دعای 15 ( دعا برای بیماری و اندوه و بلا و مریضی ) ترجمه ابوالحسن شعرانی

(1) خداوندا سپاس تو را بر آن تندرستى كه هميشه از آن برخوردار بودم، سپاس تو را بر اين بيمارى كه در تن من پديد آوردى‌

(2) و نمى‌دانم كدام يك از اين دو حال به شكرگزارى سزاوارتر است و كدام يك از اين دو هنگام به سپاس اوليتر؟

(3) آيا هنگام تندرستى كه روزيهاى پاكيزه‌ى خود را بر من گوارا ساخته بودى و مرا در طلب رضايت و فضل خود چالاك گردانيده و براى اداى طاعاتى كه توفيق دادى مرا نيرو بخشيده‌اى‌

(4) يا هنگام بيمارى كه مرا از آلودگيها پاك كردى و تحفه‌ها فرستادى تا بار پشت مرا از گناهان سبك گردانى و از چرك معصيت كه بدان آلوده‌ام پاك سازى و متوجه كردى مرا كه قدر نعمت پيشين را بدانم، و به ياد من آوردى كه به توبه زنگ گناه را از خويشتن بزدايم‌

(5) و در اين ميان نويسندگان بر من چندان عمل صالح نوشتند كه در انديشه‌ى هيچ دل نگنجد و هيچ زبان ياراى برشمردن آن را ندارد و هيچ يك از اندامهاى من رنجى براى آن عمل نكشيده بلكه محض فضل و احسان تست‌

(6) خدايا پس درود بر محمد و آل او فرست و آنچه را براى من پسنديده‌ى محبوب من گردان و تحمل آنچه فرود آورده‌اى بر من آسان ساز و از پليديهاى اعمال گذشته‌ام پاك كن و شر كارهاى پيش را از من دور گردان و كام مرا از عافيت شيرين كن و سردى تندرستى را به من بچشان و چنان كن كه از اين بيمارى سوى عفو تو راه يابم و از اين فرسودگى به آمرزش تو نائل شوم و از اين اندوه به شادى از جانب تو رسم و از اين سختى كه بهبود يابم به گشايش از طرف تو كامياب گردم‌

(7) كه تو بى‌استحقاق احسان مى‌كنى و بى‌دريغ نعمت مى‌بخشى توئى بخشنده‌ى كريم و صاحب بزرگى و تعظيم.