وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ
دعاى آن حضرت- كه درود بر او باد- در درود بر پيروان پيامبران و ايمان آورندگان به ايشان
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْايمَانِ
(1) خدايا، و پيروان پيامبران و ايمانآورندگان به ايشان از اهل زمين كه ناديده ايمان آوردند، هنگامى كه دشمنان آنان را تكذيب كردند، و آنان كه از پرتو حقايق ايمان مشتاق پيامبران بودند.
﴿2﴾
فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى ، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى ، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ .
(2) در هر روزگار و زمانى كه در آن پيامبرى فرستادى، از زمان آدم تا محمد- كه درود خدا بر او و خاندانش باد- و براى اهل آن دليل و راهنمايى گماشتى از پيشوايان هدايت و رستگارى و پيشتازان تقوا و پرهيزگارى- كه بر همهى آنان درود باد- از جانب خود آنها را به آمرزش و خشنودى ياد فرما.
﴿3﴾
أَللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ احسنوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ ، وَ كَانَفُوهُ ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ .
(3) خداوندا، و ياران حضرت محمد را، به خصوص آنان كه همراهى آن حضرت را نيكو به پايان بردند و آنان كه براى يارى او در جنگ شجاعت و دلاورىهاى بسيارى كرده و او را يارى كردند و براى ايمان آوردن، به سوى او شتافتند و به پذيرش دعوتش (از ديگران) پيشى گرفتند و آنگاه كه پيامبر برهان رسالتهاى خود را به گوششان رساند، دعوتش را پذيرفتند.
﴿4﴾
وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ ، وَ قَاتَلُوا الآْبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ .
(4) و در راه آشكار ساختن دعوت او، از زنان و فرزندان دورى نمودند و در استوار كردن پيامبرى او با پدران و فرزندان خويش جنگيدند و به واسطهى وجود آن حضرت پيروز گرديدند،(آنها را مورد رحمت خود قرار ده).
(5) و آنان كه محبت آن بزرگوار را در دل داشتند و در دوستىاش سودى بىضرر آرزو داشتند.
﴿6﴾
وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ .
(6) و آنان كه چون به آن حضرت تمسك ورزيدند قبيلههايشان از آنان دورى گزيدند، و چون در سايهى خويشى با او جاى گرفتند، خويشان آنان خود را بيگانه پنداشتند، (مورد عنايت قرار ده).
﴿7﴾
فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ .
(7) بارالها، پس آنچه را كه براى تو و در راه تو از دست دادهاند.
براى ايشان فراموش مكن، و براى آنكه مردم را بر (دين) تو گرد آوردند و همراه پيامبرت به دين تو دعوت كردند، آنها را با خشنودى خود خشنود ساز.
﴿8﴾
وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ .
(8) بارالها، ايشان را همانند آن كس كه در راه تو از شهرها و خويشاوندان دورى گزيده و از زندگى آسوده، به سختى روى آورده و نيز آن افراد بسيارى را كه براى بزرگداشت دين تو ستمهايت پاداش ده!
(9) خداوندا، بهترين پاداش خود را به تابعان و پيروان ايشان كه نيكو كردارند برسان، آنان كه مىگويند: «پروردگارا، ما و برادران ما را كه در ايمان بر ما پيشى گرفتند بيامرز».
﴿10﴾
الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ .
(10) آنان كه راه ايشان را قصد كرده و به آنجا كه آنها روى آوردند رو نمودند و راه و روش ايشان را پيمودند، پاداش ده!
﴿11﴾
لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، ، وَ الْاِئْتَِمامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ .
(11) آنان كه هيچ ترديد و شكى، از بصيرتشان برنگرداند و در پيروى آثار و اقتدا به نشانههاى هدايت و رستگارى صحابه، دستخوش تزلزل نشدند.
﴿12﴾
مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ .
(12) يار و كمكدهنده ايشانند، پيرو دين آنان و رهرو راهشان هستند و با آنان يگانهاند و آنچه را كه صحابه به آنها رساندهاند (پذيرفته) و تهمت (دروغگويى) به ايشان نمىزنند.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ .
(13) بار خدايا، از امروز تا روز قيامت بر تابعان و زنان و فرزندانشان و بر هر كدام از ايشان كه تو را اطاعت نمودهاند درود فرست.
﴿14﴾
صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ .
(14) درودى كه به سبب آن ايشان را از نافرمانى خويش نگاهدارى و در باغهاى بهشت خود نعمتت را بر آنان بگسترانى و آنان را از مكر شيطان باز دارى، و بر هر كار نيكى كه از تو كمك خواستند يارىشان فرمايى و از وقايع (بد) شب و روز، جز امرى كه نيكى در آن باشد حفظ نمايى.
﴿15﴾
وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ ، وَ الطَّمَعِ فِيما عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيما تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ
(15) و چنان درودى كه به سبب آن، ايشان را بر اعتقاد به اميد نيك به تو و طمع به آنچه نزد توست و پرهيز از تهمت (ستمگرى- العياذبالله- به تو) در آنچه در دسترس بندگان سپردهاى برانگيزى.
﴿16﴾
لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلآْجِلِ ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ
(16) تا آنان را به خود راغب كنى و به ترس از خودت بازگردانى و در گستردگى دنياى فانى بىرغبت و زاهد نمايى و عمل براى آخرت و آمادگى براى پس از مرگ را محبوبشان گردانى.
﴿17﴾
وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحُلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا
(17) و هر اندوهى را كه در هنگام خارج شدن جان ا زتن روى مىدهد بر آنان آسان كنى.
﴿18﴾
وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا ، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا
(18) و از آنچه كه آزمايشهاى ترسناك به وجود مىآورد، و از شدت آتش و جاويد ماندن در آن رهايىشان بخشى.
﴿19﴾
وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ .
(19) و ايشان را به جايگاه آرامش كه آسايشگاه پرهيزگاران است رهنمون باشى.