وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا مَرِضَ أَوْ نَزَلَ بِهِ كَرْبٌ أَوْ بَلِيِّةٌ
دعا هنگام بيمارى، اندوه و گرفتارى
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي ، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي
(1) خدايا تو را سپاس بر سلامتى بدنم كه همواره در آن بسر مىبرم، و تو را سپاس بر بيمارى كه در بدنم پديد آوردهاى.
﴿2﴾
فَمَا أَدْرِي ، يَا إِلَهِي ، أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ ، وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ
(2) پس، چه مىدانم، اى خداى من، كداميك از اين دو حال من براى سپاسگزارى تو سزاوارتر است، و كداميك از اين دو وقت (سلامتى و بيمارى) براى ستايش تو بهتر است.
﴿3﴾
أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَّأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ ، وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لِابْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ ، وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ
(3) آيا هنگام سلامتى كه در آن حال، روزيهاى پاكيزهات را برايم گوارا ساختى و براى بدست آوردن خشنوديت، نشاط و شادمانيم بخشيدى و با آن نعمتها بر طاعت خويش، توانايم كردى تا بر طاعتت موفق گرديدم؟
﴿4﴾
أَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ الَّتِي مَحَّصْتَنِي بِهَا ، وَ النِّعَمِ الَّتِي أَتْحَفْتَنِي بِهَا ، تَخْفِيفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَيَّ ظَهْرِي مِنَ الْخَطِيئَاتِ ، وَ تَطْهِيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، وَ تَنْبِيهاً لِتَنَاوُلِ التَّوْبَةِ ، وَ تَذْكِيراً لِمحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِيمِ النِّعْمَةِ
(4) يا اوقات مرض و بيمارى كه بواسطهى آن، مرا از آلايش و كدورت گناهان پاك و پاكيزه نمودى و آن درد و رنجها نيز نعمتهايى بود كه بر من هديه كردى تا بار گناهان سنگين مرا بر دوشم سبك كنى و روح قدسى مرا از فرورفتن در منجلاب گناهان پاك و مهذب گردانى و نيز براى توبه و انابه به درگاهت متذكرم فرمايى، تا سرانجام، گناهانم به واسطهى نعمت و احسان قديمت محو و نابود گردد.
﴿5﴾
وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ ، مَا لَا قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ ، وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ ، وَ لَا جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ ، بَلْ إِفْضَالًا مِنْكَ عَلَيَّ ، وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَّ .
(5) در خلال ايام بيمارى دو فرشتهى نويسندهى اعمال، در پروندهى عملم، حسناتى بزرگ بنويسند كه نه در قلب من خطور كرده و نه زبانم به آن گويا گشته و نه عملى به جوارح و اندام از من صادر شده بلكه به صرف فضل و احسان تو به من باشد.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي ، وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي ، وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَي عَفْوِكَ ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ ، و سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ
(6) پس پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست و آنچه برايم پسنديدهاى محبوب من گردان، و آنچه بر من فرود، آوردهاى (از مشكلات) برايم آسان فرما، و مرا از آلايش پليدى گناهان پيشين پاك و پاكيزه فرما و اعمال بد گذشتهام را نابود كن و همچنان شيرينى و لذت تندرستى را بر من عطا فرما و آسايش سلامتى و عافيت را به من بچشان، و بيرون شدنم را بر من عطا فرما و آسايش سلامتى و عافيترا به من بچشان، و بيرون شدنم از بيمارى را بسوى عفو و بخشش خود قرار ده، و بازگشت از لغزشگاه گناهان را به آمرزش و گذشتت قرار ده و از غم و اندوهم با رحمتت خلاصى بخش، و سلامتىام از اين سختى را به گشايشت قرار ده.
﴿7﴾
إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ ، الْمُتَطَوِّلُ بِالِامْتِنَانِ ، الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ ، ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ .
(7) همانا تو خدايى هستى كه بىاندازه احسان مىكنى و نعمت بزرگ مىبخشى، بسيار بخشندهى بزرگوار هستى و صاحب عظمت و بزرگى مىباشى.