتِي مَحَّصْتَنِي بِهَا ، وَ النِّعَمِ الَّتِي أَتْحَفْتَنِي بِهَا ، تَخْفِيفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَيَّ ظَهْرِي مِنَ الْخَطِيئَاتِ ، وَ تَطْهِيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، وَ تَنْبِيهاً لِتَنَاوُلِ التَّوْبَةِ ، وَ تَذْكِيراً لِمحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِيمِ النِّعْمَةِ
(4) يا به هنگام بيمارى كه مرا به وسيلهى آن پاك ساختى و نعمتهايى كه به من تحفه دادى تا گناهانى را كه از آن گرانبار شدم، تخفيف دهى و بارم را سبك سازى و روح قدسى مرا از فرورفتن در منجلاب گناهان پاك گردانى و آگاهىام دهى كه پليدى گناه را با توبه از دل بزدايم و با تذكر و يادآورى نعمت و احسان قديمت گناه بزرگم را محو سازى.
﴿5﴾
وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ ، مَا لَا قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ ، وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ ، وَ لَا جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ ، بَلْ إِفْضَالًا مِنْكَ عَلَيَّ ، وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَّ .
(5) و در خلال اين ايام بيمارى، از جمله نعمتها كه به من عنايت مىكنى اين است كه ملائكهى كاتب اعمال به حساب من اعمال پاكيزه ثبت مىكنند كه نه در قلب و فكر كسى خطور كرده و نه بر زبانى جارى شده و نه هيچ اندامى در انجام دادن آنها به رنج و زحمت افتاده است، بلكه تنها تفضل و احسان تو بوده كه به نفع من چنين اعمال پاكيزهاى ثبت گشته است.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي ، وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي ، وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَي عَفْوِكَ ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ ، و سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ
(6) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و آنچه را كه براى من پسنديدهاى، در نظرم محبوب و دوست داشتنى جلوه بده و تحمل آنچه را كه بر من وارد نمودهاى آسان ساز و مرا از آلودگىهاى گذشتهام پاك نما و شر كارهاى گذشتهام را از من بزداى. و شيرينى و لذت عافيت و تندرستى را بر من عطا فرما و گوارايى صحت و سلامت را به من بچشان.
و لطفى كن كه از اين بستر مرض و بيمارى به عفو و گذشت تو راه يابم و از اين زمينگيرى به آمرزشت منتقل شوم و از اين اندوه و گرفتارى به رحمت و راحتى تو وارد گردم. و از اين شدت و دشوارى به فرج و گشايش تو سلامت يابم.
﴿7﴾
إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ ، الْمُتَطَوِّلُ بِالِامْتِنَانِ ، الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ ، ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ .
(7) كه تو اهل تفضل و احسان هستى (كه با وجود عدم استحقاق ما، لطفها مىكنى،) و نعمت و احسان بىدريغ عطا مىفرمايى و بخشندهاى هستى كريم و صاحب جلالت و اكرام.