دعای 4 ( دعا در درود بر پیروان و تصدیق کنندگان پیامبران ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) بارالها، و پيروان و تصديق كنندگان پيامبران از مردم روى زمين كه در غياب پيامبران، به هنگامى كه معاندان به تكذيب و انكار آنان پرداختند، به آنان ايمان آورده و از آنان پيروى نمودند و با ايمان‌هاى درست و واقعى به آن پيامبران اشتياق ورزيدند.

(2) در هر روزگار و زمانى كه پيامبرى فرستادى، و براى مردم آن روزگاران- از زمان آدم گرفته تا زمان محمد صلى الله عليه و آله- رهنمايى گماشتى از پيشوايان هدايت و رهبران مردم پروا پيشه- كه بر همه آنان درود باد- پس همه را به آمرزش و خشنوديى ياد كن.

(3) بارالها، به ويژه ياران محمد آنان كه يارى و همراهى را به نيكى انجام دادند، و آنان كه در راه يارى او دلاورى‌هاى جانانه نمودند، و به يارى او برخاستند، و به خدمت او شتافتند، و در پذيرش دعوتش بر يكديگر پيشى گرفتند، و دعوت او را آن گاه كه دليل پيام‌هايش را (كه قرآن باشد) به گوش آنان رساند اجابت نمودند.

(4) و در راه آشكار ساختن سخن و آيين او از زنان و فرزندان خود جدا شدند، و در راه استوار نمودن نبوتش با پدران و پسران خود جنگيدند، و به بركت او به پيروزى رسيدند.

(5) و آنان كه دل به دوستى او دادند و تجارت بى زيانى را در دوستى او اميد بستند.

(6) و آنان كه خويش و قومشان از آنان دورى جستند آن گاه كه آنان به دستاويز آويختند، و نزديكانشان از ايشان بريدند آن گاه كه ايشان در سايه نزديكى به او ماندگار شدند.

(7) بارالها، پس آنچه را كه به خاطر تو و در راه تو از دست نهادند از خاطر مبر، و آنان را با خشنودى خود از آنان خشنود ساز، چرا كه مردم را گرد تو جمع كردند، و همراه رسولت دعوت كنندگان تو به سوى تو شدند.

(8) و به پاس اين كه در راه تو از ديار قوم خود دورى گزيدند، و از فراخى زندگى به تنگى و سختى آن روى آوردند از آنان قدردانى كن، و نيز از ستمديدگان آنان كه در راه عزيز كردن دينت بر تعدادشان افزودى.

(9) بارالها، و بهترين پاداش خود را به پيروان آنان كه به نيكى از آنان پيروى كردند برسان، آنان كه گويند: «پروردگارا، ما و برادران ما را كه در ايمان بر ما پيشى داشتند بيامرز».

(10) آنان كه به راه و رسم اصحاب (پاك) پيامبر روى كردند، و به سويى كه آنان رفتند روى نهادند، و بر شكل و قالب آنان رفتار نمودند.

(11) به طورى كه ترديدى در بينش‌شان ايشان را از ادامه راه بازنگردانيد، و شكى در پيروى آثار و اقتدا به رهنمايى مشعلگاه اصحاب به ايشان دست نداد.

(12) بلكه پيوسته يار و ياور آنانند؛ به دين آنان عمل مى‌كنند و به راه و روش آنان مى‌روند؛ بر حقانيت آنان اتفاق نظر دارند و به آنان در آنچه به ايشان رسانده‌اند نظر بد ندارند.

(13) بارالها، و از امروز تا روز جزا بر تابعين و بر زنان و فرزندان آنان و بر هريك از آنان كه سر به فرمان تو دارد درود فرست.

(14) درودى كه بدان وسيله آنان را از نافرمانيت باز دارى، و در باغ‌هاى بهشتت برايشان جا گشايى، و از نيرنگ شيطان نگاهشان دارى، و بر كارهاى نيكى كه در آن از تو يارى جويند يارى‌شان رسانى، و از پيشامدهاى ناگوار شب و روز- جز پيشامدى كه در خير و خوبى را بكوبد- حفظشان كنى.

(15) و آنان را بر اميد نيكو داشتن به تو، و چشمداشت به آنچه نزد توست، و متهم ندانستن تو در مورد آنچه در دست بندگان قرار دارد برانگيزى.

(16) تا آنان را به راه ميل به خودت و بيم از خودت و بيم از خودت باز آورى، و به رفاه زندگى دنيا بى رغبت سازى، و عمل براى آخرت و آمادگى براى پس از مرگ را در نظرشان محبوب دارى.

(17) و هر غم و اندوهى را كه روز بيرون رفتن جان‌ها از بدن‌ها به آنان دست مى‌دهد بر آنان آسان گردانى.

(18) و از خطرهايى كه فتنه‌ها پيش مى‌آورد و از صدمه آتش دوزخ و ماندن دراز مدت در آن، سلامت بدارى.

(19) و به محلى امن از آسايشگاه پرهيزگاران روانه سازى.