وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ
دعاى امام عليهالسلام است در درود بر پيروان پيغمبران و تصديق كنندگان به ايشان
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْايمَانِ
(1) خدايا! و پيروان انبياء و تصديق كنندگان به ايشان از زمينيان كه به قلب ايمان آوردند (نه به زبان) هنگام مقابلهى مخالفين پيغمبران به واسطهى تكذيب و (هنگام) تمايل مؤمنان به رسولان به سبب حقيقتهاى ايمان،
﴿2﴾
فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى ، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى ، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ .
(2) در هر عصر و زمانى كه در آن پيغمبرى فرستادى، و براى مردم آن روزگار راهنمايى گماشتى، از زمان آدم تا حضرت محمد (كه خدا بر او و خاندانش درود فرستد) از پيشوايان هدايت، و رهبران اهل پرهيزكارى كه بر همهى آنان درود باد، پس آنان را از خود به مغفرت و خشنودى ياد كن،
﴿3﴾
أَللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ احسنوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ ، وَ كَانَفُوهُ ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ .
(3) خدايا! و به خصوص اصحاب محمد (ص) آنان كه همراهى (با پيامبر) را نيكو انجام دادند، و آنان كه در يارى او دليرى نيكو آشكار ساختند، و او را حمايت نمودند، و به تصديق رسالتش شتافتند، و به (اجابت) دعوتش بر يكديگر پيشى گرفتند، و دعوتش را پذيرفتند، آنگاه كه دليل رسالت خويش را به گوششان رسانيد،
﴿4﴾
وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ ، وَ قَاتَلُوا الآْبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ .
(4) و در آشكار ساختن كلمه (هدف) او از زن و فرزند خود جدا گشتند، و براى استوارى نبوتش با پدران و فرزندان (خود) جنگيدند، و به بركت وجود او پيروز شدند،
(5) و آنان كه محبت آن بزرگوار را در خود داشتند و در محبت او به تجارتى اميد داشتند كه هرگز كسادى در آن راه نمىيابد،
﴿6﴾
وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ .
(6) و آنان كه چون به دستهى (آئين) آويختند قبيلهها (يشان) از آنها دورى گزيدند، و خويشان از آنان دور شدند، چون در سايهى قرابت (ايمانى) با او جاى گرفتند،
﴿7﴾
فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ .
(7) خدايا! پس براى ايشان آنچه را به خاطر تو و در راه تو ترك نمودند فراموش نكن، و ايشان را از خشنودى خود خشنود ساز، به سبب آن كه مردم را بر (دين) تو گرد آوردند و براى تو در دعوت به سويت با فرستادهى تو بودند،
﴿8﴾
وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ .
(8) و آنان را پاداش ده در قبال آن كه در راهت دورى گزيدند از ديار خويشان خود، و در برابر آن كه از زندگى وسيع به زندگى تنگ رو آوردند و (نيز) جزا ده آنان از ستمديدگانى كه در راه ارجمندى دين خود فراوانشان كردى،
(9) خدايا! برسان به پيروان صحابه كه نيكو كردارند، آنان كه مىگويند: پروردگارا! ما و برادران (ايمانى) ما را بيامرز، آنان كه به ايمان بر ما پيشى گرفتند»، (برسان به آنان) بهترين پاداش خود را،
﴿10﴾
الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ .
(10) آنان كه طريق ايشان را قصد نموده، و به مقصدشان رو نمودند، و به روش آنها رفتار نمودند،
﴿11﴾
لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، ، وَ الْاِئْتَِمامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ .
(11) شك عقيده آنان را برنگرداند و در دنباله روى آثار اصحاب و اقتدا به نشانههاى هدايتشان دو دلى ايشان را سر درگم نساخت،
﴿12﴾
مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ .
(12) در حالى كه حمايت كننده و يارى دهندهى ايشانند، پيرو دين آنهايند، و به راه آنها مىروند، با ايشان هماهنگ هستند، و به آنان در آنچه به ايشان رساندهاند گمان بد ندارند،
﴿13﴾
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ .
(13) خدايا! بر تابعين از امروز تا روز جزا درود فرست، و بر زنان و فرزندانشان، و بر هر كس از آنان كه تو را اطاعت كرده،
﴿14﴾
صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ .
(14) درودى كه به سبب آن ايشان را از نافرمانى خويش حفظ نمايى، و در باغهاى بهشت خود به ايشان وسعت عطا كنى، و آنان را به سبب آن از حيلهى شيطان باز دارى، و به وسيلهى آن بر كارهاى نيكى كه از تو يارى طلبيدند، ياريشان فرمايى، و آنها را از حادثههاى ناگوار شب و روز نگهدارى مگر حادثهاى كه با نيكى همراه باشد،
﴿15﴾
وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ ، وَ الطَّمَعِ فِيما عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيما تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ
(15) و به آن درود آنان را بر اعتقاد به اميدوارى نيكو به تو برانگيزى، و (نيز) بر طمع در آنچه نزد توست، و بر ترك اتهام در آنچه در دست بندگان است،
﴿16﴾
لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلآْجِلِ ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ
(16) تا آنها را به سوى ميل به خود و هراس از قهرت بازگردانى، و آنان را در فراخى دنيا بىرغبت نمايى، و عمل براى آخرت و آمادگى براى پس از مرگ را مورد علاقه ايشان گردانى،
﴿17﴾
وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحُلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا
(17) و هر اندوهى را كه روز خروج جانها از بدن فرود مىآيد بر آنان آسان سازى،
﴿18﴾
وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا ، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا
(18) و آنان را از ترسهايى كه فتنه ايجادش مىكند، و از شدت آتش سلامت دارى، و (نيز) از هميشه ماندن در آتش،
﴿19﴾
وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ .
(19) و آنان را به مقام امن كه آسايشگاه پرهيزكاران است روانه گردانى.