وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ
در درود بر پيروان پيامبران و ايمانآورندگان به ايشان
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْايمَانِ
(1) خدايا! و پيروان پيامبران و ايمانآورندگان به ايشان از اهل زمين كه از روى غيب ايمان آورند، در هنگام معارضه با دشمنان كه آنان را تكذيب كردند و مشتاقان به پيامبران با حقائق ايمان
﴿2﴾
فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى ، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى ، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ .
(2) در هر روزگار و زمانى كه در آن
پيامبرى فرستادى، و براى اهل آن دليل و راهنمائى گماشتى، از زمان آدم تا محمد- كه درود خدا بر او و خاندانش باد- از پيشوايان هدايت و رستگارى و پيشتازان تقوى و پرهيزگارى- كه بر همهى آنان درود و سلام باد- آنان را از جانب خود به آمرزش و خشنودى ياد فرما.
﴿3﴾
أَللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ احسنوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ ، وَ كَانَفُوهُ ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ .
(3) خداوندا! و ياران حضرت محمد، بخصوص آنانكه همراه بودن با او را نيكو به پايان بردند، و آنانكه براى يارى او در جنگ شجاعت و دلاورى برجستهاى آشكار ساختند، و او را يارى كردند، و به ايمان آوردن به او شتافتند، و به دعوتش پيشى گرفتند، و دعوت او را آن هنگام كه برهان رسالتهاى خود را به گوششان رساند پذيرفتند،
﴿4﴾
وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ ، وَ قَاتَلُوا الآْبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ .
(4) و در راه آشكار ساختن دعوت او از زنان و فرزندان دورى نمودند، و در استوار كردن پيامبرى او با پدران و فرزندان جنگيدند، و به واسطهى وجود آن حضرت پيروز گرديدند.
(5) و آنانكه محبت و دوستى آن بزرگوار را در دل داشتند، و در دوستيش تجارت و بازرگانى را آرزو داشتند كه هرگز كسادى در آن راه نمىيابد،
﴿6﴾
وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ .
(6) و آنانكه چون به آن حضرت تمسك ورزيدند قبيلههايشان از آنان دورى گزيدند، و چون در سايهى خويشى با او جاى گرفتند خويشان با آنان خود را بيگانه پنداشتند.
﴿7﴾
فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ .
(7) خدايا! پس آنچه را كه براى تو و در راه تو از دست دادهاند براى ايشان فراموش مكن، و براى آنكه مردم را بر تو گرد آوردند و براى تو همراه پيامبرت دعوتكنندگان به سوى تو بودند،
﴿8﴾
وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ .
(8) ايشان را از خشنودى خود خشنود ساز، و ايشان را در برابر آنكه در راه تو از شهرها و خويشاوندان دورى گزيده و از زندگى آسوده به سختى روى آوردند جزا و پاداش ده، و نيز پاداش ده كسانى را كه در بزرگداشت دين خود ستمديدهى آنان را فراوان گردانيدى.
(9) خداوندا! بهترين پاداش خود را به تابعين و پيروان ايشان كه نيكو كردارند برسان، آنانكه مىگويند: پروردگارا ما و برادران ما را كه به ايمان بر ما پيشى گرفتند بيامرز،
﴿10﴾
الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ .
(10) آنانكه راه ايشان را قصد كرده و به آنجا كه آنان روى آوردند رو نمودند، و بر روش ايشان رفتار كردند.
﴿11﴾
لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، ، وَ الْاِئْتَِمامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ .
(11) آنان را در بينائيشان شكى برنگردانيد، و در پيروى آثار و اقتدا به نشانههاى هدايت و رستگارى ايشان خلجان فكرى در ذهنشان به وجود نيامد،
﴿12﴾
مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ .
(12) در حاليكه ياريگر و كمكدهندهى ايشانند، پيروى دين آنان و رهرو راهشان و با آنان يگانهاند، و در آنچه كه صحابه به آنها رساندهاند تهمت به ايشان نمىزنند.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ .
(13) بار خدايا! از امروز تا روز قيامت بر تابعين و زنان و فرزندانشان و بر هر كدام از ايشان كه تو را اطاعت نموده درود فرست،
﴿14﴾
صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ .
(14) چنان درودى كه به سبب آن ايشان را از نافرمانى خويش نگاهدارى، و در باغهاى بهشت خود بر ايشان نعمتت را بگسترانى، و آنان را از مكرشدگان بازدارى، و بر هر كار نيكى كه از تو كمك خواستند آنان را يارى فرمائى، و از وقايع شب و روز جز امرى كه نيكى در آن باشد حفظ نمائى.
﴿15﴾
وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ ، وَ الطَّمَعِ فِيما عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيما تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ
(15) و چنان درودى كه به سبب آن ايشان را بر اعتقاد به اميد نيكوى به تو و طمع و آز در آنچه نزد توست، و بر تهمت نزدن در آنچه در دسترس بندگان است برانگيزى،
﴿16﴾
لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلآْجِلِ ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ
(16) تا آنان را به سوى رغبت به سوى تو و ترس از خودت بازگردانى، و در گستردگى دنيا بىرغبت و زاهد نمائى، و عمل براى آخرت و آمادگى براى پس از مرگ را محبوبشان گردانى.
﴿17﴾
وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحُلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا
(17) و هر اندوهى را كه روز خروج جان از تن روى مىدهد را برايشان آسان كنى،
﴿18﴾
وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا ، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا
(18) و از آنچه را كه آزمايشهاى ترسناك به وجود مىآورد، و از شدت آتش و جاويد ماندن در آن رهائيشان بخشى،
﴿19﴾
وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ .
(19) و ايشان را به جايگاه آسودگى كه آسايشگاه پرهيزكاران است رهنمون باشى.