وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ
از دعاهاى آن حضرت عليهالسلام، در درود بر پيروان پيامبران، و تصديق كنندگان ايشان
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْايمَانِ
(1) بار خدايا مورد مغفرت و لطف خود قرار ده همه كسانى را كه پيرو پيامبران بودند و آنان را در غيب و پنهانى تصديق كردند در هنگامى كه دشمنان با تكذيب پيامبران به آنها به معارضه برخاستند، تصديق كنندگانى كه با اشتياق قلبى و با حقيقت ايمان به سوى رسولان شتافتند.
﴿2﴾
فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى ، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى ، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ .
(2) همهى كسانى كه در هر زمانى پيامبرى به سويشان فرستادى و دليلى براى آنها اقامه فرمودى، از زمان حضرت آدم عليهالسلام تا حضرت محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم و آل او (عليهمالسلام) كه همان پيشوايان هدايت و رستگارى و رهبران اهل تقوى و پرهيزگارى هستند كه بر همهى آنها سلام و درود باد، از آنان به مغفرت و خشنودى ياد فرما و آنان را مشمول آموزش و لطف خود قرار بده.
﴿3﴾
أَللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ احسنوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ ، وَ كَانَفُوهُ ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ .
(3) بار خدايا به اصحاب و ياران حضرت محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم توجه ويژه داشته باش آنان كه به خوبى آن حضرت را همراهى كردند، و در شرايط سخت و طاقت فرس به ياريش شتافتند و از عهده امتحان و آزمايش خوب برآمدند، و او را مورد حمايت و پشتيبانى خود قرار دادند، و در ايمان آوردن به آن حضرت و پذيرفتن دعوتش از همديگر پيشى مىگرفتند، و با شنيدن دليل و برهان رسالتش، اجابتش كردند.
﴿4﴾
وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ ، وَ قَاتَلُوا الآْبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ .
(4) يارانى كه براى برقرارى آئين دين او از زن و فرزند خود دورى جستند، و در جهت تثبيت نبوت او دست به شمشير بردند و با پدران و فرزندان به جنگ و جهاد پرداختند و سرانجام به بركت آن حضرت پيروز گرديدند.
(5) يارانى كه محبت و دوستى آن حضرت را در دل داشتند و در دوستى با او تجارتى را آرزو مىكردند كه هرگز اميد ضرر و زيان را نداشتند.
﴿6﴾
وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ .
(6) اصحابى كه قوم و قبائلشان به خاطر ايمان به آئين آن حضرت از آنان جدا شدند، و بستگانشان نيز به خاطر نزديكى آنان به پيامبر دورى گزيدند.
﴿7﴾
فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ .
(7) پس خدايا آنچه كه آنان براى تو و در راه تو انجام دادند فراموش مفرما، و در رضوان خويش خشنود گردان، و به خاطر آن كه مردم را به دين تو دعوت كردند و همراه پيامبرت از جمله دعوت كنندگان به سوى تو بودند از خشنودى رحمت خود خشنود ساز.
﴿8﴾
وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ .
(8) و به خاطر يارى دين تو از سرزمين و ديار خود هجرت كردند و از زندگى راحت و مرفه به زندگى سخت و دشوارى روى آوردند از آنان تشكر و قدردانى كن، و همچنين پاداش ده به كسانى كه در راه عزت دين تو مظلوميتشان زياد گشته.
(9) بار خدايا به تابعين و پيروان اصحاب آن حضرت كه مى گويند: «ما و برادران ما را كه پيش از ما ايمان آوردند بيامرزد». بهترين پاداش خود را برسان.
﴿10﴾
الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ .
(10) آن تابعين و پيروانى كه راه و روش «صحابه» را در پيش گرفتند و طريقهى آنان را پيمودند.
﴿11﴾
لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، ، وَ الْاِئْتَِمامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ .
(11) كسانى كه هيچ گونه شكى و ترديدى در بصيرتشان به وجود نيامد، و در پيروى از صحابه شبههاى در دلشان رخنه نكرد، و در اقتدا به نشانههاى هدايت و رستگارى آنان ترديدى به خود راه ندادند.
﴿12﴾
مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ .
(12) تابعينى كه صحابه را مورد حمايت خود قرار دادند، و آنان را در دينشان يارى نمودند، به هدايت آنان هدايت شدند، اتفاق نظر با آن داشتند، و در آنچه آنان از جانب پيامبر مىآوردند مورد افترا و تهمت قرار نمىدادند.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ .
(13) بار خدايا از امروز تا روز قيامت بر تابعين و زنان و فرزندانشان و بر هر كدام از ايشان كه تو را اطاعت كرده درود فرست.
﴿14﴾
صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ .
(14) درودى كه آنان را از نافرمانيت حفظ فرمائى، و باغهاى بهشت خود را براى آنان وسعت بخشى، و آنان را از كيد شيطان باز دارى، و بر هر كار نيكى كه از تو كمك خواستند يارى فرمايى، و آنان را از پيشامدهاى شب و روز جز حوادث نيك حفظ نمائى.
﴿15﴾
وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ ، وَ الطَّمَعِ فِيما عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيما تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ
(15) و درودى كه اعتقاد حسن اميدوارى آنان را نسبت به خودت، و طمع به آنچه نزد تو است، و به تهمت نورزيدن به آنچه نزد بندگان است برانگيزى.
﴿16﴾
لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلآْجِلِ ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ
(16) تا آنان را به رغيبت به سوى خود و ترس از خويشتن بازگردانى، و آنان را نسبت به زندگى وسيع اين دنيا زاهد و بىعلاقه نمايى، و عمل براى آخرت و آمادگى براى پس از مرگ را محبوب آنها گردانى.
﴿17﴾
وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحُلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا
(17) و هر گونه اندوهى كه به هنگام خروج جان از بدن برايشان پيش مىآيد آسان سازى.
﴿18﴾
وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا ، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا
(18) و همچنين آنان را از فتنههايى كه موجب مشكلات و سختىها مىگردد و از شدت سوزندگى آتش و طولانى و جاودانى ماندن در آن را رهائيشان بخشى.
﴿19﴾
وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ .
(19) و چنان درودى كه آنان را در منزل امنى از جايگاه پرهيزگاران روانه گردانى.