دعای 4 ( دعا در درود بر پیروان و تصدیق کنندگان پیامبران ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، در همه‌ى زمانها و روزگاران، از هنگام آدم (ع) تا محمد- كه درود تو بر او و آل او نثار باد- و خاندان او، از پيشوايان هدايت و رهبران اهل تقوى، كه بر همه سلام باد، رسولى گسيل داشته‌اى و اهل آن روزگاران را راه نموده‌اى و دليل بر پاى داشته‌اى و پيروان فرستادگان تو و مردمى از اهل زمين كه پيمبران را در مقابل تكذيب دشمنانشان به دل تصديق كردند و به سبب حقايق ايمان كه مرسلين گفتند از سر شوق به آنان روى آوردند. پس آنان را بيش از آنچه در مقابل عمل وعده‌ى پاداش داده‌اى، با آمرزش و خشنودى خويش ياد فرماى‌

(2) بار خدايا، در همه‌ى زمانها و روزگاران، از هنگام آدم (ع) تا محمد- كه درود تو بر او و آل او نثار باد- و خاندان او، از پيشوايان هدايت و رهبران اهل تقوى، كه بر همه سلام باد، رسولى گسيل داشته‌اى و اهل آن روزگاران را راه نموده‌اى و دليل بر پاى داشته‌اى و پيروان فرستادگان تو و مردمى از اهل زمين كه پيمبران را در مقابل تكذيب دشمنانشان به دل تصديق كردند و به سبب حقايق ايمان كه مرسلين گفتند از سر شوق به آنان روى آوردند. پس آنان را بيش از آنچه در مقابل عمل وعده‌ى پاداش داده‌اى، با آمرزش و خشنودى خويش ياد فرماى‌

(3) بار خدايا و ياران محمد (ص) بويژه آنان كه مصاحبت آن بزرگوار (ص) را نيكو پاس داشتند و حق صحبت او ادا كردند و آنان كه در يارى كردن وى به جهادى شايسته دست زدند و مددگار او بودند و هنگامى كه حجت رسالتهاى خود را به آنان گفت، دعوتش را پذيرفتند

(4) و براى آشكار كردن دعوت او از همسران و فرزندان خويش دورى گزيدند و ثابت كردن پيمبرى او را با پدران و پسران خويش نبرد كردند و به بركت او در آن نبردها پيروز شدند

(5) و كسانى كه مهر او را در دل مى‌داشتند و به تجارتى اميد مى‌ورزيدند كه با محبت او كسادى و زيان در آن راه نداشت‌

(6) و يارانى كه وقتى به مهر او دل بستند خاندانهاشان از آنان دورى جستند و وقتى در سايه قرابت وى آرميدند، دودمان آنان پيوند قرابت از آنان گسيختند

(7) بار پروردگارا! پس آنچه براى تو و در راه تو از دست داده‌اند از نظر لطف تو دور مباد! و بدين سبب كه مردمان را پيرامون دين تو گرد آوردند و با فرستاده‌ى تو در دعوت مردمان به سوى تو هم آواز بودند، آنان را با رضاى خود خرسند ساز

(8) و آنان را كه چون در راه تو از ديار و قوم دورى گزيدند و از فراخناى معيشت به تنگنا درافتادند، نيز آنان را كه براى بزرگداشت دين تو ستمها كشيدند پاداش عنايت كن‌

(9) بار خدايا و به پيروان آنان كه گويند: «پروردگارا، ما و برادران ما را كه در ايمان بر ما پيشى گرفته‌اند بيامرز و بهترين پاداش را عطا فرما»

(10) آنان كه روش اصحاب را پيش گرفتند و طريقتشان را برگزيدند و به هنجار و منش آنان زندگانى را آهنگ دادند

(11) و در پيروى از آثار آنان و اقتدا به نشانه‌هايى كه ايشان براى راهنمايى نهاده‌اند، در راهسپارى به چراغ هدايتشان، شبهتى بينش آنان را دگرگونه نساخت و در پيروى از آثارشان و اقتدا به هدايت نشانه‌ى راهشان خار ترديدى در دلشان نخليد،

(12) ياران و ياوران ايشان‌اند و در دين موافق و پيرو آنان، و بر همان شيوه راه يافتگان و در احكام و مسائلى كه از پيمبر كريم (ص) خبر مى‌دهند بدگمان نيستند

(13) بار خدايا، از امروز تا رستاخيز از تو بر تابعين و همسران و فرزندانشان درود باد و بر هر آن كس كه اطاعت تو كرده باشد

(14) درودى كه به سبب آن ايشان را از نافرمانى خود باز دارى و در باغهاى مينوى خود در آسايش و گشايش وارد كنى و از نيرنگ ديو در امان دارى و به هر كار نيكو كه از تو مدد مى‌جويند توفيق دهى و ايشان را از حادثه‌هاى روز و شب محفوظ دارى، مگر از رويدادى كه مژده‌ى خير رساند

(15) و با آن درود آنان را به اين عقيده برانگيزى تا چشم اميد تنها به تو دوزند و به آنچه نزد توست دلبسته گردند و از بدگمانى نسبت به تو در آنچه در دست بندگان توست برحذر باشند.

(16) تا چنان كنى كه شوقشان تنها به تو باشد و بيمشان تنها از تو و از فراخى جهان گذرا بى‌رغبتشان گردانى و مهر عمل كردن براى آن جهان و آمادگى جهان پس از مرگ را در دلشان افكنى‌

(17) و هر اندوهى كه ايشان را به هنگام برآمدن جان از كالبد مى‌رسد بر آنان آسان گردانى‌

(18) و آنان را از هر آنچه با آن فتنه خيزد و محنت زايد، نيز از گرفتاريهاى وحشتزاى آن بپايى. و از شدت خرمنهاى آتش و درازناى جاودانگى در آن ايمنى بخشى‌

(19) و به امنگاهى بازشان گردانى كه آسايشگاه پرهيزگاران است.