وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ
از دعاهاى امام عليهالسلام است در درود بر پيروان پيغمبران و ايمانآورندگان به ايشان
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْايمَانِ
(1) بار خدايا و پيروان پيغمبران و ايمانآورندگان به ايشان از اهل زمين كه از روى غيب و پنهانى (در دل) ايمان آوردند در آن هنگام كه دشمنان به تكذيب و دروغ پنداشتن ايشان معارضه نموده روبرو شدند و آن هنگام كه (مومنان) به سبب حقايق ايمان به پيامبران علاقمند بودند،
﴿2﴾
فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى ، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى ، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ .
(2) در هر روزگار و زمانى كه در آن پيغمبرى فرستادى و براى اهل آن دليل و راهنمائى گماشتى از زمان آدم (ابوالبشر) تا حضرت محمد- صلى الله عليه و آله- از پيشوايان هدايت و رستگارى، و جلوداران اهل تقوى و پرهيزكارى كه بر همهى آنها سلام و درود باد، آنان را از خود به آمرزش و خوشنودى ياد فرما
﴿3﴾
أَللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ احسنوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ ، وَ كَانَفُوهُ ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ .
(3) بار خدايا و بخصوص اصحاب و ياران محمد (صلى الله عليه و آله) آنانكه همراه بودن (با آن حضرت) را نيكو به پايان بردند و آنانكه براى يارى او در جنگ شجاعت و دلاورى برجستهاى آشكار ساختند و او را يارى كردند و به ايمان آوردن به او شتافتند و به دعوتش پيشى گرفتند و دعوت او را آن هنگام كه برهان رسالتها (پيامها)ى خود را به گوششان رساند پذيرفتند،
﴿4﴾
وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ ، وَ قَاتَلُوا الآْبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ .
(4) و در راه آشكار ساختن دعوت او (به راه حق) از زنان و فرزندان دورى نمودند، و در استوار كردن پيامبرى او با پدران و فرزندان (خودشان) جنگيدند و به واسطهى وجود آن حضرت پيروز گرديدند،
(5) و آنان كه محبت و دوستى آن بزرگوار را در دل داشتند و در دوستيش تجارت و بازرگانى (سعادت) را آرزو داشتند كه هرگز كسادى در آن راه نمىيابد،
﴿6﴾
وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ .
(6) و آنان كه چون خود را به ريسمان (ايمان به) آن حضرت متعلق ساختند قبيلهها(شان) از آنها دورى گزيدند، و چون در سايهى خويشى با او جاى گرفتند خويشان با آنان خود را بيگانه پنداشتند،
﴿7﴾
فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ .
(7) پس خدايا آنچه را كه براى تو و در راه تو از دست دادهاند براى ايشان فراموش مكن، و براى آنكه مردم را بر (دين) تو گرد آوردند، و براى (رضاى) تو با پيغمبرت (همراه بوده) دعوتكنندگان به سوى تو بودند ايشان را از خوشنودى (رحمت) خود خوشنود ساز،
﴿8﴾
وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ .
(8) و ايشان را در برابر آنكه در راه تو از شهرها و خويشاوندان دورى گزيده از زندگى فراخ به تنگى و سختى رو آوردند جز او پاداش ده و (نيز) جزا ده آنها را كه در ارجمند ساختن دين خود ستمديدهى فراوان گردانيدى،
(9) بار خدايا بهترين پاداش خود را به پيروان ايشان كه نيكوكردارند برسان، آنانكه مىگويند: پروردگارا ما و برادران (ايمانى) ما را كه به ايمان بر ما سبقت گرفتند بيامرز و پاداش نيكو به ايشان ده
﴿10﴾
الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ .
(10) آن پيروانى كه طريقهى ايشان (صحابه) را قصد كردند و به آنجا كه آنان روآوردند رونمودند و بر روش آنها رفتار كردند،
﴿11﴾
لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، ، وَ الْاِئْتَِمامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ .
(11) آنان را در بينائى (عقايد)شان شكى برنگردانيد، و در پيروى آثار و اقتداء به نشانههاى هدايت و رستگارى صحابه دودلى آنها را نگران نساخت،
﴿12﴾
مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ .
(12) در حاليكه يارىكننده و كمكدهندهى ايشانند به اينكه پيرو دين آنانند، و به راه آنها مىروند، و با ايشان يگانگى دارند، و در آنچه كه صحابه (از پيامبر شنيده و) به آنها رساندهاند متهمشان نمىكنند،
﴿13﴾
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ .
(13) بار خدايا از امروز ما تا روز جزا بر پيروان و زنان و فرزندانشان و بر هر كدام از ايشان كه تو را فرمانبردارى نموده درود فرست،
﴿14﴾
صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ .
(14) چنان درودى كه به سبب آن ايشان را از نافرمانى خويش نگهدارى، و در باغهاى بهشت خود بر آنها گشايش دهى، و آنان را از مكر و حيلهى شيطان باز دارى، و بر هر كار نيكى كه از تو كمك خواستند آنها را يارى فرمائى، و آنان را از پيشامدهاى شب و روز جز پيشامدى كه نيكى در آن باشد حفظ نمائى،
﴿15﴾
وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ ، وَ الطَّمَعِ فِيما عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيما تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ
(15) و چنان درودى كه به سبب آن ايشان را بر اعتقاد به اميد نيكوى به تو، و طمع و آز در آنچه نزد تو است، و بر تهمت نزدن در آنچه كه در دسترس بندگان است،
﴿16﴾
لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلآْجِلِ ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ
(16) تا آنان را خواهان به سوى (بندگى) خود و ترس از (كيفر) خويش باز گردانى، و در فراخى (زندگى) دنيا بىرغبت نمائى، و كار براى آخرت، و آمادگى براى پس از مرگ (توبه از گناه و بندگى) را محبوب آنها گردانى،
﴿17﴾
وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحُلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا
(17) و هر اندوهى را كه روز بيرون شدن جانها از تنها روى مىدهد بر آنها آسان گردانى،
﴿18﴾
وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا ، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا
(18) و از آنچه را كه آزمايشهاى ترسناك (بسيار سخت) به ميان مىآورد، و از سختى آتش و هميشه ماندن در آن رهائىشان بخشى،
﴿19﴾
وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ .
(19) و ايشان را به جايگاه آسودگى (بهشت) كه آسايشگاه متقين است روانه گردانى