وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ
از دعاهاى آن حضرت است عليهالسلام در درود بر پيروان انبيا و تصديق كنندگان آنها
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْايمَانِ
(1) خدايا پيروان پيغمبران و هر كس از اهل زمين كه وقتى دشمنان انبيا به تكذيب برخاستند آنها نديده ايمان آوردند و راستى از روى ايمان رغبت نمودند
﴿2﴾
فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى ، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى ، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ .
(2) در هر عهد و زمان از دوران آدم تا زمان محمد صلى الله عليه و آله رسولى فرستادى و راهنمائى برگزيدى كه پيشواى هدايت بودند و سرور پرهيزكاران، بر همه آنها درود باد. خداوندا به آمرزش و خوشنودى به آنان عنايت فرما
﴿3﴾
أَللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ احسنوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ ، وَ كَانَفُوهُ ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ .
(3) خاصه اصحاب محمد صلى الله عليه و آله را كه حق صحبت ادا كردند و در يارى او نيك كوشيدند و او را مدد كردند و سوى او شتافتند. و به دعوت او پيشى گرفتند و چون براهين نبوت خود را به آنان شنوانيد پذيرفتند
﴿4﴾
وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ ، وَ قَاتَلُوا الآْبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ .
(4) و از زن و فرزند جدا گشتند تا سخن او آشكار گشت و براى استوار كردن دين او با پدر و پسر خود درآويختند و به يمن حضرتش داد خود بگرفتند
(5) دوستى او در دل داشتند به اميد تجارتى كه هرگز كاسد نگردد
﴿6﴾
وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ .
(6) خويشان از آنها بيگانه گشتند چون كه در دامن او آويختند و نزديكان دور شدند چون در سايهى قرب او آرميدند
﴿7﴾
فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ .
(7) پس خدايا آنچه را براى تو و در راه تو رها كردند از نظر عنايت دور مدار، به خشنودى خود آنها را شاد كن كه مردم را بر پرستش تو متفق ساختند و بر پيغمبر تو خلق را سوى تو خواندند
﴿8﴾
وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ .
(8) و پاداش عمل آنان را كامل مرحمت كن كه از خاندان خود دورى گزيدند. و از فراخى معاش به تنگى راضى گشتند و درود فرست بر ستمديدگان ايشان در راه عزت دين تو چنانكه آنان را به كثرت عدد نيرو دادى
(9) خدايا بهترين پاداش خود را بدان گروه برسان كه در نيكوكارى پيرو ياران پيغمبر شدند. مىگفتند اى پروردگار ما، ما و برادران ما را كه به ايمان سبقت جستند بيامرز
﴿10﴾
الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ .
(10) آنها كه روش صحابه را گرفتند و طريقت آنان را برگزيدند و با كردارى مانند آنها روزگار بسر بردند
﴿11﴾
لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، ، وَ الْاِئْتَِمامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ .
(11) در بينائى آنها شك راه نيافت و در پيروى آثار و اقتدا به چراغ هدايت ايشان ترديد ننمودند
﴿12﴾
مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ .
(12) يار و مددكار آنان بودند دين آنها را پذيرفتند و به سيرت آنان راه يافتند و با آنها دل راست داشتند و سخنان ايشان را هر چه گفتند باور كردند
﴿13﴾
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ .
(13) خدايا درود فرست بر پيروان ايشان از امروز تا روز قيامت و بر زنان و فرزندان ايشان و هر كس فرمان تو برد
﴿14﴾
صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ .
(14) درودى كه آنها را از معصيت بازدارى و باغ بهشت را بر ايشان گشاده گردانى و از مكر شيطان حفظ كنى و در هر كار نيك كه از تو توفيق خواهند آنان را توفيق دهى و از حوادث شب و روز نگهدارى مگر آنچه خير آنها باشد
﴿15﴾
وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ ، وَ الطَّمَعِ فِيما عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيما تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ
(15) ايشان را بر آن دار كه چشم اميدشان به دست تو باشد و طمع در نعمتهاى تو بندند و از آنچه در دست بندگان تست چشم فروپوشند
﴿16﴾
لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلآْجِلِ ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ
(16) چنان كن تا رغبت سوى تو داشته باشند و ترس ايشان هم از تو باشد. و از فراخى دنيا روى بگردانند و دوستار عمل آخرت و آماده جهان پس از مرگ گردند
﴿17﴾
وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحُلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا
(17) آنروز كه جانها از تن بيرون رود هر اندوهى كه روى بديشان كند بر آنها آسان كن
﴿18﴾
وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا ، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا
(18) و آنان را از هر چه موجب فتنه آنها شود و از آتش سخت و جاويد ماندن در آن ايمن گردان
﴿19﴾
وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ .
(19) و آنان را بجاى امن بر كه آسايشگاه پرهيزكاران است.