وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا مَرِضَ أَوْ نَزَلَ بِهِ كَرْبٌ أَوْ بَلِيِّةٌ
دعاى حضرت (ع) هنگامى كه بيمار مىشد يا اندوه يا گرفتارئى بر او وارد مىگشت
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي ، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي
(1) بار الها، سپاس تو را بر آن نعمت تندرستى كه پيوسته (در فضاى) آن مىگشتم. و سپاس تو را بر علتى كه (اكنون) در بدنم پديد آوردهاى
﴿2﴾
فَمَا أَدْرِي ، يَا إِلَهِي ، أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ ، وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ
(2) زيرا نمىدانم- اى خداى من- كه كداميك از اين دو حال براى شكر تو سزاوارتر است و كدام يك از اين دو وقت به ستايش تو اولى است!
﴿3﴾
أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَّأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ ، وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لِابْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ ، وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ
(3) آيا زمان تندرستى كه روزيهاى پاكيزهات را بر من گوارا ساخته بودى، و مرا براى طلب خشنودى و فضل خود نشاط بخشيده بودى، و يا آن، بر طاعتى كه به انجامش موفقم مىداشتى، نيرو بخشيده بودى؟
﴿4﴾
أَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ الَّتِي مَحَّصْتَنِي بِهَا ، وَ النِّعَمِ الَّتِي أَتْحَفْتَنِي بِهَا ، تَخْفِيفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَيَّ ظَهْرِي مِنَ الْخَطِيئَاتِ ، وَ تَطْهِيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، وَ تَنْبِيهاً لِتَنَاوُلِ التَّوْبَةِ ، وَ تَذْكِيراً لِمحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِيمِ النِّعْمَةِ
(4) يا در زمان بيمارى كه مرا به آن آزمودهاى، و هنگام بخشيدن نعمتهاى (دردهائى) كه به من تحفه فرستادهاى تا گناهانى را كه از آن گرانبار شدهام تخفيف بخشد، و مرا از بديهائى كه در آن فرورفتهام پاك سازد، و به فراگرفتن توبه متنبهم كند. و به وسيلهى تذكر نعمت (سلامت) پيشين گناه بزرگم را محو كند.
﴿5﴾
وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ ، مَا لَا قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ ، وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ ، وَ لَا جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ ، بَلْ إِفْضَالًا مِنْكَ عَلَيَّ ، وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَّ .
(5) و حال آنكه در اين اثناء اعمال پاكيزهاى وجود دارد كه دو فرشتهى كاتب اعمال برايم نوشتهاند: اعمالى كه فكر آن به خاطر نگذشته، و زبان به آن گويا نشده و هيچ كدام از اعضا در انجامش رنج نبرده است. بلكه از روى تفضل تو بر من و احسانت دربارهى من (نوشته شده) است
﴿6﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي ، وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي ، وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَي عَفْوِكَ ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ ، و سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ
(6) بار الها، پس بر محمد و آلش رحمت فرست و هر چه را كه برايم پسنديدهاى در نظرم محبوب ساز و (تحمل آنچه را كه بر من وارد ساختهاى، آسان فرماى و مرا از آلودگى اعمال پيشين پاك كن، از شر كارهاى پيشينم پيراسته ساز. و از لذت عافيت كاميابم كن، و گوارائى سلامت را به من بچشان. و بيرون شدنم از اين بيمارى را به سوى عفو و انتقالم از اين درافتادن را به سرمنزل گذشت، و بيرون شدنم از اين اندوه را به سوى رحمت و نجات يافتنم از اين شدت را به سوى گشايش خودت قرار ده
﴿7﴾
إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ ، الْمُتَطَوِّلُ بِالِامْتِنَانِ ، الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ ، ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ .
(7) زيرا كه توئى بىشرط استحقاق، احسان مىكنى. و بدون سابقهى نعمت عظيم مىبخشى، و توئى بخشايشگر كريم، و صاحب عظمت و تكريم