وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ
درود بر آنانكه، بر فرستادگان و فرشتگان خدا ايمان آوردهاند
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْايمَانِ
(1) پاك آفريدگارا، درود باد بر پيروان و پذيرندگان پيامبران.
آنانكه ساكنان زمين هستند و با همهى دل ايمان آوردهاند. آنانكه به هنگام گفتگوى خشمگينانه كافران و دشمنان و دروغگويان، با آنان روبرو بودند، و آن مومنانى كه به دليل حقايق ايمان، به پيامبران مومن و معتقد و علاقمند بودند،
﴿2﴾
فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى ، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى ، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ .
(2) و هر زمان كه- پيامبرى به سوى ما فرستادى و براى آدميان دليل و راهنمائى برانگيختى از زمان «آدم» تا عصر «محمد» (كه درود خدا به روان پاكش باد)- پيشوايانى هدايتگر و پيشتازان با تقوى و پرهيزكار پديدار شد. بر جملگى آنان درود تو باد. همه آنان را در عظمت آمرزش و رضاى خويش قرين ساز.
﴿3﴾
أَللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ احسنوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ ، وَ كَانَفُوهُ ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ .
(3) آفريدگارا، ياران «محمد» (كه درود خدا به روان پاكش باد) و آنانكه به نيكوئى تا لحظه آخر عمر همراه او بودند، آنانكه در پيكارگاهها، دليرانه بر دشمن تاختند و به يارى «محمد» بپا خاستند، و در ايمان به او شتافتند، و در پذيرش دعوت او از ديگران گوى سبقت ربودند، و آن زمان كه دلائل روشن را شنيدند، همه سخنانش را به جان خريدند، خداوندا همهى آنان را مشمول لطف و رحمت خاص خويش قرار بده.
﴿4﴾
وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ ، وَ قَاتَلُوا الآْبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ .
(4) آنانكه در راه آشكار ساختن دعوت بر حق او، از زن و فرزند خويش چشم پوشيدند، و در راه استوارى ايمان و بسط دين رحمان حتى با پدر و فرزند كافر خويش جنگيدند و به خاطر وجود عزيز رسول تو پيروز شدند.
(5) آنانكه مهر و محبت او را در دل داشتند، و سوداگر سعادت او بودند و آرزو داشتند كه هرگز اين سوداگرى گرفتار ركود نشود.
﴿6﴾
وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ .
(6) آنانكه چون چنگ در ايمان او آويختند، از قوم و قبيله خود دور شدند. و زمانى كه بال فرمانبردارى در مقابلش گستردند، جز او، همه خويشان و بستگان و وابستگان را بيگانه و ناآشنا ديدند.
﴿7﴾
فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ .
(7) اينك عدالت پرورا، پاداش آنچه را كه آنان به خاطر تو و در راه تو از دست دادهاند، دو چندان ببخش و از خويش دورشان مدار، و آنان را كه در دين تو اجتماع كردند و از روى جلب رضايت تو در كنار پيامبرت، خلق را به ايمان و اسلام دعوت مىكردند، در رحمت و رضاى خويش، شادمان ساز.
﴿8﴾
وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ .
(8) دادگسترا، تو، به لطف خويش آنان را كه در راه رضاى تو شهر و ديار و دوست و يار خويش را رها كردند، و آسودگى زندگيشان به سرگردانى و بىخانمانى مبدل شد، به آنان پاداشى بس نيكو ببخش و آنان را كه در راه دين تو از سوى خلق كافر به آنان بسيار ظلم شد، نيز اجرى دو چندان ببخش.
(9) بىشريكا، عاليترين و برترين پاداش خويش را نصيب ياران و پيروان رسول خود كه جملگى از نيكوكاران باشند، بفرما. آنانكه مىگويند:
- جهان آفرينا، ما و برادران ما را كه در عرصه ايمان بر ما پيشى گرفتند بيامرز.
﴿10﴾
الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ .
(10) خداوندا، آن ياران و پيروان رسول تو كه، هر چه او كرد آنان همان كردند و هر جا كه رفت آنان نيز با او رفتند بيامرز.
﴿11﴾
لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، ، وَ الْاِئْتَِمامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ .
(11) بىگمان آنان در آنچه مشاهده مىكردند، ترديد نداشتند، و در پيروى و متابعت از آثار ايمان و هدايت، هيچ شك و دو دلى در آن راه نيافت.
﴿12﴾
مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ .
(12) و ديگران كه در اين وادى باشكوه ايمان پشتيبان آنانند و از دينشان و راهشان، پيروى مىكنند و يگانگى انديشه و ايمان ميانشان وجود دارد. آنانكه ياران و پيروان رسول خدا هستند و آنچه از پيامبر به آنان رسيده دو گونگى و خلافگوئى ايجاد نمىكنند.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ .
(13) آفريدگارا، از امروز تا روز رستاخيز درود تو بر: پيروان و ياران رسول خدا و همسران و فرزندان و هر كس از او پيروى نمود، باد.
﴿14﴾
صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ .
(14) آنانكه در ميان نافرمانان تو نيستند، و به بوستانهائى كه تو بر ايشان گسترده كردهاى داخل شدند، و تو آنان را از تزوير شيطان در امان دارى، و بر هر كار نيكوئى كه اراده انجام آن، كردند، تو آنان را يارى فرمائى، و آنان را از بدآمدهاى روزانه و شبانه ايمن مىدارى، و راهى راه خوشامدها مىكنى.
﴿15﴾
وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ ، وَ الطَّمَعِ فِيما عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيما تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ
(15) درودى كه باعث شود كه نيازمندانه طمع به خزائن رحمت تو كنند و معتقدترين كسان به نيكوئيهاى تو باشند و با چنين انديشهاى به رستاخيز رسند و هرگز در انديشه اطعام به روزى و بهره خلق نباشند.
﴿16﴾
لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلآْجِلِ ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ
(16) كه اگر چنين شود، آنان را شيفته نعمت و پاداش خويش، و بيمناك از كيفر گناهشان به سوى خويش باز گردانى، و چشمشان را از حرص ثروت ناپايدار دنيا فروپوشانى و در توشه براى آخرت كوشند و آرزومند دنياى پس از مرگ باشند.
﴿17﴾
وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحُلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا
(17) آنان را كه در لحظه مرگ، اندوهشان را از قفس تنشان بيرون دهى و مرگ را بر آنان گوارا سازى،
﴿18﴾
وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا ، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا
(18) و از آزمونهاى پس از مرگ سرافراز بيرونشان بياورى و از تنگناهاى طاقتسوز آتش، و اقامت بسيار در آن، ايمنشان دارى.
﴿19﴾
وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ .
(19) درود بر آنان باد كه به خاطر پرهيز و پرهيزكاريشان، تو آنان را به جاودانگاه بهشت خويش رهسپار مىگردانى.