وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ
درود فرستادن آن حضرت بر پيروان پيامبران و تصديق كنندگان آنها
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْايمَانِ
(1) بار خدايا! پيروان پيامبران و تصديق كنندگان آنها از اهل زمين كه از روى غيب به آنها گرويدند، در وقتى كه لجاجت كنندگان و دشمنانشان با تكذيب و نسبت دروغ به آنها به ميدان آمده و با آنها رويارو شده بودند، و در وقتى كه گروندگان، به سبب حقيقتهايى كه در ايمان است به پيامبران علاقمند بودند.
﴿2﴾
فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى ، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى ، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ .
(2) در هر دوران و زمان، پيامبرى را فرستادى و از زمان آدم تا زمان محمد از پيشوايان هدايت و رستگارى و رهبران اهل پرهيز- كه بر همهشان سلام و درود باد- بر اهل زمان دليل و راهنما گماشتى، پس همه آنها را (پيروان پيامبران را) با آمرزش و خوشنودى خودت يادآورى فرما.
﴿3﴾
أَللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ احسنوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ ، وَ كَانَفُوهُ ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ .
(3) پروردگارا! به خصوص ياران محمد، آنهايى كه همراهى و يارى را به خوبى انجام دادند، و آنهايى كه در يارى او خوب امتحان دادند و او را يارى كردند، و رسالت او را به سرعت پذيرا شدند، و به قبول دعوت او پيشى گرفتند، و وقتى دليل رسالتهاى خود را براى آنها بيان كرد او را لبيك گفتند و به امر او گردن نهادند.
﴿4﴾
وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ ، وَ قَاتَلُوا الآْبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ .
(4) و در راه اظهار دعوت او از همسران و فرزندان خود جدا شدند، و در استوار ساختن پيامبرى او، با پدران و فرزندان خود جنگيدند و به بركت آن حضرت پيروز شدند.
(5) و كسانى كه بر دوستى او گرد آمدند، و در دوستى او تجارتى را اميد داشتند كه هرگز كسادى در آن راه ندارد.
﴿6﴾
وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ .
(6) و كسانى كه چون به دستگيرهى آن حضرت دست آويختند (و به ريسمان او چنگ زدند) فاميل و خويشاوندان از آنها جدا شدند، و وقتى در سايهى خويشى او آرميدند خويشاوندىها را از دست دادند.
﴿7﴾
فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ .
(7) بار خدايا! آنها آنچه را كه براى تو و در راه تو از دست دادند براى آنها منظور دار؛ و از خشنودى خود، آنها را خشنود ساز. و در مقابل آن كه مردم را به دور تو جمع كرده و به سوى تو دعوت نمودند، و همگام با پيامبر تو دعوت كنندگان به سوى تو بودند.
﴿8﴾
وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ .
(8) و بر آنها در مقابل اين كه در راه تو از ديار قوم و قبيلهى خود جدا شده و از وسعت زندگى به تنگى زندگانى روى آوردند جزا و پاداش ده، و آنهايى را پاداش ده كه در راه سربلندى دين تو و ارجمندى آيين تو ستمديدههاى بسيارى دارند.
(9) بار خدايا! كسانى را كه راه آنها را ادامه دادند و در راه آنها قدم برداشته و به خوبى پيروان آنها بودند، بهترين پاداش خود را عنايت كن؛ كسانى كه مىگويند: پروردگارا! ما و برادران ما را كه به ايمان بر ما سبقت و پيشى گرفتند بيامرز.
﴿10﴾
الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ .
(10) كسانى كه جهت و مقصد آنها را قصد كرده و با آنها همسو شدند؛ و هدف آنها را پسنديده و تعقيب نمودند، و بر راه و روش آنها رفتار كردند.
﴿11﴾
لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، ، وَ الْاِئْتَِمامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ .
(11) كسانى كه هيچ گونه شكى در بصيرتشان پيش نيامد و هيچ ترديدى در پيروى نشانهها و چراغ هدايت آنها در دلشان راه نيافت.
﴿12﴾
مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ .
(12) در حالى كه آنها را يارى و كمك مىكنند، دين آنها را دارند، و به راهنمايى آنها راه را انتخاب كرده و با آنها يگانگى و اتفاق دارند، و آنها را در آن چيزى كه به آنها رساندهاند تهمت نمىزنند (در صداقتشان ترديد نمىكنند).
﴿13﴾
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ .
(13) بار خدايا! و بر پيروانى كه از امروز تا روز قيامت به وجود مىآيند و بر همسران و فرزندانشان و بر كسانى از آنها كه تو را فرمانبرى كنند درود و رحمت بفرست.
﴿14﴾
صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ .
(14) درودى كه با آن، ايشان را از نافرمانى بر تو نگهدارى، و در باغهاى بهشت خود براى آنها جاى وسيع مرحمت كنى. و به سبب آن، آنها را از مكر شيطان حفظ كنى. و با آن، بر هر كار نيكى كه از تو يارى طلبيدند ياريشان كنى. و آنها را از هر پيشامد شب و روز- جز پيشامدى كه به خير باشد- نگهدارى.
﴿15﴾
وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ ، وَ الطَّمَعِ فِيما عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيما تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ
(15) و آنها را با آن دورد و رحمت، بر اعتقاد اميد نيكو به تو، و چشم داشتن در چيزى پيش تو است، و بر تهمت نزدن در آنچه در دست مردم است برانگيزى و وادارشان كنى.
﴿16﴾
لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلآْجِلِ ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ
(16) تا آنها را به مايل شدن به تو و ترسيدن از خودت بازگردانى. و آنها را نسبت به زندگى مرفه و فراخ دنيا بى ميلشان كنى. و عمل براى آخرت و آماده شدن براى پس از مرگ را در نظر آنها جلوه داده و محبوب آنها نمايى.
﴿17﴾
وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحُلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا
(17) و هر اندوهى كه هنگام بيرون شدن روحها از بدنها به آنها مىرسد برايشان آسان سازى.
﴿18﴾
وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا ، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا
(18) و از آنچه امتحانهاى سخت پيش مىآيد، و از به رو در آتش افتادن و هميشه در آتش ماندن نجاتشان دهى.
﴿19﴾
وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ .
(19) و آنها را به امن و آسودگى كه آسايشگاه پرهيزكاران است رهسپار سازى.