وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ
دعاى امام در درود بر پيامبران و ايمان آورندگان به آنان
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْايمَانِ
(1) بارالها! بر پيروان پيامبران و ايمان آورندگان به آنان از ساكنان كرهى زمين- كه از ژرفاى دل تصديقشان كردند و به خاطر ايمان به حقايق ايمانى مشتاقانه به آنان روى آوردند، خصوصاً هنگامى كه دشمنان در مقام معارضه و تكذيب انبيا برآمدند-
﴿2﴾
فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى ، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى ، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ .
(2) در هر دورهاى از زمان حضرت آدم تا روزگار حضرت خاتم محمد- كه درود خدا بر او و خاندان او باد- پيامبرى فرستادى و براى رهروان راه ايمان راهنمايى قرار دادى كه پيشواى اهل هدايت بودند و قافله سالار اهل تقوى، بر همهى آنان درود باد. بارالها! از آنان با آمرزش و رضامندى خود ياد فرما؛
﴿3﴾
أَللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ احسنوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ ، وَ كَانَفُوهُ ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ .
(3) خصوصاً از اصحاب حضرت محمد صلى الله عليه و آله اصحابى كه حق صحبت و همزبانى او را به نيكى پاس داشتند،همان كسانى كه در يارى او به بهترين وجه كوشيدند و به مدد او برخاستند و بر اريكهى قدرت نشاندنش لحظه اى درنگ نكردند، و به هنگام قبول دعوتش بر يكديگر سبقت گرفتند چون برهان رسالتهاى او را شنيدند، دعوتش را پذيرفتند؛
﴿4﴾
وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ ، وَ قَاتَلُوا الآْبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ .
(4) و در راه آشكار ساختن دعوت او از زنان و فرزندان خود جدا شدند و در راه استوار ساختن پايههاى رسالت او با پدران و فرزندان خود جنگيدند و به بركت وجود آن حضرت بر آنان پيروز شدند؛
(5) و آنان كه مهر او را در ژرفاى دل مىپروريدند، به سودايى اميد بسته بودند كه (در بازارش) كساد زيان راه نداشت؛
﴿6﴾
وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ .
(6) و كسانى كه وقتى به رشتهى محبت او چنگ زدند قبيلههاى آنان تركشان كردند
و زمانى كه در سايهى آشنايى او آرمديند، خويشانشان پيوند آشنايى از آنان گسيختند.
﴿7﴾
فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ .
(7) بارالها!(به خاطر اين همه فداكارى و گذشت) آن چه را براى تو و در راه (رضاى) تو از دست دادند، از نظر لطف و مرحمت خود دور مگردان و آنان را به جهت خشنودى خود، خشنود ساز و باز به خاطر آنكه مردم را بر پرستش تو يكدل و يكزبان كردند و با فرستادهى تو در دعوت خلق (به راه دين تو) همراه بودند (آنان را فراموش مكن)؛
﴿8﴾
وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ .
(8) آنان را به خاطر اينكه در راه تو از شهر و ديار خود و خويشان خود دورى گزيدند و از وسعت معاش به تنگى معيشت دچار آمدند، پاداش كرامت فرما، و نيز بر بسيارى از آنان كه در راه عزت و سربلندى دين تو ستمها ديدهاند، جزاى نيك عطا فرما.
(9) بارالها! بهترين پاداش خود را بر پيروان نيكو كردار آنان (پيروان صحابهى رسول گرامى اسلام) كرامت فرما، همان كسانى كه مىگويند: «خداوندا! برادران ما را كه در ايمان (به تو و دين تو) بر ما پيشى جستند، بيامرز»
﴿10﴾
الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ .
(10) كسانى كه مشى صحابهى راستين را در پيش گرفتند و در راه آنان گام برداشتند و سمت و سوى زندگانى خود را با روش آنان هماهنگ ساختند.
﴿11﴾
لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، ، وَ الْاِئْتَِمامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ .
(11) (كسانى كه) در باورشان ترديد راه نيافت و در پيروى از آثار صحابهى راستين و نشانههاى هدايت آنان دچار ترديد نشدند.
﴿12﴾
مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ .
(12) بلكه آنان را در كنف حمايت خود قرار دادند و به آنان در پيشبرد اهداف مذهبى كمك كردند، دين آنان را دين خود قرار دادند و راه هدايتشان را در پيش گرفتند و با آنان همدل و متحد شدند و در درستى راستى آنچه كه صحابهى راستين از جانب رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله به آنان ابلاغ مىكردند،ترديدى روا نداشتند و آنان را به تحريف و نادرستى متهم نمىكردند.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ .
(13) بارالها! از امروز تا به روز قيامت بر تابعان و پيروان صحابهى راستين رسول خدا صلى الله عليه و آله و همسران و فرزندان آنان- كه تو را اطاعت-درود فرست.
﴿14﴾
صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ .
(14) آن چنان درودى كه آنان را به وسيلهى آن از نافرمانى خويش در امان نگاه دارى و باغهاى بهشت را براى آنان وسعت و فراخى بخشى و از كيد ابليس بازشان دارى و در هر كار خيرى كه از تو طلب كمك كردند به يارى آنان شتابى و از پيشامدهاى ناگوار شب و روز- جز حوادثى كه خير آنان در آن است- محفوظشان دارى.
﴿15﴾
وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ ، وَ الطَّمَعِ فِيما عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيما تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ
(15) آن چنان درودى كه در اثر آن، باورشان را نسبت به حسنى كه در اميد به توست معطوف دارى و حس آزمندى آنان را به تحصيل آنچه كه در پيش توست، برانگيزى تا نسبت به آنچه كه (توسط تو) در اختيار بندگان قرار گرفته است، دچار تهمت و آزمندى نگردند؛
﴿16﴾
لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلآْجِلِ ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ
(16) و آنان را از سر ميل رغبت باطنى به راه (بندگى) خود و ترس از (عذاب) خويش بازگردانى تا در وسعت رزق، پارسايى پيشه كنند و آنان را به انجام عمل خير براى (توشه و زاد) آخرت علاقهمند سازى تا براى (ورود به عوالم) پس از مرگ آمادگى لازم را پيدا كنند؛
﴿17﴾
وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحُلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا
(17) و دشوارىهاى ناشى از جان دادن به هنگام مرگ را براى آنان آسان كنى؛
﴿18﴾
وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا ، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا
(18) و نيز آنان را از هر عمل مفسده انگيز، و از در افتادن در آتش و براى هميشه مقيم بودنشان در جهنم رهايى بخشى؛
﴿19﴾
وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ .
(19) و آنان را به مقام امن و امانى كه جايگاه پرهيزگاران (در بهشت است) روانه سازى.